Rondreis door Europa We hebben een rondreis gemaakt door Europa zoals op het kaartje hiernaast te zien is. Het blog is omgekeerd opgebouwd, scroll dus eerst helemaal naar beneden voor de eerste dag en daarna steeds een dag terug naar boven om het blog te lezen. Klik de kaart hiernaast aan om die groter te kunnen bekijken. In het blog zijn een hele serie foto's opgenomen, maar lang niet allemaal. Alle foto's staan wel online en zijn HIER te bekijken. |
Zaterdag 24 juni 2017 Erik heeft super strategisch alle spullen opnieuw en verbeterd ingepakt en alles past toch weer, ook de nieuwe boodschappen, dus de auto kunnen we weer in. Wel eerst voor de laatste keer ontbeten tijdens deze reis: een uitgebreid buffet. We zijn binnen een paar minuten in het centrum van Frankfurt am Main. We parkeren vlak bij de Dom en bezoeken deze ook. Blijkbaar is deze Dom zwaar geraakt in de oorlog: sommige delen van het interieur zijn nog mooi en oud maar de kerk zelf is nieuw en lelijk. En wat een lawaai kan zo’n orgel maken zeg. De kids zijn er weer bang voor, dus vluchten we vrij snel de Dom weer uit. We lopen een stukje door deze leuke stad, door het oude centrum en langs de winkelstraten. We komen nog langs een stoffenwinkel, maar daar mag Jantine van Erik niet in, omdat er toch geen ruimte meer in de auto is (Jantine biedt nog aan om op de stoffen te gaan zitten, maar helaas). We lopen langs de Eschenheimer Tower: een oude toren van de oude stadsmuren. Mooi om te zien. En langs de Romerberg: het oude stadscentrum van Frankfurt. Hier staan allerlei nog oude vakwerkhuizen. Een mooi en gezellig plein. We gaan weer wat meters maken en rijden naar Bonn. We parkeren midden in het centrum en lopen door de winkelstaten. We lunchen eerst even bij Nordsee; een viszaak waar Erik heel erg graag heen wilde terwijl Jantine nog wel zo van vis houdt. Youp en Erik smullen de visjes op en Jantine de aardappelen. We lopen verder naar het geboortehuis van Beethoven. Grappig om te zien, maar niet heel bijzonder. Nog langs een paar mooie oude gebouwen en de grote kerk van Bonn. Bonn is duidelijk een veel zakelijker stad dan de andere steden die wij gezien hebben: we horen veel meer Engels op straat en zien meer zakenlui. Op naar onze laatste bestemming van deze reis en een hoogtepunt van Jantine: de Lindt chocoladefabriek in Aken waar een winkel bij zit met goedkopere Lindt chocolade! We kopen veel te veel, maar man alles is ook lekker hier. We proppen dit nog in onze auto. Omdat Jantine haar chocolade mocht kopen, wil Erik nog Duits bier inslaan. Welja: dat past ook nog wel in de auto. Nu nog op zoek naar een Duits restaurant om voor de laatste keer een schnitzel op te peuzelen. Na wat omzwervingen geven we het bijna op, maar belanden we middenin het centrum naast het oude raadhuis bij een zaak die prima schnitzels verkoopt tegen een goede prijs. En Youp krijgt een gratis maaltijd. Hij steelt nog weer de show door handjes te schudden en uiteindelijk af te rekenen. Jantine mag het laatste stuk naar huis rijden en dit gaat als een trein. Uiteindelijk blijken we 6135 kilometer te hebben gereden door 12 landen (excl. Nederland zelf) en heel veel moois te hebben gezien. |
Vrijdag 23 juni 2017 Prima geslapen en vandaag was het ontbijt niet inclusief, maar hier hadden we gisteravond al broodjes voor gekocht. We rijden een half uurtje naar Schloss Neuenstein. Helaas blijken we hier alleen binnen te mogen met een rondleiding en de volgende is pas over 1,5 uur. Dus wandelen we om het slot en de tuinen heen. Best een mooi en heel groot kasteel. Youp vindt het veel leuker om uitgebloeide zonnebloemen uit te blazen en andere bloemetjes te plukken. We gaan verder naar Zirndorf: een klein gehucht waar we nog nooit van gehoord hadden, maar waar een cool pretpark ligt: het Playmobiel Funpark. Onderweg hiernaartoe nog wel stil gestaan op de rijksweg voor een vet ongeluk: toen wij er langs reden stond de vrachtauto nog helemaal bovenaan het talud in de bomen en werden de andere auto’s net opgeladen. Het Playmobil fun park is echt een enorme aanrader: ze hebben hier allerlei Playmobil zaken in het groot nagebouwd: dus het kasteel, het piratenschip, de ark van Noah, het politiebureau etc. Youp kijkt zijn ogen uit en rent van speelplaats naar speelplaats: glijbanen, waterbanen, de helikopter, de trampoline, het luchtkussen, de zandbak: noem het maar op. Uiteindelijk in zijn luiertje nog met veel water gespeeld: allerlei fonteinen en stromen: hij droogt toch zo op, want het is weer boven de 30 graden vandaag. Compleet totall loss moeten we toch een keer weg: Youp wil niet, maar valt letterlijk in de 2 minuten lopen van de uitgang naar onze auto 3x in slaap al staande op zijn plankje achter de kinderwagen. We wisten niet dat je ook staand kon slapen. In de winkel trouwens nog wat leuke Playmobil gekocht voor later. Echt een aanrader dit park: heel erg leuk, heel veel te doen en toch maar 11 euro entree. We gaan lekker een stukje rijden, zodat de kinderen lekker kunnen slapen. In Frankfurt am Main gaan we eerst nog even naar de Real om hier allerlei Duitse producten voor thuis in te slaan. Het is echt proppen en meten om alles in de auto te krijgen: ieder gaatje wordt benut, zelfs bij het reservewiel kunnen we spullen kwijt. Aangezien het weer eens laat is geworden, willen we niet meer uitgebreid dineren en kiezen we voor een Burger Kingetje heel vlak bij ons hotel. Het gaat er toch wel goed in. Het hotel is weer mooi, schoon en groot. We ploffen vrij snel allemaal ons bedje in. |
Donderdag 22 juni 2017 Een prima ontbijtje vandaag: Youp krijgt zelfs speciaal chocomel van de eigenaresse. Terwijl Erik een enorm bedrag afrekent (hadden we niet al eens gezegd dat alles hier enorm duur was) springt Youp nog even op de trampoline, maakt nog even 1 tractor stuk (tenzij het zadel al los was...), aait nog een poes en geeft de hond nog wat stengeltjes (zonder zout) te eten. We gaan op pad: eerste stop: Bregenz aan de Bodensee. We gaan Zwitserland weer uit en Oostenrijk in, en dus de EU weer in, dus weer een rare grensovergang met controles. Wij kunnen weer zo doorrijden. Aan de Bodensee gaan papa en Youp steentjes in het water gooien, terwijl Jantine en Yfke een beetje zonnen: het is 10 uur en nu al 30 graden. We gaan lekker verder naar Stuttgart: Erik is al snel weer over de rooie, want zodra we Duitsland binnen rijden, beginnen de wegwerkzaamheden en dus de verkeersopstoppingen. Net als in de eerste paar dagen van deze reis in Duitsland. In alle tussenliggende landen en op alle tussenliggende wegen, nergens last gehad, maar nu staan we meteen weer vast of rijden langzaam. We besluiten hierdoor in Stuttgart meteen maar naar Slot Solitude te rijden, want hier gaat ieder uur een rondleiding van start en het centrale plein ligt er vanmiddag toch ook nog wel. Het blijkt dat we echt de enige gekken zijn die hier vandaag een rondleiding willen: niemand in de rondleiding voor of na ons gezien en we zijn tijdens deze rondleiding de enige 4, dus een privé rondleiding. We kunnen wel lekker vlakbij gratis parkeren hierdoor. De dame die alles uitlegt is vriendelijk en we verstaan haar goed. Helaas mogen we binnen geen foto’s maken en is Youp het na een half uurtje ook wel weer zat. Wel een mooi slot. We rijden verder naar het centrum van Stuttgart, naar de Schlossplatz met hier het oude en nieuwe paleis, aan een soort parkje. We zijn hier snel uitgekeken, ook omdat het hier 38 graden is zegt de thermometer en er geen zuchtje wind staat en er verder niet zo veel te zien is. Youp krijgt nog wel een leuke heliumballon. Goed vasthouden, anders vliegt die zo de lucht in. We wilden nu eigenlijk relaxt op zoek naar een supermarktje om het ontbijt voor morgen te kopen en een pompstation zoeken voor wat warm water, maar we staan weer eens keihard in de avondspits vast en dat al om 16.00 uur. Gelukkig kunnen we Youp zoet houden met het spotten van treinen, trams, kranen, graafmachines etc. We komen precies om 17.00 uur aan bij het Porsche Museum, dus we hebben hier nog een uurtje voor sluitingstijd. Dit blijkt eigenlijk ruim voldoende te zijn, dus lopen we tussen allerlei Porsches een rondje; oude, nieuwe, lelijke, raceauto’s: er staan er hier veel. Youp wil bij elke auto poseren en roept dan 'foto maken', hij vindt ze allemaal mooi. Ook de geluiden van de diverse motoren die je er kan horen zijn mooi. In 2 auto’s kunnen we in en dat willen we uiteraard allemaal wel even. Om 18.00 uur sluit het museum en kopen we in de shop nog een leuke mini Porsche voor Youp (de miniatuur versie van de electrische mini-auto die hij zelf thuis heeft). Nu kunnen we eindelijk even langs die supermarkt en kunnen we door rijden naar Heilbronn. Helaas weer in wat files beland, maar toch eindelijk bereikt. Nu nog een leuk restaurant vinden. Na even zoeken iets leuks, betaalbaars en lokaals gevonden, maar man man man, het was hierbinnen 40 graden ofzo. Jantine kreeg hier koppijn van, Yfke kon er niet van in slaap komen en Youp werd er vervelend van. Ach je hebt van die avonden. Nadat de eigenaar alle ramen en deuren eens had geopend, toch lekker gegeten om daarna naar ons hotel te rijden. We blijken een hele ruime kamer deze keer te hebben, uiteraard aan het einde van de gang (blijkbaar zetten ze alle gezinnen met kinderen altijd helemaal aan het einde van de gang, want we hebben niet anders gehad deze reis en het zal vast niet persoonlijk zijn toch?). 3 bedden en 2 kinderbedden en we kunnen nog dansen in de kamer. |
Woensdag 21 juni 2017 Belabberd geslapen i.v.m. de hitte, dus maar eens vroeg op pad. We besluiten eerst langs Catello Baradello in Como te rijden: dit ligt mooi boven op een berg, maar helaas kan je er met de auto niet komen blijkt, dus zouden we een stuk naar boven moeten wandelen waar we even geen tijd en zin in hebben dus rijden we nog even naar de waterkant in Como: weer erg mooi, met allerlei oude huizen. Via een heel klein raar grensovergangetje rijden we Italië en dus de EU uit en Zwitserland in. We zien hier hele rijen met vrachtauto’s voor de grens staan wachten. We hebben trouwens echt heel veel Afrikanen in Italië gezien, terwijl we die in oost Europa echt totaal niet hadden gezien. Eerste stop: een uitzicht punt boven Lugano, over het meer van Lugano. Het is trouwens weer eens schitterend weer. We rijden weer naar beneden en parkeren de auto aan de baai van het meer en in het centrum van Lugano. Dit lijkt ons een chique stad met allerlei te dure winkels voor ons, maar wel mooi en heel schoon. We wandelen lekker wat rond en bezoeken nog een heel oud kerkje met geschilderde fresco’s op de muren en zien nog een oude paleis, wat nu dienst doet als het stadhuis. We kopen voor 6 euro een veel te dure milkshake voor onderweg, man wat is alles duur hier. We rijden verder naar het plaatsje Bellinzona in Zwitserland. Hier liggen heel erg mooi drie oude kastelen op een rijtje. Echt van die ouderwetse kastelen met kantelen, stadsmuren, ophaalbruggen en dikke muren. In het eerst kasteel (Castelgrande) kunnen we helaas niet in, maar in het 2e en 3e kasteel wel. En nog gratis ook. Het is er supermooi, alleen met een kinderwagen niet te doen, maar dragen bij 35 graden is ook weer zo warm. Naast het 2e kasteel zit weer een speeltuin, welke Youp uiteraard even moet ontdekken, waar Jantine nog even met een Zwitserse dame kletst. Deze kastelen waren echt zeker de moeite waard. We rijden verder door een supermooi landschap met bergen, riviertjes, watervallen en inmiddels ook besneeuwde bergen. We stijgen en stijgen tot 1700 meter om de San Bernardino tunnel te nemen: 6,6km. Youp vindt deze reis elke tunnel helemaal leuk en zegt al de hele reis aan het einde van iedere tunnel “nog een tunnel”, maar terwijl we juist nu de ene tunnel na de andere tunnel passeren, slaapt meneer het hele stuk. We rijden verder naar Liechtenstein, goed opletten, want je bent er voorbij voordat je het weet. We stoppen eerst in Vaduz bij de kathedraal, welke we even bezoeken. Jantine heeft echt hele hoge nood en moet helaas op een publiek toilet. Meestal zijn die supersmerig, maar deze niet: ze zijn nog schoner dan bij ons thuis. Je betaald er dan ook wel een euro voor een bezoekje voor. We rijden naar boven naar Schloss Vaduz: het kasteel van het Furstendom Liechtenstein. het ligt heel mooi soort tegen de berg aangeplakt, maar helaas is het privé bezit (van een familie die 5 Audi’s rijdt trouwens) dus kunnen we er helaas niet in. Dan maar op tijd richting onze volgende overnachting: in Triesenberg Liechtenstein. We rijden flink de bergen in richting de 1450 meter hoog en met wat een mooi landschap weer. Via heel veel kleine bergweggetjes en haarspeldbochtjes (we zien zelfs een verkeersbord met 24% stijging!!!) komen we aan in ons Berggasthaus. Echt een typische berg overnachting: heel veel hout op de muren en plafond en vloeren. Het huis kraakt, maar het is er heel knus. We worden omringt door koeien met van die bellen om die je trouwens echt heel goed hoort zeg. Youp is al helemaal in de zevende hemel, want er staat een grote trampoline, ze hebben meerdere speelgoedtractoren om op de rijden, ze hebben katten, een hond, geitjes, een glijbaan, een schommel en een heuse boomhut. Hij vermaakt zich prima. We besluiten eens gek te doen en samen een kaasfondue te nemen: echt zo superleuk en dit was voor ons de allereerste keer dat we zoiets deden. Het was echt heel lekker: brood en peren erin dopen en onderin dreven stukjes spek (die overigens alleen Erik vond en Jantine geen een) en stukjes appel en nootjes. Het was echt prima binnen te houden en wat een genot zo met ons vieren op een terras met lekker eten met deze supermooie uitzichten. Terug op onze kamer: we blijken trouwens de enige in het hotel te zijn met een eigen badkamer, zelfs met een eigen soort woonkamertje met bank etc. We douchen nog even en de kinderen gaan eindelijk eens redelijk op tijd naar bed vanavond. De ramen laten we heerlijk open staan: het is toch warm buiten en zeer gezonde berglucht met het geluid van koeienbellen kan geen kwaad. |
