Donderdag 23 mei Na een flink end vliegen zijn wij weer netjes thuis aangekomen waarna het opruimen, wassen, foto's verwerken, film verwerken e.d. weer begint. nog even een paar foto's van onderweg...... |
Woensdag 22 mei Vandaag een super zonnig dagje! En wat uitgeslapen tot uurtje of 8, weer heerlijk met 200 anderen gezamelijk ontbeten. Als ontbijt kan je trouwens nemen: patat, spagetti, rauwe vis, croissantjes, puddingbroodjes, toast, dumplings, nasi, bami, worstjes, bacon en eieren etc, oftewel zeer gevarieerd, maar niet allemaal goed voor de nuchtere maag. Op pad vandaag met de trein / metro in Tokyo. Man wat is die stad groot en druk!!! 350 starbucks, 5 city-centers, een enorm metronetwerk en dus 32 miljoen inwoners. De trein was wat druk, maar leuk om mee te maken. Uitgestapt in Shibuya, een hippe wijk. Met een kruispunt, waar iedere 1,5 minuut het stoplicht op groen gaat er er zeker 400 man oversteken!!!! En niemand botst of raakt elkaar. Kan je uren naar kijken, ook naar de outfits de de meiden hier aan hebben: veel met torenhoge hakken en wel met kanten sokjes erin he! Lijken wel poppetjes. Vele zeer knappe dames, maar de eerste knappe Japanse man moeten we nog vinden. Wij eerst even naar de Labi, een soort Japanse mediamarkt. Rare is dat sony ( wat toch echt een Japans merk is) goedkoper is in Nederland. Dus toch de camera maar in Nederland kopen. Na wat navraag hebben we toch de 100 yen shop gevonden. Zo cool: echt van alles en dat allemaal voor omgerekend 80 eurocentjes. Daar worden wij Nederlanders hebberig van! Dus even flink geshopt en uiteindelijk 25 euro verder. Bij de Starbucks, met fantastisch zicht op het kruispunt met al die honderden mensen, een heerlijke caramel latte machiatto gescoord. Terug naar ons hotel, waar we afscheid namen van onze Dustin, onze coole gids. En waar om 2.30 uur de airport bus ons naar Narita international airport heeft gebracht, zo'n 70km buiten Tokyo. Onderweg nog even Disneyland Tokyo gezien, met het kasteel. Net door de douane gegaan, nog wat laatste yen's uit gegeven en zo boarden voor de vlucht naar Hong Hong en dan naar Amsterdam. Hopen dat Hanz ons donderdagochtend niet vergeet op te halen ;-) |
Dinsdag 21 mei Zo we hadden gister al gemeld dat we in zo'n kleinschalig hotelletje zaten, nou dan het ontbijt vanmorgen. Weer eerst netjes in de rij wachten totdat je een plekje krijgt toebedeeld, komen wij de eetzaal in: zitten daar zeker 200 man te ontbijten in een enorme zaal!!! Wat een gekrioel!! En wat een uitgebreid ontbijt: van Europees, tot Japans, tot Chinees en Frans! Keuze te over, maar man wat een superdruk mierennest!!! Als we daar te lang bleven kon je ons zo afvoeren naar Delta. Vandaag gingen we naar Nikko, 3 uur rijden ten noorden van Tokyo, de richting op de die vreselijke aardbeving van 11 maart 2011, die met de tsunami en de kerncentrale van Fukoshima. We kregen onderweg een zeer opbeurend verhaaltje van Dustin te horen, dat Tokyo op de rand van 3 aardschollen ligt en dat geleerden hebben uitgerekend dat er een 75% kans bestaat dat er de komende 2 jaar een verwoestende aardbeving in Tokyo volgt. Die van Fukoshima was de sterkste aanbeving ooit ter wereld gemeten: 9.0! Per dag zijn er nu zo'n 60 aardbevingen!!! We meenden al soms wat lichte trillingen te hebben gevoeld, nu weten we waarom! Echt ieder hotel waar we gezeten hebben, heeft trouwens zaklampen naast het bed hangen, just in case. Tokyo heeft geen super hoogbouw ivm dit risico. Ieder gebouw hier heeft trouwens op bepaalde ramen goed zichtbare stickers zitten, zodat bij een aardbeving de mensen en de brandweer precies weten welke ramen eruit kunnen.....mega indrukwekkend allemaal. Nu maar hopen dat die beving dus even minimaal een paar dagen op zich laat wachten tot wij hier weer weg zijn. In Nikko eerst een mooi bergmeer bezocht, met mooie besneeuwde bergtoppen op de achtergrond. Helaas hadden we vandaag een zeer slechte chauffeur, die maar af en aan gas gaf, dus van voor naar achter, van voor naar achter in de bus. Dit gecombineerd met het feit dat de airco het achterin niet doet, wij achterin zitten en er tig haarspeldbochten in deze route zaten en dan krijgt je het feit dat de achterste 3 rijen kotsmisselijk werden!!! Door naar een supermooie Shrine van de een 16e eeuwse keizer, wiens naam ons even ontschoten is. Dit complex staat op de Unesco wereldergfoedlijst en we snappen ook waarom, want het was weer supermooi! Buddhistische tempels, naast Shinto-shrines. Drie aapjes van see no evil, hear no evil en talk no evil (horen, zien en zwijgen) en een monnik die op houtjes slaat, zodat je een geluid hoort wat op een draakgeroep moet lijken. Nu hebben