Dinsdag 20 juni 2017 Opgestaan en prima gegeten op het mooie terras met de verre uitzichten. Het geeft een mooi gevoel zo te mogen ontbijten. We pakken weer in en gaan op pad naar het kasteel: Rocca Scaligera. Onderweg rijden we langs het complete Gardameer: erg mooi, maar wat veel Nederlanders zien we hier rijden zeg. En allemaal pretparken en waterparken etc. het is echt een Nederlandse enclave hier! We parkeren op een enorm parkeerterrein, wat al bijna vol is: we zijn niet de enige toeristen hier vandaag en pfff wat is het warm. Geen zuchtje wind en dik 30 graden. Maar we gaan maar op pad. We moeten een stukje lopen tot aan het kasteel. De grotten wilden we ook hierna gaan doen, maar die blijken vandaag dicht te zijn. Dus enkel het kasteel. We hebben het al eerder gezegd, maar alle kastelen of kerken zijn op een berg gebouwd, dus is het altijd klimmen. Deze is gelukkig vlak, maar we willen uiteraard ook bovenop de toren, dus wij al die trappen naar boven op. Yfke zit lekker warm bij mama, maar Erik moet Youp alle trappen optillen: best een beetje zwaar en warm. Maar bovenop een mooi uitzicht, maar we hebben geen droge draad meer aan ons lijf van het zweet. In de auto heerlijk de airco aan en op pad naar Milaan. De kinderen slapen lekker het hele stuk. We parkeren lekker in het centrum. Eerst langs een mooi winkelcentrum: galleria Vittorio Emanuele. Deze is geheel overdekt met een mooie koepel. Hiernaast ligt de Duomo: de enorme kathedraal midden in het centrum. Hier kan Youp naar hartenlust alle duiven te pakken proberen te krijgen: hij vindt het een superleuk spelletje en rent tig rondjes lachend rond. We krijgen verder nog wat mais in onze handen gedrukt waar alle duiven op af komen en uiteraard een mannetje wat daar geld voor vraagt: hij wil daar 10 euro voor, voor die 50 maiskorreltjes! Wij vinden 2 euro al wel genoeg en lopen lekker weg. We nemen een heerlijk ijsje om een beetje af te koelen, het helpt niet echt: het blijft warm. We kopen ook nog even een snel een permit zodat we het centrum van Milaan in mochten met onze auto zodat we achteraf geen dikke bekeuring krijgen, die moet je binnen 24 uur na binnenrijden activeren. Het Royal Palace of Milaan wordt ook nog even op de foto gezet, om daarna weer even met de auto te verkassen, Helaas is half Milaan weer opgebroken, dus het rijden is wat lastig. We vinden wel het Castello Sforzesco: een mooi groot en oud kasteel wat we even door lopen. Deze parkeergarage is trouwens een beetje raar: allemaal soort halve plekken, waar onze auto of inde breedte of in de lengte echt nooit in gaat passen en de lift ingang is maar 30cm breed ofzo, dus kan de kinderwagen er niet in: dat werd via de rijbaan naar beneden lopen. We rijden verder naar Como. Onze navigatie is van deze warmte ook van slag, dus die blijft er continu naast zitten en her berekenen. Dit wordt het eerste deel ouderwets op de bordjes letten waar we ongeveer heen moeten, maar we komen er. Een heel nieuw appartementencomplex, waar pas 2 van de 4 gebouwen net af zijn. De kamer is klein maar mooi en met een groot balkon, wel op de 1e etage zonder lift, dus Erik tilt zich weer lam. We stappen de auto in om naar het oude centrum van Como te rijden. Eerst nog even langs een enorme supermarkt, om ontbijt voor morgen te halen. Er zat een grote speeltuin naast, dus daar vermaken Jantine en Youp zich terwijl Erik en Yfke even wat boodschappen doen. Het oude centrum van Como bereiken is nog best lastig, want het centrum is weer volledig verboden in te rijden tenzij je daar toestemming voor hebt, dus we moeten heel goed op de bordjes letten. Na veel keer keren vinden we een heel relaxe parkeerplek pal naast het centrum, dus we gaan op zoek naar eten. We zien eerst nog de oude dom van Como: een mooie grote kathedraal, waarna we een terrasje zoeken. Ja hoor we hebben er één gevonden met betaalbare pizza’s dachten wij. Om onverklaarbare redenen moesten we echter eerst ineens verkassen naar een andere plek op het terras met onze kinderen, om daarna veel te lang op onze drankjes te moeten wachten en de pizza’s schijnen op te zijn voor vandaag, dus wordt de keuze al flink beperkt. Na nog veel langer wachten, zijn we het zat en besluiten we ergens anders te gaan eten. Erik gaat binnen maar afrekenen, want de obers zien ons niet. Blijken we ineens €18,50 voor 1 klein biertje, 1 cola en 1 flesje appelsap te moeten aftikken: stelletje afzetters. We lopen dan maar eerst verder naar de rand van het Comomeer: het is er mooi zo met de ondergaande zon. I.v.m. de snelheid en omdat het al laat wordt voor de kinderen gaan we even snel langs de McDonalds. Daarna weer terug naar ons appartement, waar we helaas de airco met geen mogelijkheid aan krijgen en dus is het volgens de airco 26 graden in onze kamer. Pffff, dat wordt zweten vannacht. |
Maandag 19 juni 2017 We slapen vandaag uit en komen hierdoor een beetje in tijdsnood. Het ontbijt was prima en tegen half 11 zijn we weer geparkeerd in dezelfde garage als gisteren en zitten we weer in een bootje naar Venetië centrum. Deze keer stappen we uit bij de Rialto brug en lopen we weer een stukje: door smalle nauwe straatjes. Dit deel is totaal niet toeristisch en heel mooi om weer al die huizen te zien. Ons doel: een gondeloversteekplaats te vinden. Hier betaal je maar 2 euro voor een oversteekje met een gondel i.p.v. 80 euro voor een tochtje van 20 minuten. Dus wij er allemaal in en even snel wat foto’s gemaakt. Het was weer leuk. We nemen een boot terug richting de auto en varen zo weer onder de Rialtobrug door. Erik noemt deze brug: foto 410 i.v.m. zijn collega’s. Youp vermaakt zich met wat Indiërs op de boot. In de auto, weer de lange brug over terug naar het vasteland en op naar Verona. Omdat we zo laat waren opgestaan vanmorgen, hadden we helaas in Verona wat minder tijd. We vinden een prima parkeerplek bijna in het centrum en lopen zo naar het oude Romeinse amfitheater. Erg mooi om te zien. We voeden Yfke even in het park in de schaduw en Youp maakt weer een vriendinnetje. Een Ghanese deze keer. Ze rennen elkaar heel wat achterna, onze charmeur. We lopen door de winkelstraten naar het balkon van Julia. Een erg toeristische bestemming en bezaaid met winkeltjes vol hartjes en hartjessloten etc. Erik ziet er de romantiek niet zo van in, dus helaas geen hartjes-souvenier voor Jantine. Nog even langs het Piazza delle Erbe en weer terug naar de auto. Pfff wat is het warm vandaag in de zon. We rijden verder door mooi Alpenlandschap: allemaal bergen, liefelijke dorpjes en soms een mooi kasteel of kerk hoog inde bergen. We belanden aan het Gardameer en we halen precies nog de gondel van Monte Baldo: van de waterkant 1760 meter redelijk steil omhoog voor de mooie uitzichten. We zitten in een gondel met alleen maar paragliders. Helaas was het wat heiig en dus was het uitzicht niet optimaal, maar Youp vermaakt zich in het speeltuintje, terwijl Erik een biertje van 5 euro naar binnen werkt en Jantine een colaatje. We nemen de kabelbaan terug naar beneden en rijden naar ons hotel. We wisten dat dit een goed 4 sterren hotel zou zijn, hoog in de bergen met uitzicht op het Gardameer. Dus toen onze navigatie zei: “u bent er” en we daar een 4 sterren hotel zagen, waren wij al uitgestapt. Vol dikke auto’s op de parkeerplaats, viel de Audi van Jantine niet op, wij naar beneden, een koerier kwam onze koffers al halen. Dit zag er goed uit! Maar helaas: we zaten dus verkeerd en moesten 100 meter verderop zijn. Dit had ook 4 sterren, maar die waren weer gegeven in de vorige eeuw: vergane glorie kamers, maar wel met een leuk zwembad en een terras met mooi uitzicht over het Gardameer. Dit is een golfers-hotel, want pal hiernaast begint de golfbaan. Wij vallen dus een beetje op, op onze teenslippertjes en met 2 kleine kinderen. We plonzen nog even het koude water in. Dit kan Youp niet deren: die springt weer 100x van de kant in onze armen. We kleden ons om op de hotelkamer: Erik trekt speciaal zijn rode lange broek maar aan. Op het terras met de mooie uitzichten, zijn wij de enige zonder een fles wijn op tafel (Jantine geeft nog borstvoeding dus het kan nog ff niet), maar eten we verder prima: Erik deelt zijn biefstuk met Youp en Jantine smult van haar Tiramisu toetje. Inmiddels is het bijna half 11 en gaan we allemaal maar eens naar bedje toe. |
Zondag 18 juni 2017 We beginnen de dag met de vaderdagcadeautjes voor Erik: 2 schilderijtjes en 1 zonnetje. Hij is er blij mee. We ontbijten heerlijk op het terras buiten en zoeken nog even snel uit hoe het ook alweer zit met Italiaanse steden en de soort milieuzones in de stadscentra. Zelfs de ANWB komt er niet uit en adviseert het overal maar te vragen aangezien het per stad verschild. Nou fijn dan. We zitten binnen een kwartiertje in Triëst. Eerste stop: een voormalig concentratiekamp. Hier kan je zo binnen lopen en we zien nog wat oude cellenblokken en de dodencel. De audioguide hebben we even geen zin in, dus rijden we naar het centrum van Triëst. We knijpen hem een beetje omdat we overal bordjes zien dat we er niet in mogen en boetes kunnen krijgen. We hopen maar van niet. Erik vraagt nog advies bij een oom agent en die wijst ons naar een parkeergarage. Hier moeten we de autosleutel afgeven, want zij parkeren wel de auto. Hopelijk krijgen we hem zonder deuken terug. We lopen een mooi rondje door het oude stadscentrum. Langs een paar grote en mooie kerken, waar we niet in kunnen, omdat er overal een mis wordt gegeven. Het is natuurlijk dan ook zondagmorgen. We komen langs een oud Romeins amfitheater: mooi om te zien. Even verderop zien we een lift naar boven, naar het kasteel en een oude kerk. We wisten al niet hoe we anders boven zouden komen in deze hitte. Enige nadeel; we komen boven, blijken we wel nog 20 trappen omhoog te moeten en dat met Yfke in de kinderwagen, dus dat is dus flink sjouwen. De oude kerk en het kasteel zijn weer mooi, al kunnen we de i.v.m. de mis ook deze kerk niet in en valt Youp nog van de trappen van deze kerk zo naar beneden (3 trapjes). Gelukkig houdt hij er niets aan over en rent hij een paar minuten later achter allerlei meisjes aan op dit plein. We zien nog wat oude stenen restanten en hebben een uitzichtpunt over de stad Triëst en de zee. Beneden in het oude centrum drinken we nog iets op een terrasje, voeden we Yfke even en maakt Youp weer een ander vriendinnetje. Zo grappig om te zien dat voor kinderen de taal totaal niet uitmaakt. Er ligt ook een enorm cruiseschip hier in de haven: had dat schip 50 meter verder gevaren, dan had hij op een terrasje gelegen, zo dicht in het centrum ligt dit schip. We stappen weer in de auto, gelukkig was hij nog heel gebleven in deze garage, en rijden we verder naar Venetië. Erik had al prima uitgezocht, waar we de auto konden parkeren, dus wij alles in een rugzakje gepropt, een 24 uurs dag-kaartje gekocht en op de eerste boot richting het centrum van Venetië. We willen eerst naar Murano, het glaseiland. We zijn er binnen een half uurtje en in dat half uurtje krijgt Youp 5 snoepjes en 3 koekjes aangeboden. Het is ons al duidelijk: Italianen houden van kinderen. In Triëst werd er al telkens een hoofd in de kinderwagen van Yfke gestopt, werd Youp al tig keer over zijn bol geaaid en spraken mensen ons aan (niet dat we ze verstonden, maar okee). Hier in Venetië hetzelfde verhaal: Youp en Yfke trekken heel veel bekijks en iedereen vindt ze weer heel schattig. Youp deelt heel veel handjes uit. Op Murano wil Jantine wel iedere winkel in en alles wel kopen, maar hier steekt Erik een stokje voor, zodat we enkel met wat kleine souveniers thuis komen. We nemen nog een heerlijk ijsje op een terrasje, want het is weer boven de 30 graden. We stappen terug op de boot en gaan nu naar het San Marco plein. Het is weer voedertijd, dus nemen we meteen een pizzaatje op een terrasje met uitzicht op het water en de vele toeristen. De obers zijn ook weer weg van de kinderen en we krijgen spontaan foto’s te zien van de kinderen van de ober. We gaan verder, langs de brug der zeven zuchten, langs het Dogenpaleis, over het San Marcoplein, langs de grote kathedraal: het is weer erg mooi allemaal. Wat blijft Venetië een coole stad zeg. Youp vermaakt zich prima door te proberen alle duiven te pakken, dus die rent tig rondjes over het plein al lachende. We lopen verder door nauwe straatjes met hoge huizen en komen zo uit bij de Rialto brug. Ook hier uiteraard weer wat foto’s gemaakt en we besluiten naar ons hotel terug te gaan, want het wordt al laat voor de kinderen. Met de boot terug naar onze parkeerplaats en zo over de brug terug naar Mestre: daar is ons hotel vannacht. Het personeel stond ons al op te wachten, volgens ons is het er niet heel druk. De kamer is weer piepklein, maar schoon. Dus Youp beland in zijn tent weer voor de deur. |
Zaterdag 17 juni 2017 Na een prima nachtje, hebben we vandaag weer eens de wekker gezet, want we willen op tijd vandaag in onze volgende hotel zijn i.v.m. het zwembad. Vandaag geen ontbijt erbij, wel een rekening van 15 euro voor het babybedje, terwijl we er zelf 1 bij ons hebben. Dat was niet gecommuniceerd. We rijden naar Ljubljana, de hoofdstad van Slovenië. Een hippe en mooie stad, met een compact stadscentrum. We zijn nog vroeg, dus rijden we er zo heen en hebben zo een parkeerplekje. We zien de drakenbrug: een mooie brug versierd met draken, langs de markt met allemaal groente, fruit, bloemen en planten, langs de Sint Nicolaaskathedraal: een grote kathedraal welke mooi versierd is, en langs de 3-bruggen-brug. We ontbijten een beetje onderweg en Youp maakt met zijn broodje vele mussen en duiven vriendjes. We nemen de Funicular naar boven, want hier ligt het grote kasteel boven op een rotspunt. Dit is van buiten echt een kasteel zoals we het zouden tekenen: met een toren en kantelen. Van binnen is het helemaal nieuw met een restaurant en een tentoonstelling, welke ons niet zo boeit, dus waar wij niet heen gaan. Terug met het liftje naar beneden en terug naar de auto: een mooie stad Ljubljana. We rijden naar de grotten van Skocjan, deze hadden we al een keer gezien bij 3 op reis en leek ons ook mooi om te bezoeken. Hier is het gelukkig een heel stuk minder toeristisch, dus hier een normale parkeerplaats en zijn we er zo. We kunnen meteen aansluiten bij de tour van 12 uur, al vraagt de dame achter de kassa echt 2x aan ons of we zeker weten dat van allebei de toeren willen boeken en dat het flink lopen is. Ze kijkt ons met onze 2 kinderen een beetje bevreemd aan. Later zou blijken waarom…. We hebben nog net 1 minuut om beiden kinderen op de buik of op de rug te sjorren, rugzak om en jassen aan voordat we op pad gaan: meteen een stuk lopen. Eerste stuk pal in de zon, daarna bergafwaarts een heel stuk. Daarna beginnen de eerste grotten pas. De groep wordt gesplitst in 2 groepen: groep 1: Engelstalig en Italiaans en groep 2: Duits. Groep 1 is 3x zo groot als groep 2, dus wij gaan de Duitse tour maar volgen. De gids zegt heel duidelijk dat we binnen geen foto’s mogen maken, zowel niet met als zonder flits. Maar we kiezen ervoor om dit te negeren en net te doen of we geen Duits verstaan. Dit is weer een heel andere grot, dan de grotten die we deze vakantie hebben gezien: de rivier de Reka heeft hier echt enorme hoogte uitgesleten: een echte canyon van zeker 150 meter hoog en dat in een grot. Zo zonde dat we hier nergens foto’s mogen maken of mogen filmen, want het is hier echt wel bijzonder. Ook zien we telkens het oude pad, wat hier in de grot werd bewandeld, nou we zijn blij dat er nu een goed toegankelijk betonpad ligt. We dalen zo’n 150 meter al met al naar beneden, maar what goes down, must come up: dus aan het einde moesten we flink wat trappen beklimmen. Eenmaal buiten na 1,5 uur goed doorstappen gaat het merendeel van de groep terug naar de auto, maar wij en een paar anderen hadden nog de 2e tour geboekt: de canyon tour. Hier hadden we ons iets heel anders van voorgesteld. Dit bleek maar een heel klein stukje saaie grot te zijn, maar voornamelijk buiten lopen in de brandende zon en alles bergopwaarts met trappen of schuin omhoog lopen. En we zien helemaal niets: rechts een rotswand en links groene dichte begroeiing. We horen soms ergens water, maar that’s it. Absoluut geen aanrader dus. Compleet bezweet en vermoeid komen we puffend na al die kilometers terug aan bij de parkeerplaats, waar we eindelijk Yfke eens kunnen voeden (arm kind, 6 uur geen eten gehad, we hadden echt nergens de mogelijkheid om even te zitten) en wij een heerlijk cool ijsje nemen. We gaan weer verder op pad. Maar omdat we bij de grotten vandaag zo stevig hebben doorgewandeld, hebben we meer tijd voor het zwembad bij ons volgende hotel. We zitten in Muggia, een klein plaatsje op 50 meter van de grens van Slovenië naar Italië. Onze kamer is echt piepklein, nu snappen we ook dat de receptioniste heel verbaasd vroeg: zijn jullie met zijn vieren op 1 kamer? We moeten flink verbouwen om alles kwijt te kunnen en dan nog kan Erik het bed niet meer uit en ligt Youp in zijn tent voor de deur, zodat niemand de kamer meer in of uit kan zolang hij slaapt. We kleden ons snel om en springen het zwembad in: dit is een mooi groot bad, wat wel een beetje koud is. Eerst Jantine die met Youp gaat, terwijl Erik en Yfke even wachten, daarna mag Erik met Youp, want Youp vindt het namelijk supertof om 300x op de kant te klimmen en dan in het water te springen en dan meteen weer opnieuw. Wij moeten hem uiteraard wel steeds opvangen in dit diepe bad. Hij wil er echt niet uit, maar tegen half 7 halen we hem er toch echt uit, omdat hij helemaal blauw ziet van de kou inmiddels. We kunnen in het hotel eten, maar daar is het vis-avond, en laat Jantine dat nu echt niet eten, dus gaan we op pad: op zoek naar een simpele pizzeria. Dat zou in Italië niet moeilijk moeten zijn toch? Nou het duurt best even voordat we er één vinden. Onderweg langs de boulevard zien we heel veel Italianen zonnen op het kleine strookje beton langs de kust. De pizzas waren best goed en zo op, dus rijden we weer terug naar het hotel. Daar proppen we ons allen weer in de postzegel die ze hier als hotelkamer proberen te verkopen en slapen we allemaal best prima. |
Vrijdag 16 juni 2017 Het ontbijt was ook weer in die enorme eetzaal, en was ook weer uitgebreid, dus prima. Alle spullen weer in de auto gepropt en zowel Yfke als Youp poepen nog even in de lift naar de auto hun luiertjes vol, dus die verschonen we nog even op de parkeerplaats. We willen eerst even stoppen in Rijeka, i.v.m. het uitzicht over het water. We tanken hier de auto nog even vol met de laatste Kroatische kuna’s die we nog hebben, dan zijn die ook op. Helaas belandden we in een opstopping bij de visafslag en de haven, dus moeten we i.v.m. de tijd doorrijden. Wel een grappig plaatsje, maar met een groot verkeersprobleem. De grensovergang van Kroatië naar Slovenië is deze keer zo genomen (behalve die file ervoor). We racen door naar de grotten van Postojna, waar ieder uur vol uur een rondleiding zou beginnen. De afgelopen weken hebben we meerdere grotten bezocht, waarbij er telkens maximaal 5 auto’s ofzo op de parkeerplaats stonden. Nou hier waren gewoon 4 parkeerterreinen en allemaal al aardig vol! Wat een enorme toeristische attractie dit, hadden we niet zo verwacht. Al hadden we het kunnen weten, aangezien ze bij de grensovergang al aan het flyeren waren voor deze grotten. We missen de tour van 1 uur net, dus moeten we die van 2 uur nemen. We halen even een broodje kaas voor de lunch en een koekje voor Youp wat in 300 stukjes uiteen kruimelt. We besluiten de tijd te doden, door een grot in te gaan, waar een tentoonstelling is met allerlei proteus: beestjes die leven in de grotten, van een soort vissen, tot spinnetjes. Die vis kan trouwens 100 jaar worden en hoeft maar 1x in de 10 jaar te eten met een hartslag van 1 a 2 per minuut. Het was er best mooi. Om 2 uur in de rij, voor de Engelse tour: we stappen in een treintje, waar weer honderd man in kunnen en deze treintjes rijden af en aan, wat zijn hier veel mensen zeg. Youp vindt het treintje weer supertof en we rijden een mooi stuk door de grotten: weer hele mooie grotten, heel wijds en hoog. Halverwege moeten we uit stappen en wandelen we een stuk, met een Engelstalige gids. Over de Russian bridge, langs vele stalactieten en stalagmieten , langs de opera kamer, langs rode grotten; het was weer mooi. We zien in een soort aquarium nog een paar levende grotvissen: diegene die 100 jaar kunnen worden. Terug buiten doen we snel onze vestjes weer uit, want van 10 naar 30 graden is best een verschil. We stappen de auto in en rijden een paar kilometer naar de Predjama burcht. Volgens her Guinness Book of Records het grootste kasteel in een grot. Nou dit kasteel zit inderdaad half in een grot gebouwd: ideaal tegen ongewenste binnendringers, maar wel heel vochtig en koud. We hebben een audioguide en lopen een mooi rondje door het kasteel. Langs de ridderzaal, het kapelletje, de keuken, de slaapkamer etc. Overal half in de grotten gebouwd. Het is mooi om te zien. Na de tour lopen we naar buiten: ineens zien de in de bomen rechts van ons een grote bliksemflits inslaan en meteen een harde donderklap: man die was dichtbij! Jantine was toch wel een beetje bang, dus die rent een restaurantje binnen. Het begint ook meteen enorm te stortregenen, dus nemen we meteen maar een biertje en een cola en voeden we Yfke even. Na 15 minuten is het alweer droog hier in de bergen, dus lopen we naar de auto en rijden we naar onze overnachting van vandaag: een guesthouse. Erg lokaal blijkt. We eten ook meteen hier want een schnitzel voor 7 eurootjes is geen geld. Youp en Erik vermaken zich nog prima in de speeltuin op het terrein: met een trampoline, glijbaan, schommel etc. Het eten is best prima, al zitten we tussen allemaal Sloveense mannen die veel bier drinken. Youp geeft weer eens al die mannen een handje en krijgt zo alle lachers weer op zijn hand. Ze vinden hem allemaal weer schattig. Nix taalbarrieëre. De kamer is groot met 3 bedden, een bank en een baby bed, maar ligt alleen op de 2e etage zonder lift, dus Erik tilt zich een breuk. Youp en Yfke slapen lekker snel, dus wij kijken nog even een paar afleveringen van Arrow en internetten wat. |
Donderdag 15 juni 2017 Vandaag voor de eerste keer de wekker gezet, want we wilden echt op tijd bij Plitvice zijn, want het zou heel druk kunnen zijn. Het ontbijt was goed, we zien wel ineens allemaal al Nederlanders, toevallig ook naast ons aan het ontbijt. Ons hotel zat op maar 5 minuten van Plitvice, dus we waren er zo. Het was er inderdaad al flink druk, dus even in de rij voor de kassa en hup naar binnen. I.v.m. het pad, het water met afgronden, de drukte en de trappen, ook Youp meteen maar bij Erik op de rug gezet. Yfke zat uiteraard al bij mama op de buik, Jantine voelde zich net een pakezel: voorop Yfke en achterop een rugzak. Volgens Erik was het alleen maar fijn dat alles nu van voren en van achteren in balans hing. We beginnen bij pad A en het is hier hartstikke mooi: watervallen zat: groot en klein, hoog en laag met supermooi gekleurde meertjes. We worden wel gek van een groep Japanners die best onbeleefd zo voor ons gaan staan en nog net niet iedereen weg duwen. Maar we zijn ze snel voorbij. Youp en Yfke trekken weer veel bekijks. Heel veel mensen maken ons complimenten ‘so cute’. Na route A, nemen we een boot over het grote meer, naar punt 2: hier nemen we route C. Deze route is een stuk minder toeristisch, dus ook minder goede paden, maar gelukkig een stuk rustiger. Weer met hele mooie watervallen in alle soorten en maten. Het water is overal super helder; je kan alle vissen zien zwemmen. Halverwege valt Youp in slaap (Yfke heeft heel Plitvice niet gezien, die heeft alleen maar geslapen de hele tijd), terwijl wij ons best wat afzweten tijdens deze hike. Achteraf hadden we beter van C naar A kunnen lopen i.p.v. zoals nu van A naar C, want we stijgen het hele stuk, bijna 180 meter omhoog. Maar we hebben het prima volbracht en het was er overal prachtig. Terug met een soort elektrisch busje, onderweg even Yfke gevoed. Onze voetjes doen zeer, dus we zijn blij dat we even konden zitten. Terug naar onze auto gelopen en nu op pad naar Crikvenica: een plaats langs de kust. Onderweg langs mooie bergen en bossen, wel met allemaal kronkelweggetjes. Tegen een uur of 4 zijn we er: een enorm hotel, wat uitsteekt boven alles in dit dorp. Het ziet er wel heel mooi uit van binnen. Erik mag de auto op een binnenplaatsje parkeren en we besluiten ons meteen om te kleden in onze zwemkleding, in te smeren en in 1 van de 2 zwembaden te plonzen om af te koelen. Nou de kinderen werkten niet echt mee, die hadden het ook warm en waren ook moe, dus veel succes met dat omkleden en insmeren, maar het is gelukt. Yfke slaapt in de kinderwagen, dus 1 van ons 2 gaat telkens met Youp zwemmen: die vindt het helemaal fantastisch en springt 300x van de kant in het water en spettert ons telkens flink nat, wat best vies is, want het is een zoutbad i.p.v. een chloorbad. Dit hotel is halfpension, dus hebben we ook het avondeten er bij: dit zou van 19.00 tot 21.00 uur zijn. Dus wij om 19.15 uur richting de eetzaal: dit blijkt een enorme grote eetzaal te zijn, die al helemaal vol zit, voornamelijk met Duitsers en ook wat Japanners: nu snappen we ook die 5 touringcarbussen voor de deur: allerlei groepsreizen komen hier. We moesten om 19.15 uur al zoeken naar een plekje om te zitten. Wat een vreetschuur! Ook alle drank is inclusief, dus iedereen en dus ook Erik tapt wat biertjes en wijntjes, terwijl Youp en Jantine maar bij de appelsap blijven. De spaghetti van Youp zit weer overal: op zijn shirt, zijn broek, zijn hoofd en op zijn stoel, maar hij heeft lol er in. Het toetjesbuffet vond Jantine het lekkerst, dus die gaat daar 2x ijsjes op scheppen. IJsjes passen namelijk altijd. Redelijk op tijd liggen de kinderen op bed: we hebben een hele ruime kamer met balkon met uitzicht op de zee, dus we zitten hier prima. |
Woensdag 14 juni 2017 Heel relaxt opgestaan vandaag, want we hadden vandaag een hele dag in Zagreb gepland, maar we hebben gister al het merendeel van de hoogtepunten gedaan. Tegen 10 uur gaan we op pad: het is vandaag bewolkt en maar 23 graden, maar dat vinden wij helemaal niet erg. We rijden naar de kathedraal van Zagreb: weer een enorm groot ding. We parkeren vlakbij weer ergens gratis en lopen nog een stukje over een marktje met verse bloemen, planten en groentes en fruit. Erik koopt er verse kersen en Jantine uiteraard wat souvenirs voor de kinderen. De kathedraal is weer mooi en Youp krijgt nog een snoepje van een non en Yfke wordt door tig Japanners op de foto gezet, ze vinden haar allemaal schattig. We stappen de auto in en rijden naar Bosnië Herzegovina, ons volgende land op de reis. De ‘snelwegen’ hier zijn eigenlijk simpele eenbaanswegen die veel kronkelen door dorpjes heen, dus heel snel gaat alles niet, maar we hebben geen haast. De grensovergang is weer bijzonder: onze paspoorten worden weer gecheckt en we krijgen een stempel erin. Meteen na de grens zien we de grote verschillen met Kroatië: het is hier veel armer. Veel huizen bestaan uit bouwblokken, zonder enige afwerking, de ‘snelweg’ zit veel meer vol gaten en kuilen en we zien nog genoeg huizen met kogelgaten erin. Het maakt best indruk. We rijden naar Bihac, waar een mooi natuurpark met watervallen zou zitten. Nou we zagen het niet echt, dus moest Erik het even gaan vragen bij de lokale VVV, terwijl Jantine en de kids meteen in de auto overvallen werden door een norse Bosniër die geld wilde voor deze parkeerplaats. En wij hadden nog geen lokale valuta. Gelukkig kon het ook nog in Kroatisch geld betaald worden en we bleken 35 km verderop te moeten zijn. Met een kaart van de VVV op pad, konden we het vrij snel vinden. En we waren al gewaarschuwd: de laatste 8 kilometers waren op een ongeplaveid pad. Maar ja: we hebben nu eenmaal een Q5 dus die moet dan best kunnen. Nou het was ook echt offroad, maar zonder schade hebben we de watervallen bereikt. Wel was de auto daarna echt vies. Vlak voor de watervallen bij een meneertje bij een slagboompje wat geld betaald en hup we mochten er zo in: nationaal park Una. We bleken op één groepje anderen na echt de enigen hier te zijn. Er lag een heel mooi houten pad langs deze watervallen, betaald met EU geld zagen we, maar we konden er dus mooi een stukje langs lopen. En het was ook een hele mooie serie watervallen achter elkaar. Terug op de parkeerplaats wilden we weg rijden, komt er precies nog één auto aan: Nederlanders. Die kom je ook overal in the middle of nowhere tegen. Terug in het dorp Bihac, wilden we ergens wat avond gaat eten, maar dat was nog best lastig, want we moesten eerst vragen of we ook met creditcard konden betalen, aangezien we geen Bosnische marken hadden. Dit bleek nergens te kunnen, dus maar weer eens gepind. We hebben ergens gegeten waar met name Youp het enorm tof vond: er was een speeltuin buiten en een soort apenkooi binnen, dus die heeft alleen maar gespeeld. Wel heel grappig om te zien, dat de taal voor kinderen totaal niet uitmaakt. Youp had zo vriendjes en vriendinnetjes gemaakt die elkaar prima verstonden. Verder merken we ook hier de armoede: slechte wegen met gaten en kuilen in Bihac en we waren nog niet uitgestapt of er kwamen 2 lieflijke meisjes bedelen naast de auto. Na het eten terug naar Kroatië, op naar ons hotel. De grensovergang was makkelijk deze keer, met een vriendelijke dame, die ons wel stempels wilde geven in onze paspoorten. We merken dat we bijna bij Plitvice zijn, want iedereen die een kamer over in zijn huis heeft, hangt een bordje aan de weg met ‘zimmer frei’. Onze overnachting was prima: 3 bedden en een kinderbedje. Youp was even een beetje van streek, want die moesten we wekken toen we er waren en die was even gedesoriënteerd. Gelukkig duurde dit maar even. Verder allemaal prima geslapen. |
Dinsdag 13 juni 2017 Vandaag dus geen ontbijt, dus we zijn snel ingeladen. We bellen nog even opa Jan, want die is vandaag jarig. Hieperdepiep Hoeraaaa voor opa Jan. De weg is weer mooi: met slingerende bergweggetjes. Het interieur van de auto wordt steeds viezer, want we ontbijten vandaag in de auto en Youp smeert lekker zijn choco croissantje overal uit. Eerste stop: Riegersburg Castle, dit zou het sterkste westelijke fort zijn, we snappen wel waarom want het ligt echt bovenop een steile rotspunt met aan 3 zijden steile hoge rotsige hellingen. Gelukkig hebben ze hier heel toeristisch een prima lift gemaakt tegen de berghelling aan: dus we kopen een kaartje en we zijn zo boven. We moeten nog even flink doorlopen, want om 11 uur start de roofvogelshow en 3 weken geleden in Beekse bergen vond Youp die fantastisch. We nemen plaats pal in de zon op een tribune en bij de eerste vogel is Youp nog enthousiast: hij staat te springen, te klappen en te roepen, zeker wanneer deze vogel vlak boven onze hoofden vliegt, maar de show duurt te lang en sommige vogels vliegen maar weg naar het dal, zodat we echt minutenlang niets zien en alleen Duitse uitleg horen, dus Youp gaat al snel met de steentjes op de grond gooien: dat is veel boeiender! Erik heeft deze ene keer Yfke in de draagzak i.p.v. dat Jantine dat heeft, maar hij klaagt maar en klaagt maar dat het niet goed zit, dus Erik is er ook snel klaar mee en Jantine zit keihard te verbranden, pal in de zon op dit tijdstip. Al met al een condor, een oehoe, wat valken en andere roofvogels zien vliegen. We lopen verder naar het kasteel, maar besluiten de binnenkant over te slaan, omdat hier alleen een tentoonstelling is en wij meer voor de gebouwen gaan. We nemen de lift weer naar beneden en voeden Yfke even terwijl Youp bloemetjes aan het plukken gaat. Een paar kilometer verderop zit de Zotter chocoexperience: een chocoladefabriek, waar we met ons 4-en zo doorheen kunnen wandelen en onbeperkt van alles kunnen proeven. Dit wordt een heerlijke lunch en we eten en drinken ons bijna misselijk aan alle soorten chocolade en chocolademelk. Hoe hoger het percentage chocolade, hoe bitterder de chocolade. Ook Youp eet zijn buikje rond. Naast deze fabriek zit nog een kinderboerderij met speeltuin, maar die ligt een beetje in een dal: de weg naar beneden is prima te doen, maar met 30 graden en vol in de zon weer naar boven is best zweten. Terug in de auto vallen Youp en Yfke zo in slaap en besluiten wij nog even langs de lokale Audi garage te gaan, omdat we de melding krijgen dat er een lampje stuk is van de adaptive lighting. Binnen 15 minuten is dit ook weer gemaakt en zijn we nog geen 17 eurootjes verder, dus dat valt mee. De laatste stop in Oostenrijk in Leibnitz (zou dat van die koekjes zijn?) en daar kopen wij bij een shellstation snel nog een vignet voor Slovenië. En dat is maar goed ook, want bij de grens wordt hier flink op gecontroleerd zien wij. Zelfs agenten gezien die met een verrekijker alle aankomende auto’s scannen. Jantine rijdt dit stuk en na nog geen 10 minuten zijn er weer wegwerkzaamheden zodat er maar 1 baan van de snelweg open is en er fijn 3 politieauto’s met sirenes en zwaailichten pal achter ons komt rijden. We kunnen gaan kant op, dus helaas blijven ze fijn een stuk achter ons rijden. De grens van Slovenië naar Kroatië is bijzonder: 2 grensposten vlak na elkaar, waar we voor de eerste keer deze reis onze paspoorten moeten laten zien. Helaas geen stempel. Verder wel tolwegen in Kroatië en we hebben nog geen Kroatische kuna’s kunnen pinnen. Gelukkig pakt hij onze bankpas ook. We zijn snel in Zagreb en we hebben nog tijd, dus wilden we met de funicular naar boven op de berg. Maar omdat er rondom het opstappunt geen parkeerplekken zijn, rijden we zelf naar boven en kunnen we zo gratis parkeren. We lopen hier een rondje. Allereerst de St. Marks church: een mooie kerk met versierd dak, langs het parlement en het gouvernement van Kroatië, langs de stone gate: een oude Middeleeuwse stadspoort met een kapelletje er onder, langs meerdere andere kerken en uitzichtpunten over de stad. Het is er allemaal heel mooi en de mensen zijn vriendelijk. Youp krijgt bij de toerist information nog een ketting van Zagreb (en Yfke ook wanneer mama zegt dat die met papa buiten staat) en verder zegt hij tegen iedereen die we tegenkomen ‘hallo’ en deelt weer veel handjes uit. Alleen is het inmiddels 33 graden, dus zweten we allemaal een beetje. We stappen weer in en rijden een paar minuten richting ons hotel, waar we onderweg nog het Kroatische nationale theater tegen komen en op de foto zetten en we op zoek gaan naar een restaurant. Die vinden we uiteindelijk: een grill restaurant, waar we spareribs bestellen. Ze zijn best binnen te houden, maar we hebben wel eens lekkerder gegeten. Ons hotel zit een paar minuten verderop: zo’n hotel had Jantine wel verwacht in Zagreb: te veel vergane glorie met veel donkerbruin hout overal en donker allemaal. Beetje spookgangetjes waar het donker is. Jantine heeft nog een beetje mot met de receptionist, welke onze paspoorten achter wil houden en we ze de volgende dag op kunnen halen, maar wat Jantine weigert omdat dit illegaal is i.v.m. identiteits-fraude. Pech voor hem, we laten ze hier niet achter. De kamer is best ruim, dus iedereen vind weer zijn plekje en kunnen we allemaal moe maar voldaan gaan slapen. Oja: Jantine is uiteraard de enige die vandaag bij de roofvogelshow is verbrand, de rest is alleen maar bruin geworden. |
Maandag 12 juni 2017 We staan weer relaxed op, ontbijten weer prima (de hotelmedewerker komt al speciaal voor Youp spontaan met een kannetje melk aan, we worden al herkend). Erik rijdt de auto voor en alle zooi wordt weer ingeladen om op pad te gaan. We rijden al snel door de bergen, erg mooi met dorpjes en in de verte bergen met sneeuw. Met name de lange tunnels vindt Youp leuk, omdat Opa Jan hem geleerd heeft dat het echoot in een tunnel en Youp dus telkens “oe, oe, oe” roept. Eerste stop: de Barenschutzklamm, dit zou de mooiste waterval van Oostenrijk zijn. Dus wij op pad, maar het blijkt zeker een uur lopen, klauteren over rotsen, door water heen etc te zijn, dat zien we met 2 kleine kids niet zo zitten, dus wandelen we een klein stukje en zien ook een mooie waterval. En het is weer supermooi weer gelukkig. We gaan verder: naar Lurgrotte Peggau, de grootste met water doorstroomde druipsteengrot van Oostenrijk. We voeden Yfke nog even snel op de parkeerplaats en stoppen haar daarna lekker warm tegen mama aan, want het is binnen in de grotten maar 10 graden, even slikken na de 26 graden buiten. De tour van 12 uur hadden we net gemist, die bestond uit maar 2 personen en een gids, de 13.00 uur tour bestond naast ons en een bejaard echtpaar uit een hele schoolklas van stuiterende kindertjes, die lekker kunnen gillen in zo’n grot. Het was wel een hele mooi grot, uiteraard met vele stalactieten en stalagmieten en ondergrondse meertjes en waterstroompjes. Youp doet het prima al lopende, papa hoeft hem maar 2x even te dragen bij grote trappen en verder houdt hij goed 1 van onze handen vast i.v.m. de afgronden naast het pad. We rijden verder naar Graz, over weer hele mooie wegen met bergen, dorpen en tunnels. In Graz parkeren we de auto centraal middenin en gaan lopend op pad: eerst de Dom van Graz, daarna Château de Graz en de Doppelwendeltreppe: een dubbele stenen wenteltrap. Alles ligt hier op loopafstand van elkaar. We lopen verder en gaan met de schlossbergbahn steil naar boven op de schlossberg, hier mooie uitzichten over de stad. We wandelen een stukje over een pad wat licht naar beneden daalt en komen zo bij de Grazer Uhrturn: een toren met een grote klok erop, welke op de rand van deze berg staat. Pff wat is het warm ineens: dik boven de 30 graden en vol in de zon. We dalen snel af met een lift midden in de berg en komen langs de Graz fairy tale train. Yfke heeft honger en dus gaat Jantine haar maar voeden ergens op een terrasje en neemt meteen een heerlijke aardbeien ijscoupe terwijl Youp en Erik dit treintje in de bergen nemen en zo allerlei sprookjes te zien krijgen. Het zou pas vanaf 4 jaar mogen i.v.m. donker en geluiden en angstige kinderen, nou Youp vond het helemaal niet eng en keek zijn ogen uit. Op weg naar de auto nog even langs palais Attems en palais Saurau, waar een soort riddertje met een zwaard uit de dakgoot steekt. Laatste sightseeing stop van de dag: Eggenberg kasteel, een heel mooi groot kasteel middenin een park. Youp en Yfke zijn diep in slaap, dus blijft Erik bij hun wachten en wandelt Jantine het park even rond voor een mooie foto van het kasteel. We staan trouwens geparkeerd naast een restaurant, wat er wel lekker lokaal uitziet, dus besluiten we hier meteen op het terras wat te eten. Erik neemt de mixed grill en Jantine een superlekkere krokante en hele grote Wiener schnitzel, terwijl Youp zich met een meisje vermaakt op een wipwap en een glijbaan welke ook op dit terras staan. Tijdens het eten slaat het weer ineens om: we weten meteen waarom het zo drukkend warm was vandaag: het gaat me ineens gieten en onweren! Meteen wel lekker van 30 graden naar 23 graden. Youp en Erik halen op weg naar ons hotel nog wat water (dit gaat er met deze temperaturen met liters tegelijk bij ons in) en ontbijt voor de volgende ochtend, want dat is deze keer niet inclusief. Ons hotel is verder prima, met een ruime kamer, waar iedereen lekker kan slapen. Youp gaat weer even in bad en maakt veel te veel schuim en spettert de halve badkamer nat. Yfke hoeft deze nacht niet in de bugaboo, want er staat een campingbedje en Youp slaapt uiteraard gewoon in zijn tent. |
Zondag 11 juni 2017 Vandaag geen wekker, dus Yfke is de eerste die wakker wordt, zo rond half 9. We hebben allemaal prima geslapen en schuiven aan bij weer eens een prima ontbijt. Vandaag hoeven we niets in te pakken, want in dit hotel zitten we weer 2 nachten. Eerste stop: Slot Belvedere: wederom een heel mooi paleis. Het is inmiddels al warm en zeer zonnig, dus smeren we Youp lekker in en stoppen we Yfke beschermd tegen de zon in de draagzak. Binnenin dit paleis was een grote tentoonstelling van schilderijen, wij kijken voornamelijk naar de mooie ruimtes waar ze hangen, want schilderkunst heeft ons nog nooit geboeid, al zien we ook een van Gogh hangen, meerdere Renoirs, Monetten en beelden van bijvoorbeeld Rodin. Maar het beroemdste schilderij was “the Kiss” van Gustaf Klimt. Uiteraard ook daar een foto van gemaakt, net als die 200 Chinezen/Koreanen/Japanners of ergens anders uit die regio die hier nu ook rond liepen. We lopen de tuinen door in de brandende zon, het is inmiddels rond de 30 graden dus proberen zoveel mogelijk schaduw te vinden, van Upper Belvedere naar Lower Belvedere. Ook hier hebben we meer interesse in het mooie gebouw waarin de schilderijen hangen, dan de schilderijen zelf. Ook de koninklijke stallen hebben we gezien. We lopen terug naar onze auto, die we hier zeer vlakbij konden parkeren en nog wel geheel gratis nog ook. We rijden naar het Hundertwasserhaus, van de beroemde architect: een heel apart gebouw met veel kleurtjes en niet rechte vormen. Ook hier weer tig Chinezen, Koreanen, Japanners of wat dan ook. We rijden door naar het centrum en parkeren de auto heel centraal in een garage. Jantine wil Wenen niet bezocht hebben zonder een enorme groot stuk heerlijke taart te hebben verorberd, ook al is dat stuk enorm duur. En zo gebeurd het dus ook: 2 heerlijke stukken taart met ons 3-en op en even een heerlijk koud drankje gedronken. We lopen verder en gaan eerst naar de Kapuzinergruft: de koninklijke grafkelder. We betalen een fortuin en dalen af. Er staan hier allerlei bordjes dat het een grafkelder is en dat we stil moeten zijn om respect te tonen. Youp begint daarentegen gewoon vrolijk ‘poesje mauw’ en ‘zag 2 beren’ te zingen daar beneden. Wij moeten er stiekem wel om lachen. De tombes zelf zijn enorm versierd, de ene nog groter dan de andere. Uit respect poept Youp nog even zijn luier vol en mogen we dat gelukkig op een tafeltje daar eenmaal boven in de hal een in zijruimte verschonen. We lopen verder naar het winterpaleis van Prins Eugene. Hier blijkt een tentoonstelling van haute couture te hangen, van ontwerpers als John Guiliano, Versace, Dior, Chanel etc. De ene creatie is nog aparter dan de andere creatie, wie draagt er ook zoiets? Wij komen echter meer voor het paleis zelf, wat weer heel mooi is. We lopen verder naar de Stephansdom: de Dom van de stad en dus ook echt enorm groot. We steken hierbinnen nog een kaarsje aan en lopen een rondje in de kerk. We binden Youp inmiddels op de rug en die is zo in slaap. Alleen Erik puft wat af in deze hitte en met 13 kilo op zijn rug. Jantine zweette zich al langer rot met Yfke op de buik. We lopen verder naar de Hofburg: weer een mooi paleis, met daarin ook de Spaanse rijschool, welke we maar overslaan. Hier doorheen gelopen langs de Heldenplatz. Overal waar we kijken echt hele mooie gebouwen, vol versiersels en beelden en ornamenten. We steken over naar de Theresiënplatz, waarbij Jantine en Yfke nog bijna onder een tram belanden. Links zien we het kunsthistorisch museum en rechts het natuurhistorisch museum, wederom zeer mooie gebouwen. We lopen door het burggarten, een mooi park, waar volop iedereen ligt te zonnen en waar een standbeeld van Mozart staat, terug naar de staatsopera. We vallen in herhaling maar ook dit is weer een enorm groot en heel mooi gebouw. We zweten inmiddels peentjes en onze voeten doen zeer van al het lopen, dus zijn we blij dat we weer bij de auto zijn beland. Hup erin en even de airco volop aan, we rijden naar het oude Raadhuis, waar we helaas niet kunnen parkeren en waar Jantine dus even snel wat foto’s van maakt terwijl Erik illegaal even parkeert. Het raadhuis is ook weer enorm groot en mooi. We rijden verder en stoppen nog even snel bij de eerste en enige supermarkt die we vandaag op zondag open zien: Erik ‘parkeert’ weer even de auto met alarmlichten aan en Jantine rent voor 6 flessen water en wat Mozartkugeln naar binnen. We rijden terug naar die speeltuin in dat Donaupark, welke we gister hadden gezien met het treintje. Youp vindt het springen op de trampoline erg tof, al moest hij even geholpen worden hoe het moest. We rijden terug naar ons hotel en proberen via de navigatie een goed schnitzel restaurant te vinden. Na 2 mislukte pogingen, vinden we een prima restaurant vlak bij ons hotel waar we een heerlijke krokante Wiener schnitzel eten. Wat een geluk hebben wij: Wiener schnitzels eten in Wenen! Alleen vergeet de ober geheel onze 2e drankbestelling en dus krijgen we 2 gratis toetjes en hoeven we geen enkel drankje af te rekenen, dat is nog eens service. We lopen terug naar ons hotel, waar Youp lekker nog even in bad gaat spetteren en hij al blij is met een lege colafles om mee in bad te spelen, we Yfke weer even voeden en wij daarna nog even relaxen. |
Zaterdag 10 juni 2017 Bij het ontbijt kwamen we inderdaad die klas met schoolkinderen weer tegen. Verder een goed ontbijtje weer. We stappen weer in en rijden naar Oostenrijk: op naar Wenen. Youp zit deze hele reis al iedere molen aan het wijzen: nou op de grens van Oostenrijk naar Slowakije staat een enorm windmolenpark: dus blijft het “molen”, “molen”, “molen” roepen. Ja nu weten we het wel. We besluiten eerst naar Schloss Schönbrunn te rijden, met de navigatie is het zo gevonden evenals de parkeerplaats van 4 euro per uur. We zitten nu duidelijk veel meer tussen de toeristen dan de afgelopen dagen. Schönbrunn was het voormalige paleis waar ook Sisi heeft gewoond. We moeten helaas een uur wachten totdat ons tijdslot is voordat wij naar binnen mogen, want het is er superdruk met toeristen. Op de parkeerplaats zagen we dan ook auto’s van allerlei nationaliteiten staan en horen we ineens weer overal Nederlands geklets. Nu kunnen we wel in de volle zon nog even Youp insmeren met zonnebrand en Yfke voeden We hebben een audioguide en ook Youp houdt er 1 tegen zijn oren gedrukt: net of hij Engels verstaat. Het is schuifelend voortgaan, want het is druk. Maar ook heel mooi, zo zien we enorm versierde kamers, slaapkamers, balzalen, zelfs toiletten. Je mag er geen foto’s maken en er wordt ook flink op gecontroleerd, maar wie Erik een beetje kent: die ziet dit als een uitdaging en “hoest” heel wat af tijdens deze tour. (iedere keer als er geklikt wordt even flink hoesten). Na deze tour wandelen we nog rond in de tuinen: ook weer erg mooi, maar helaas valt er nu ineens een spatje regen, dus gaan we maar naar de auto uiteindelijk. Verder is het warm en toch 25 graden. Omdat het inmiddels half 2 is en Youp slaapt heeft, besluiten we naar de verste bestemming die wij willen zien in Wenen te rijden, zodat hij lekker even kan slapen. Helaas enorme opstoppingen door wegopbrekingen, dus kan Youp langer slapen dan wij willen. Ook Yfke en Jantine doen even een tukje, zo lang staan we helaas stil. Erik moppert heel wat af, maar vrolijkt al snel op wanneer de Stroh rum van 80% in de aanbieding blijkt te zijn bij de lokale supermarkt keten: voor maar iets meer dan 14 euro een fles: tis geen geld, dus hebben we ineens 3 flessen in de kofferbak. Het Klosterneuburg klooster is onze bestemming: een heel groot en mooi klooster, waar we nog een bruid en haar vader aan zien komen bij de naastgelegen kerk. Verder schijnt nu weer volop de zon en is het warm, dus rijden we nu naar de Donautoren, omdat we nu mooi uitzicht hebben, omdat het zulk mooi weer is. Een parkeerplek is overal lastig te vinden, zo ook hier, maar uiteindelijk vinden we een prima plek, zo ook omdat we nu meteen naast de auto op de grond 2 luiers kunnen verschonen. We zijn zo boven en hebben een mooi uitzicht, al waait hier ons hemd uit ons broek. Weer beneden gaat Erik deze keer de afgekolfde melk geven en nemen Youp en Jantine een treintje rondom het Donaupark: een heel leuk park met allerlei activiteiten. Zo ook een enorme speeltuin, waar Youp wel heel graag in zou willen, maar helaas. We rijden naar het Prater: een soort permanente kermis, maar dan enorm groot. Weten niet of het komt omdat het nu zaterdagavond is, maar het is er heel erg druk. Veel hele grote attracties, met name veel achtbanen en gevaartes waarbij je gelanceerd wordt. Erik heeft er best wat centen voor over om Jantine is zo’n attractie te stoppen, Jantine gaat er nog voor geen miljoen in. Alleen de carrousel heeft Youp weer bezocht en hij vond het weer leuk. We gaan in de rij staan voor het beroemde reuzenrad van Wenen: meer dan 100 jaar oud, dus we hopen dat ze dat ding soms wel checken op metaalmoeheid. Yfke kan gewoon mee al slapende in de kinderwagen, en we hebben weer mooie uitzichten over Wenen. Terug beneden willen we een restaurant waar we uiteraard een Wiener schnitzel willen bestellen, wat best lastig te vinden is en als ze het hebben kostten ze hier ineens een fortuin. Wij eindelijk een soort robotrestaurant in gekomen, waar je op een tablet moest bestellen en waar je eten met een soort buizen zou worden bezorgd op je tafel, blijken ze toch geen schnitzels te hebben, grrrrr. Wij weer opgestapt en maar richting ons hotel gereden in de hoop onderweg wat tegen te komen. Maar we staan wederom enorm in de opstoppingen, dus duurt de trip van 15 minuten naar ons hotel ineens een uur langer, grrrrrr. Weer een mopperende Erik en 4 hongerige en moeie mensen in 1 auto: geen goede combi. Dus Yfke beland bij Jantine op schoot op de achterbank al rijdende en valt zo in slaap en Youp wordt maar gestild met snoepjes. Eindelijk terug in ons hotel is de keuken al gesloten en kunnen we nog wel ‘bezorg-schnitzels’ bestellen: we hebben er goede hoop op maar het blijken ongepaneerde vette vleeslappen te zijn, dus Jantine schuift die van haar naar Erik en Erik zijn aardappelen maar naar Jantine. We gaan lekker slapen in onze mooie kamer: deze is voor de verandering eens zeer ruim met 3 bedden en heerlijk cool. |
Vrijdag 9 juni 2017 Na een ietwat beroerde nacht i.v.m. een bed wat ze hier een bed noemen en wat wij een plank zouden noemen, hebben we wel een heel lekker ontbijt. Deze keer zelfs met pindakaas en chocopasta en rijstwafels voor Youp. We bezoeken eerst nog de laatste hoogtepunten in Olomouc. Een paar mooie kathedralen, al is er het naartoe rijden best lastig i.v.m. wederom alle weg opbrekingen, maar we hebben ze allemaal bereikt. De binnenzijde was iedere keer mooi, al werd in iedere kathedraal enorm zware en dramatische orgelmuziek gedraaid. Yfke schrok zich iedere keer een hoedje in mama’s armen en Youp rende huilend iedere kathedraal uit. We stappen in de auto en rijden naar Brno, geen idee hoe je dat uitspreekt, maar ook dit is weer een historische stad. We lopen eerst naar een oude kerk met eronder een sanctuary: een soort graftombe met enorm veel menselijke botten. Alleen kon Yfke niet mee i.v.m. de trappen naar beneden in de kinderwagen, dus besloot Jantine samen met Yfke buiten heerlijk in het zonnetje te wachten terwijl Erik en Youp naar beneden zouden gaan. Nou na 3 minuten waren die 2 ook weer boven: Youp vond het veel te eng in het donker beneden en die brulde meteen moord en brand. Erik kreeg wel meteen zijn entreegeld terug. Over een mooi plein gelopen, even Yfke gevoed en beide kids verschoond in de McDonalds, waar ze mooie verschoningstafels voor kinderen hebben. Door naar een andere grote kathedraal, alleen staan alle kerken, kastelen en andere oudere zaken altijd boven op een berg! Dus wij in deze warmte de wagen naar boven geduwd met Youp op zijn staplankje. De kathedraal was wel weer mooi. Terug naar de auto, waar we nog een roze geschilderde tank zien staan, best een hele goede kleur voor een tank. Op naar Bratislava, dus verlaten we Tsjechië, waar we nog snel onze laatste Tsjechische kronen opmaken bij een pompstation en komen we in Slowakije aan. Onze eerste indruk van Bratislava: een mooie hippe jonge stad, die er toch weer anders uitziet dan de vorige steden op deze trip. We parkeren in een garage pal onder het kasteel, zodat we vrij makkelijk boven komen. We maken ons zorgen hoe we deze garage straks gaan betalen, want we hebben nog geen lokale valuta gepind, totdat we beseffen dat ze hier weer euro’s hebben, wel zo makkelijk. Het kasteel was weer heel mooi, een groot wit gebouw met 4 torentjes op iedere hoek en een mooie tuin erachter. De temperatuur is inmiddels gestegen naar 29 graden en zweet Jantine zich rot met Yfke op haar buik, al heeft die alleen nog maar een rompertje aan. Youp rent hier overal rondjes en poept zijn luier nog even vol, dus kan je best een luier verschonen op de binnenplaats van dit kasteel. Verder is hier een mooi uitzicht over de stad en vermaakt Youp zich nog prima in een speeltuintje met wel 3 glijbanen en 2 wipwappen. We rijden nog even langs een babyblauwe kerk, een ietwat zoete kitscherige kleur, maar zowel Youp als Yfke slapen alweer en kunnen we geen parkeerplek vinden, dus neemt alleen Jantine even een kijkje binnenin en rondom. We zijn vandaag voor de verandering eens op tijd bij ons hotel: een viersterren hotel. Nou we weten niet in welke eeuw die 4 sterren zijn uitgedeeld, maar dat was niet in de afgelopen 100 jaar: wat een oubollige vergane glorie. We hebben een heel klein kamertje, welke Erik even verbouwd, zodat iedereen vannacht een slaapplekje heeft. Youp wil graag op ons bed springen, nou hij is er snel klaar mee, want hij kan net zo goed op straat gaan staan springen: dat is even hard. We gaan op zoek naar ons diner: het restaurant in ons hotel heeft alleen lokale gerechten. Erik kan daarmee prima uit de voeten, eet-zeurpiet Jantine uiteraard niet, dus lopen we het straatje in. De enige 2 restaurants hebben geen Engelse menukaart: dan wordt het wel heel erg gokken wat we bestellen, want plaatjes hebben ze ook niet en de bediening spreekt ook geen woord Engels en ons Slowaaks is niet meer zo wat het geweest is. We besluiten een heerlijke gyrosschotel en een pizzaatje te bestellen bij een take away om de hoek en een bak ijs en een fles cola bij de supermarkt, zodat we dit lekker op onze hotelkamer op kunnen eten. Yfke slaapt al heel snel, want het is hier loeiwarm, Youp blijft nog een tijdje kletsen in zijn tent en valt uiteindelijk in slaap met de bal in zijn armen (en zo wordt hij de volgende dag ook wakker). Al zitten we hier volgens ons midden tussen een schoolklas met kinderen die op schoolreis zijn ofzo, want wat een herrie op de gang. Op een gegeven moment komt er zelfs een accordeon voorbij. Tegen een uur of half 11 wordt het gelukkig stil en gaan wij ook maar eens slapen. |
Donderdag 8 juni 2017 Het ontbijt was een beetje bijzonder vanmorgen: waarschijnlijk omdat er naast ons maar 1 ander stel vannacht hier heeft geslapen, is het ontbijt op verzoek vandaag: er komt iemand vragen wat we willen eten, dus Youp roept “broodje pindakaas”, dat hebben ze uiteraard niet, maar we hebben wel wat gortdroge broodjes kaas en wat Franse wentelteefjes op. Al zijn we gedurende de maaltijd wel Youp en onze kamersleutel kwijt geraakt. Youp had de kamersleutel verstopt onder een placemat. Tijdens de zoektocht ging Youp achter papa aan terwijl die dat niet wist. Terwijl papa vanuit de kelder de trap op ging naar de begane grond om naar de kamer te gaan, dacht Youp dat hij nog verder moest en ging dus nog een verdieping hoger zoeken op de 1e verdieping. Een medewerker van het hotel kwam vervolgens bij de kamer melden dat Youp een verdieping hoger was. Die maakte er echter een spelletje van en moest dus door papa worden gevangen. Snel de auto in, want we wilden om 9.00 uur de eerste toer doen door de zoutmijnen van Wielickza, welke op 2 minuten van ons hotel liggen. We parkeren bij de eerste de beste parkeerplaats waar we door een aantal mensen op straat naartoe gelootst worden, die staan letterlijk auto's binnen te hengelen. Het blijkt echter vanaf deze parkeerplaats nog best een stukje te moeten lopen, terwijl er ook veel dichterbij geparkeerd kan worden en er overal nog voldoende plek is, bah. Helaas halen we door dit ongemak de 9.00 uur tour niet meer, dus nemen we de volgende van 9.30 uur. We hadden Youp weer uit de draagzak gehaald, zodat hij lekker rond kon draven en iedereen een handje kon schudden, maar ineens mochten we naar binnen en zo mocht Erik dus fijn Youp 250 trappen naar beneden tillen in zijn armen i.p.v. op zijn rug. De mijnen zelf zijn zeer mooi: hele grote kamers, kamers met standbeelden, ondergrondse meren, zelfs een trouwzaal, meerdere kapelletjes etc. We krijgen een mooie tour met heldere uitleg en we zijn meteen 3 uur zoet. Ze hadden gezegd dat het hier beneden koud zou zijn, dus wij een jasje aan en een lange broek, nou we smolten bijna weg met die 2 kacheltjes tegen ons aan. Youp kletst en speelt met iedereen ongeacht de taal die men spreekt en of ze nou oud of jong zijn, hij steelt overal de show onze charmeur en geeft iedereen een handje en een brede lach. Terug in de auto even snel langs de Tesco, een grote supermarkt, waar we met name coldpacks voor in onze koelbox zochten, voor de moedermelk van Yfke. Die hebben we gevonden samen met de lunch en uiteraard eindelijk chocomel voor Youp. We rijden verder en passeren nog 2 tolpoortjes in Polen, voor we Tsjechië binnen rijden. We zijn nog precies op tijd voor een tour bij Landek park. Dit is een kolenmijn, waar we ook zouden afdalen. Het eerste deel was met een audiogids over het rescue team van de grotten, wat niet heel boeiend was. Boeiender was het treintje buiten, waar Youp uiteraard in wilde en wat 3 rondjes op het terrein maakte. Youp vond het super, papa en mama waren meteen doof, want dit ding mag wel eens gesmeerd worden. Ja hoor, we mochten eindelijk de mijn in. Volgens een display in de donkere lift zakten we 500 meter, maar in werkelijkheid was dit nog geen 3 meter. We worden opgelicht waar we bij staan. Met onze koptelefoons op, volgen we de audioguide en zien we hoe het proces van het kolen inwinnen hier is gegaan, maar we voelden ons nog een beetje bij de neus genomen. Zeker wanneer we weer bij de lift uitkomen, naar boven kijken en daar dus op 3 meter boven ons iemand zien die de lift weer naar beneden stuurt. We gaan maar weer een stukje op pad: inmiddels is Jantine zeer bedreven geraakt in Yfke voeden op de achterbank al rijdende, al zitten hier soms best wat hobbels in de wegen. We komen aan in Olomouc, een historisch klein plaatsje, waarbij het centrum op de Unesco werelderfgoed lijst staat. Eerst maar eens naar het oude klooster, Klášter Hradisko. Dit ziet er aan de buitenzijde mooi uit en van binnen blijkt het een ziekenhuis te zijn. Best goed bedacht: wat doe je anders met je oude klooster. We maken wat leuke foto’s en rijden naar het oude centrum. We worden meteen bij een parkeerplaatsje voor 1,77 euro opgelicht door de parkeerwacht, maar we hebben even geen zin om hier op te reageren. We wandelen zo het oude plein op, Yfke schud en hobbelt uiteraard weer op de alle keien. Hier hangt een astronomisch uurwerk, welke best mooi is, is er een schildpadden fontein, waar Youp lekker met water spettert en een drievuldigheidszuil, welke we allemaal op de foto zetten. We belanden bij een restaurant hier aan het plein en eten lekker en goedkoop, met name de ijscoupes als toetje waren prima. En Youp kletst met al het personeel, zo grappig dat zijn taal echt universeel is. Maar zo bietst hij wel gratis koekjes. Op een paar minuten ligt ons hotel, met een beetje krappe kamer voor 4 man, inclusief alle slaapplekken, maar we proppen ons er wel in. |
Woensdag 7 juni 2017 Onze wekker gezet, want we hebben in Nederland al tickets gekocht voor een bepaalde rondleiding in Auschwitz en daar moeten we nog 2 uur naartoe rijden. Het ontbijt was prima op de bovenste verdieping van ons hotel en Youp heeft weer een eigen Ikea kinderspeelhoek tot zijn beschikking. Onderweg helaas wat opstoppingen (Erik moest perse langs een supermarkt om een lunch te kopen, stel je voor dat hij een beetje laat moet lunchen en verhongerd en Jantine moest uiteraard plassen), dus kwamen we rond 11.17 uur aan op de goede plek dachten wij, waar we voor 11.30 uur de rondleiding hadden geboekt. Het staat maar miezerig aangegeven overal, wij hadden gedacht dat dit veel beter zou zijn voor een plek zoals dit. Dus wij vliegensvlug ieder een kind op de rug in de draagzak of op de buik in de draagdoek, rugzak gepakt voor calamiteiten (lees; drinken voor Youp, luiers voor poep-emergencies en snoepjes voor andere noodgevallen), camera, tickets, handtas etc en een stuk gerend naar de ingang. Wij hijgend daar de eerste persoon aangesproken, blijken we op Auschwitz II te staan en de toer begint bij Auschwitz I. Dus wij weer naar die auto gerend, kinderen weer terug gepropt, parkeerticket betaald, 3 kilometer naar Auschwitz I gereden, daar de kinderen er weer uitgehaald inclusief alle benodigdheden, een parkeerplek gezocht en naar deze ingang gerend. Hadden we al verteld dat we voor dit alles minder dan 10 minuten hadden? Daar werd niemand van ons vrolijk van, behalve Yfke want die sliep de hele tijd. Met een beetje lief kijken mochten we zo de rij skippen, snel door de bagage security check en scanner, audioguides om en de mededeling krijgen: jullie groep van 11.30 uur staat nu in gebouw 4. Wij daarheen gerend, nou het duurde even en tig groepen aangesproken of zij onze groep waren, maar we hebben de juiste gids gevonden. Deze tour duurde 3,5 uur en was zeer indrukwekkend: wat een verhalen en beelden die dit oproept, zalen vol schoenen, vol kammen, vol potten en pannen van mensen die hier allemaal omgekomen zijn. Martelkamers waar verschrikkelijke zaken zijn gedaan, de gaskamers en het crematorium in Auschwitz I, super indrukwekkend allemaal. Met de bus naar Auschwitz II en daar een stuk gelopen, langs de spoorbaan, het uitzoekplatform, en helemaal achteraan de gaskamers en de crematoria. We werden er stil van. Lopen wij hier met 2 kids, Youp huppelt vrolijk en is zich van geen kwaad bewust, Yfke ligt heerlijk te slapen tegen mama aan terwijl ook kinderen van deze leeftijden zijn hier omgekomen. Ook de barakken in geweest, waar de leefomstandigheden verschrikkelijk waren. Echt heel indrukwekkend. Wat overigens wel een beetje raar was: wij hadden ons deze morgen uit respect een beetje netjes gekleed; lange broek en net shirt. Nou er liepen hier veel mensen op teenslippers en in hotpants al chips kauwende voorbij. We stappen in onze hete auto, zetten snel de airco aan en rijden naar Krakau. Dit is ook een hele mooie stad zeg, vol mooie oude gebouwen in het centrum, ook met groene parken. We rijden eerst naar Wawel castle en de Wawel kathedraal. Deze liggen naast elkaar boven op een berg. Dus Erik heeft de schone taak om Yfke in de bugaboo en met Youp staand op zijn plankje naar boven te duwen. We nemen geen rondleiding maar lopen een leuk rondje boven. De weg naar beneden is een stuk makkelijker en sneller. In de parkeergarage nog even 2 lekkere luiers achtergelaten en op naar de grote markt in Krakau. Ook dit is weer een heel mooi plein, met allemaal terrasjes en kleurrijke oude huizen eromheen. Alleen jammer dat ieder centrum in al deze steden bestaat uit kleine keitjes, dus Yfke schud iedere keer haar kinderwagen uit. We eten een lekkere pizza / spaghetti / gnocchi in een zijstraatje en gaan op naar ons hotel. Alleen wilde Erik perse nog even langs de fabriek van Oscar Schindler uit Schindlers’list. Hij dacht het juiste adres te hebben ingevoerd, maar er gaat geen bel bij hem rinkelen wanneer we ineens 40 minuten moeten rijden, de bel gaat een beetje rinkelen wanneer we over een enorm hobbelig weggetje rijden zonder asfalt, maar met keien en blubber en grote gaten in de weg. De bel rinkelt bij Erik pas wanneer wij er volgens de navigatie zijn bij een huis in the middle of nowhere, waar volgens Jantine alleen maar seriemoordenaars of enorme kluizenaars wonen. Wat blijkt: er zijn 3 straten in Krakau die Lipowa heten, en in ons boek staat ook degene met de juiste postcode maar Erik had dat genegeerd. Voor wie hem een beetje kent: hij geeft nu ook niet op, dus in plaats van nu eindelijk naar ons hotel te rijden omdat het al 21.00 uur is, nee rijden we die rot hobbelweg weer terug, weer 40 minuten terug naar de stad om in de schemering toch de voormalige fabriek van Schindler op de foto te zetten. Rond een uur of 10 eindelijk in ons hotel: het ziet er een beetje sneu uit, maar het kan ook zijn dat we allemaal moe zijn en het donker is. 2 moeie kindjes snel gevoed en in hun bedjes gelegd en wij zijn meteen erna gaan slapen, moe van alle indrukken van vandaag. |
Dinsdag 6 juni 2017 Halverwege de nacht rond een uur of drie: Youp valt uiteraard uit het 2-persoonsbed, dus Erik kan hem fijn aan zijn slaapzakje weer in bed hengelen, waarna hij binnen vijf minuten alweer slaapt. Youp slaapt trouwens eigenlijk gewoon door. We hadden geen wekker gezet, dus schrikt Erik om 8.10 uur wakker: oeps we zijn een beetje aan de late kant voor ons dagprogramma. Maar inmiddels zijn we zo bedreven in het in- en uitpakken iedere dag, dat we toch snel iedereen weer aangekleed en deels gevoed hebben en aan het ontbijt in het hotel kunnen. Dit was best prima, al vallen we in dit zakenhotel een beetje uit de toon met ons gezin tussen al die mannen in maatpakken. We rennen naar onze auto in onze korte broeken en teenslippers door de zeikregen, waar is de zon gebleven? Al snel verlaten we de stad Poznan en is het weer veel landerijen en bomen onderweg, maar kunnen we wel weer lekker doorrijden. Youp en Yfke slapen uiteraard al weer snel, nadat Youp eerst iedere molen heeft gespot onderweg. Yfke beland op een gegeven moment bij Jantine op schoot op de achterbank, omdat ze niet zo lang in haar autostoel mag blijven zitten en ze ook gevoed moet worden. Het gaat allemaal prima zo en we zien de zon tevoorschijn komen en de temperatuur 10 graden stijgen. We naderen Warschau en het verkeer wordt meteen drukker en de afslagen wat gecompliceerder, maar we belanden midden in het oude centrum. Onze eerste indruk: een heel grote stad met veel oude mooie gebouwen in het oude centrum. We lopen de ondergrondse parkeergarage uit en moeten op ons kaartje even zoeken waar we nu zitten. We vragen het wat voorbijgangers, maar zij verstaan ons niet en wij hun niet. Gelukkig vinden we snel een straat die ook op ons kaartje staat, dus lopen we zo eerst naar het koninklijk paleis, welke weer aan een mooi plein staat. We lunchen aan dat plein met een lekker broodje gezond een cappuccino en een heerlijk chocoladetaartje. We lopen verder en Youp vindt het tof om alle duiven weg te jagen. We zijn inmiddels ook zeer bedreven in het verschonen van luiers op de grond, of in een galerij, dus hup. We kopen nog een kitscherig souvenirtje voor in onze kast en lopen verder naar het Presidentieel paleis. Onderweg nog een mooie oude kerk bezocht. We zien ook nog het staatsopera gebouw en meer mooie oude gebouwen: het is allemaal heel schoon en mooi hier. Al doet het meteen ook wat Russisch aan met om de paar meter standbeelden van helden met teksten die wij niet kunnen lezen. We pakken de auto om nog wat hoogtepunten op de foto te kunnen zetten, maar we belanden helaas in zeer druk verkeer zo aan het eind van de dag, dus duurt het allemaal best lang. We gaan maar op pad naar ons volgende hotel maar het duurt alleen al 11 kilometer voor we de stad een beetje uit zijn. Jantine voedt Yfke weer op de achterbank en Youp slaapt alweer snel. Helaas geen snelweg op dit stuk, maar een stuk weg waar je om de 100 meter een andere snelheid mag: dan weer 100km/uur, dan weer 110, dan weer 120, dan weer 100 etc. Erik wordt er gek van en denkt dat hierover mopperen echt gaat helpen. We stoppen tegen onze principes in bij een McDonalds onderweg, omdat dit het snelst is om te eten voor de kinderen, zodat we vanavond op tijd eens bij ons volgende hotel kunnen aankomen. Onderweg wordt Erik van achteren geseind door een grijze Audi Q5 (what’s with that car?) dat hij van de linkerbaan moet, terwijl Erik gewoon een vrachtauto op deze tweebaans weg aan het inhalen was, en echt nog geen kilometer verderop vinden we die grijze Audi van voren frontaal in elkaar tegen de vangrail staan met de twee mensen voorin er nog beduusd in, een heel stuk grasland op de autoweg en een stukje verder nog twee andere auto's die er bij betrokken zijn. Dit ongeluk was echt zeer vlak hiervoor gebeurd! Wat een sukkels rijden er toch. Inmiddels onweert en bliksemt het en kunnen we tig keer dezelfde spelletjes met Youp doen zoals het verstoppen van zijn speelgoed bus: hij vindt het allemaal superleuk. Ons hotel is snel gevonden, tis ook maar een veredeld dorp waar we zitten. Snel ingecheckt in iedereen gesetteld, gevoed en klaar om naar bed te gaan. |
Maandag 5 juni 2017 Vandaag hebben we voor het eerst de wekker gezet, want het zou een stralende dag qua weer worden en dus wilden we nu echt eens naar die TV Turm bij Alexanderplatz. Ja hoor: het zonnetje schijnt weer vandaag. Alle zooi weer in de auto gepropt en tijdens dit proces Youp nog even kwijt geweest in de liften, maar we zijn op pad. Onderweg bij een Turks bakkertje nog een lekker ontbijtje gekocht. Bij de TV toren snel kaartjes gekocht, want ze werken hier met tijdssloten, maar we zijn prima op tijd voor de drukte begint, dus kunnen we bijna meteen door lopen. Nog wel door de security check en metaaldetector heen en dan met de lift naar boven voor het mooie uitzicht: Check! We staan eindelijk een keer boven waarbij we daadwerkelijk ook wat kunnen zien. We gaan weer lekker op pad: op naar Frankfurt Oder. Hier zit een mooi wildpark. Nou heb je Tiergarten, Zoo’s, en Wildparken en telkens is het maar een beetje de vraag wat voor dieren we gaan treffen. Dit park ligt echt heel mooi midden in de bossen en heel veel dieren lopen er los rond. Dus Youp kan zo de varkens en herten en andere dieren die daar los lopen aaien. Zo zien we verder nog een vos, lama’s, konijnen, veel stokstaart-achtigen, bokjes, een ree, schapen, paarden, ezels etc. Het was een mooi park, maar we werden opgevreten door de insecten. Op het terras nog een broodje bockwurst als lunch op met een waarschuwing dat we hier geen luiers mochten verschonen (ikke niet snappen u ;-)). We gaan verder en vlak achter Frankfurt ligt de grens van Duitsland – Polen. We zien de oude grenspost nog maar hup we zijn in Polen nu en voor we het weten komen we het eerste tolpoortje al tegen. Mmmmm, we hebben nog geen enkele Poolse Slotys qua geld, dus hoe betalen we zo de tol. Gelukkig bij het eerst pompstation staat ook een ATM, dus meteen even de lokale valuta gepind tijdens het tanken. We verstaan trouwens echt helemaaaaaaal niets van het Pools. En zij verstaan geen Duits of Engels, dus we komen niet heel ver hier met communiceren. De kids slapen uiteraard en zo kunnen we dus lekker snel flink wat meters maken. Het landschap is vrij saai: vlak met veel landerijen en weinig bebouwing. Gelukkig ook een stuk minder verkeer en wegwerkzaamheden dan in Duitsland, dus minder files, want man wat hadden we die veel in Duitsland, daar hebben we echt uren in files doorgebracht. We komen aan in Poznan, een stad waar we voor deze trip nog nooit van gehoord hadden (überhaupt kunnen we geen 5 Poolse steden opnoemen), maar wat best een leuke stad is. We maken weer als Japannertjes wat leuke foto’s van oude gebouwen waarbij Erik 3 dubbel geparkeerd staat met zijn alarmlichten aan en waarbij Jantine snel naar buiten sprint om die foto’s te maken. We rijden door naar een stroomtreintje om speciaal voor Youp weer een ritje met “Thomas” te maken. Wanneer Erik uitstapt om even te vragen of we hier goed zitten en hoe laat het treintje gaat, horen we “over 1 minuut”. Dus wij supersnel allebei 1 kind onder de armen genomen en naar dat treintje gerend. Tis niet heel goedkoop, maar Youp vindt het weer heel leuk, hij staat de hele rit heen en terug op de banken te kijken door de raampjes. We rijden langs een groot meer waar blijkbaar vaak roeiwedstrijden worden gehouden en door wat bosschages naar een dierentuin, die slaan we na vanmorgen maar een keer over. We rijden naar Poznan centrum, waarbij we onderweg nog even snel een stopje maken bij de lokale supermarkt. In het centrum vinden we met moeite een parkeerplekje: aan een stoeprand met een gele streep, maar ook hier staan tig meer auto’s geparkeerd, dus zullen we wel niet weggesleept worden toch. Hadden we niet al gezegd dat we totaal niets van het Pools begrijpen, dus die bordjes kunnen we allemaal niet lezen. Het oude centrum is mooi aan een plein met allerlei gekleurde vakwerkhuizen en een oude kathedraal en zelfs een stukje middeleeuwse stadsmuur ligt hier nog. We strijken neer op één van de vele terrasjes op dit plein en eten hier heel lekker. Youp vermaakt zich prima: eerst aan de Ikea kindertafel met kleurpotloden en andere spelletjes, later met het al giebelend opslurpen van zijn spaghetti, waarbij de tomatensaus bijna tot achter zijn oren zit en hij het ook heel leuk vindt om de saus met zijn handen in zijn haar te smeren. Wij liggen weer in een deuk, onze Youp wijst met zijn vingertje naar binnen naar het restaurant, kijkt ons aan en zegt: “chocomel vragen”. Zo van, hallo ik wil chocomel drinken ja. We rijden naar ons mooie hotel, met een grote kamer. Hier staat een derde bed, dus Youp besluit al snel dat hij niet meer in zijn tentje wil, maar naast papa in het grote bed wil slapen. Jantine beland dus in het 3e single bed en Yfke gewoon in haar campingbedje. |
Zondag 4 juni 2017 We staan op ons gemakje op, want we horen het buiten regenen. Omdat het bloedheet was op onze kamer hadden we namelijk de ramen open gezet. Snel buienrader even checken: helaas 21 graden maar vandaag en met name in de ochtend regen. Dus we passen onze plannen aan: geen hoge uitkijktoren, want daar zie je met deze regen toch niets van, maar eerst langs de een oude wachttoren van de DDR welke we op de foto hebben gezet. Onderweg hiernaartoe kwamen we nog een bakkertje tegen en in de auto hebben we lekker ontbeten met wat broodjes. Daarna naar de East Side Gallery, waar nog het langste stuk oude Berlijnse muur te vinden is. Wat leuke foto’s gemaakt van ons voor de muur. Helaas regende het best hard. Youp wil zijn eigen paraplu en we geven hem de plu die bij de buggaboo zit. Hij vindt het helemaal leuk die regen: lekker in de plassen stampen, alleen vergeet hij vaak wat te doen met die paraplu, dus steken we hem maar door zijn jas heen en zetten we hem aan zijn broek vast: werkt prima. Nog even wat stempels in de paspoorten van Youp en Yfke laten zetten van dit checkpoint en voor Youp een oude trabant speelgoed auto gekocht. Door naar de Kurfurstendam, waar we nog even naar de Gedachtniskirche zijn gelopen. Helaas bleek zowel deze als de nieuwe kerk ernaast dicht te zijn ivm een doopdienst en omdat het Pinksteren is. Dus door naar de Markthalle, waar we wilden lunchen. Alleen bleken deze markthallen midden in de wijk Kreutzberg te liggen en laat hier nu net vandaag een enorm event te zijn: alles is afgesloten, op iedere hoek van de straat staan een paar agenten en parkeerplekken: ho maar. Na tig rondjes en heel wat getier van onze chauffeur van vandaag: vinden we nog 1 plekje: naast een bord dat we het hier verboden is te parkeren langs deze stoep, maar er staan al 99 andere auto’s aan deze stoep geparkeerd, dus we wagen het er maar op. Wat een enorm festival zeg: echt enorm veel zuip- en eettenten! Iedere foodtruck uit Duitsland is hier vandaag. We zien iedereen alleen maar alcohol nuttigen en eten. We schuilen even in een bushokje voor de regen en eten daar wat broodjes met worsten welke net van de BBQ af kwamen en we wachten daar op de parade welke tussen 12.30 en 14.00 uur langs zou komen. Toen Erik om 14.00 eens ging vragen waar die parade nou bleef, bleek dat pas over een uur te zijn, dus toen zijn we maar weggegaan. Weer langs heel veel politieagenten en agenten met grote wapens in hun handen. We letten toch iets meer op verdachte situaties. Met heel veel omwegen, ivm alle wegafsluitingen zijn we naar Potsdammerplatz gereden, waar we de auto hebben geparkeerd en een paar haltes met de metro zijn gegaan, voornamelijk omdat we ook een beetje moe begonnen te worden en Youp heeeeel graag met de “Thomas” wilde rijden. Hij vond het dan ook superleuk. Alleen hebben die stomme metro’s vaak geen liften om op het perron te komen, dus wij telkens met Yfke in de bak en Youp aan de hand alles trap op en trap af moeten tillen. Gelukkig is het inmiddels droog geworden: Eerst naar Checkpoint Charlie, waar we nog even midden op de straat bij het wachterhuisje op de foto zijn gegaan: het is mega toeristisch hier en heel druk. We gaan door richting Unter der Linden. We stoppen Youp bij papa in de draagzak op de rug en die is in 2 minuten in slaap. Ook hier heel erg druk met toeristen, maar we hebben wel mooie foto’s van de Brandenburger Tor kunnen maken. Alhoewel: altijd als we in Berlijn zijn, staat er iets onder de Tor en nu ook weer: het Internationale turnfestival. Met enige moeite ivm de afzettingen lopen we verder naar de Rijksdag met de koepel erboven. Youp slaapt nog steeds en mist dus deze hoogtepunten voor de foto voor later. We lopen verder en mogen gelukkig dwars over het turnfestival terrein lopen nadat onze tassen etc door de security check zijn gegaan. We kopen nog een broodje met een soort curryworst erop en lopen verder naar het Holocaust monument: een serie blokken variërend in hoogte welke op een soort plein staan. Youp is inmiddels wakker en klimt en klautert overal bovenop of rent ertussendoor. We lopen verder terug naar de Potsdammerplatz en besluiten vanavond een Subway maaltijd te nuttigen en op tijd naar het hotel terug te gaan ivm de kinderen. Helaas wordt Yfke in de Subway ziekjes; ze kotst 3x echt heel veel melk eruit, zeker meerdere maaltijden van eerder die dag. Jantine zit van voor tot achter onder de zure melk en ook de Yfke d’r reserve kleding welke we net 2 minuten daarvoor hadden aangedaan word weer helemaal onder gespuugd. We lopen maar snel terug naar de auto en besluiten ondanks dat het nu weer schitterend weer is, om de uitkijktoren bij Alexanderplatz toch weer te skippen en naar ons hotel te rijden. Dit is makkelijker gezegd dat gedaan want ivm eerder genoemd festival is nog steeds alles afgesloten. Erik raakt steeds gefrustreerder achter het stuur. Terug in het hotel gaan Youp, Yfke en Jantine in bad om alle zure melk weg te spoelen en proberen we op tijd naar bed te gaan, maar dit valt toch weer tegen. |
Zaterdag 3 juni 2017 Youp was voor zijn doen om 7 uur heel vroeg wakker, die moet duidelijk nog even wennen aan zijn tentje deze reis. Yfke werd rond 8 uur ook wakker na heerlijk de hele nacht door te hebben geslapen. Even ontbijten op de hotelkamer en we kunnen op pad. Maar vandaag hebben we nog meer files dan gister en we dachten dat het vandaag nog wel mee zou vallen omdat het zaterdag is. De langste file van de dag?? 18 km!!!! Man wat hebben we veel stil gestaan. Gelukkig sliepen de kids het grootste deel. Geluncht hebben we in een wegrestaurant, met een lekker broodje en Youp een halve liter chocomel. Youp en Yfke konden even de beentjes strekken en hup we konden weer door naar Potsdam met onderweg nog meer files. Planning was dat we rond 13.00 uur in Potsdam aan zouden komen, dit werd door alle files 15.00 uur. Het terrein rond Paleis Sanssouci blijkt veel groter te zijn dan we dachten. We kunnen wel lekker dichtbij parkeren en kopen meteen 2 kaartjes voor het paleis zelf. Helaas is het tijdsslot van 17.00 uur pas de eerstvolgende mogelijkheid, dus stappen we maar op de paardenkoets die zo zal vertrekken. Omdat we 2 kleine kids hebben mogen we voorop op de bok, nou Youp kijkt zijn ogen uit. In een uur rijden we langs alle hoogtepunten: de orangerie, de oude molen, het nieuwe paleis, de Brandenburger Tor etc etc. Het is allemaal erg mooi hier. Iets voor 5 uur staan we bij de ingang van het paleis, we mogen meteen naar binnen, waar Jantine nog even snel Yfke voedt en waar Youp perse een eigen audioguide om wil. Owee als we die af willen pakken. Het paleis is best mooi, maar niet heel groot. Na dit bezoek lopen we nog even wat in de tuinen, welke ook weer mooi zijn en het weer is gelukkig prachtig: stralende zon en een graad of 26. We pakken de auto weer en gaan lekker dineren vlak bij de Bandenburger Tor van Potsdam: tis hier echt supertoeristisch met een hoog gehalte bejaarden die uit allemaal bussen stappen. Maar wel gezellig. We eten een pizza en een pasta, welke best goed binnen te houden zijn, alleen een beetje weinig. We lachen ons wel krom: Youp zit prinsheerlijk in zijn kinderstoel en roept gewoon naar binnen in het restaurant: “eten bitte”. HAHAHAHA. We wandelen terug naar de auto en rijden nog een keer een beetje hetzelfde rondje als vanmiddag met de paardenkoets, zodat we nog op ons gemakje als een stel Japannertjes wat mooie foto’s kunnen maken. We rijden verder naar Berlijn, waar we tegen 9 uur inchecken in ons hotel: best te doen en de auto kunnen we gelukkig op het binnenterrein parkeren. Youp en Yfke slapen vrij snel en wij zijn ook moe, dus maken we het niet te laat. We horen nog wel het vuurwerk, maar wat we hebben laten schieten omdat het te veel anders werd. |
Vrijdag 2 juni 2017 Vandaag gaat om 7 uur de wekker: onze roadtrip door Europa gaat vandaag beginnen! Erik propt alle zooi strategisch in Jantine d’r auto, Jantine smeert nog wat broodjes voor onderweg en we kunnen op pad. Eerste doel: Duisburg in Duitsland. Gelukkig hebben we bij Tilburg al de eerste overloopluier en kan Yfke fijn al de volgende set kleding aan. Zou ze het zo spannend vinden?! Maar we zijn tegenwoordig keien in het verschonen op de meest onhandige plekken en in onmogelijke standjes, dus we zijn snel weer op pad. In Duisburg stoppen we bij de ‘Tiger & Turtle trap’. Een aparte trap op een uitkijkpunt die een beetje de vorm van een achtbaan heeft. Youp is blij dat hij lekker rond kan rennen en zou de hele trap wel willen doen, maar wij vinden het bij deze temperaturen van bijna 30 graden en vol in de zon, halverwege wel welletjes. De shortcut naar onze auto terug blijkt niet zo’n slim idee te zijn, maar okee. We gaan op zoek naar de lokale Schuhcenter, want Erik’s schoenen zijn net deze week kapot gegaan. Terwijl Erik en Youp 2 paar mooie gympen voor geen geld uitzoeken, voedt Jantine Yfke bij de Real. Nog snel even wat boodschappen doen daar en we zijn weer op pad. Youp vermaakt zich onderweg door enthousiast naar alle molens te roepen (windmolens tellen ook mee), alle campers aan te wijzen en soms ook naar treinen te zwaaien. We rijden verder naar Herne, waar een leuk park zit met een treintje voor Youp, en een speeltuin met glijbanen en schommels etc. We zijn vergeten de kids in te smeren en de zonnebrand zit diep onderin een koffer, dus met name Yfke moeten we uit de volle zon houden. Ivm de tijd slaan we Dortmund over en rijden meteen naar Bielefeld, want onderweg staan we geregeld in een file. De bijzonderste was: een complete wegafsluiting omdat er voorwerpen op de weg lagen, we zagen nog net de politie de weg weer open geven. Maar man: wat een werkzaamheden overal. In Bielefeld ligt het “Heimat-Tierpark Olderdissen’. Een heel mooi park, met een soort kinderboerderij maar dan 1 met ook bruine beren, bizons en vossen. Youp vond de beren en de muizen wel leuk. Meteen ook in dat park op een terrasje heerlijk gegeten: een schnitzel uiteraard. Onze eerste van deze vakantie en hij smaakt meteen goed. Op 5 minuten van dit park zit ons hotel: Mercure. Volgens mij zetten ze bewust gezinnen met kinderen op de aller-allerlaatste kamer het verste weg, dus we konden met onze zooi best een stukje lopen. Yfke en Youp klaar gemaakt voor campingbedje / reistent. Ze sliepen lekker snel, dus Jantine nog een aflevering van Arrow op de tablet liggen kijken en Erik nog een beetje liggen internetten. |