wij geen vergelijkingsmateriaal over hoe een draak hoort te klinken, maar we geloven het meteen. Terug naar Tokyo. Omdat de groep zich gaat splitsen morgen en we dus vanavond voor het laatst met zijn allen zijn: even de afscheidsspeech in de bus en de fooien geven. Ook ons laatste avondmaal in Japan: we gaan naar de wijk Shibouya. Eerst een rondje lopen, wat fantastisch is om te doen: bij groen licht steken er zeker 100 man tegelijk over, flikkerend neon-licht overal, megagrote schermen, luchtig geklede dames, loverboys, en de kleinste cafeetjes ooit (kunnen zeker 4 man binnen). Eten bij Shabu Shabu, oftewel een grote pan voor je met kokende bouillon, waar je zelf je vlees en groentes in moet garen. Leuk en gezellig om te doen. Daarna nog een rondje door de wijk, weer je ogen uit kijken. Terug naar ons hotelletje, waar we met Jacqueline en Dick nog een ijsje probeerden te scoren bij de Mac, maar daar was het ijs op, dus maar bij een supermarkt. Nu terug op onze kamer, waar we zo heerlijk ons bedje in kruipen. |
Maandag 20 mei Na een heeeeeeerlijke nacht: Erik is lek geprikt door de Japanse muggetjes, Jantine heeft daarerntegen best lekker geslapen op de grond. Normaal vinden de muggetjes Jantine altijd veel lekkerder, maar die muggen zagen haar vast over de hoofd daar op die mat liggend ;-) Ontbijt was van een zelfde laken een pak als het diner, dus je kon weer in je Yukata, maar voor het gemak waren wij maar even in onze gewone kleren. Weer supermooi opgemaakte tafels, weer met vele gerechten. Nu is vis altijd al de favo-maaltijd van Jantine, maar om nu op een nuchtere maar meteen aan de rauwe vis te gaan, daar paste ze even voor. Trouwens ze vond het ook zielig: was namelijk 1 bakje met 600 witte mini-visjes, die allemaal 2 mini zwarte oogjes en die lagen haar allemaal aan te kijken. Dus maar rijst op. Oja Giddy uit onze groep is vandaag jarig, dus even zingen, kaarsje uitblazen en de Hello Kitty sleutelhanger, namens de groep gegeven, uitpakken. Je wordt hier trouwens echt dood gegooid met Hello Kitty!!!! Door naar Tokyo, dé grootste metropool ter wereld met 32 miljoen (!!!) inwoners. Alles is hier groot en massaal!!! Omdat het wat miezerde, gingen we eerst de stadtour doen, dus langs allerlei wijken, de chique buurt, met de dure winkels. De electrische buurt, maar je alle electronics kunt kopen maar waar alleen geeks komen, waar de serveersters uitgedost zijn als Franse kamermeisjes met schortjes met ruches. Langs het parlement, langs het centraal station, langs het keizerlijk paleis. We kunnen uren rondrijden in deze stad. Op naar het tempelcomplex, die van Senso-ji's. Uiteraard weer een grote Torri, met een Shinto-shrine en een Buddha-tempel. Grappige was dat elke tempel waar we komen kunnen we soort van fortune cookies kopen en die zouden negatief zijn, zodat je nog weet waar je aan kan werken. Jantine heeft er deze reis al 4 gekocht en tot nu toe allemaal goed nieuws. Dit kon volgens onze gids Dustin niet, dus die zei telkens: wacht maar tot je in Tokyo bent, die is altijd negatief. Dus wij weer schudden in de bak, tot er een stokje uitkomt, met een nummertje erop, die correspondeert met jouw toekomst voorspelling en ja hoor: Hij was weer 'the best of fortune'. Die van Erik was helaas 'the lowest of fortune', dus die heeft nog wat werk aan de winkel. Leuke souvernirs shops hier weer zeg, Jantine zou ze allemaal wel leeg willen kopen! Door naar het Yogiyama-park of iets (achterin de bus werd dit al snel 'het Yogi-bear-park'). Een mooi park met een schrijn van Keizer Meji. Nog even onze kami's (geesten) aangesproken voor wat wensen. Blijkbaar luisteren die Kami's enkel en alleen als je geld in de schrijn werpt en 3x in je handen klapt. Op naar de 45ste verdieping van een Tokyoose toren. Op 243 meter hoog met een supermooi uitzicht. Tenminste dit zagen we op de ansichtkaarten, want het was mistig, dus zagen we amper de grond beneden ons. Gelukkig konden we ons vermaken met het maken van poppetjes met onze gezichten erop.... Daarna inchecken in ons pittoreske kleine familiehotelletje, met 3500 kamers (!!!!), meer dan 50 restauarants, meerdere zwembaden, bowlingsbanen en zelfs een bioscoop....ons kamernummer heeft 5 getallen! Schattig groot dus. Met Jacqueline, Dick, Annemiek en Anton lekker bij de TGI Friday's gegeten, heerlijk honey-musterd kip op. Nu terug in het hotel, waar we geen wifi hebben, enkel internet via de netwerk-kabel, maar gelukkig kon Erik van ons netbookje een wifi-accesspoint maken zodat we ook kunnen internetten met onze mobieltjes. |
Zondag 19 mei Vanmorgen gingen we eerst te voet naar een oud shogun-kasteel vlakbij het hotel. Hier mochten we in het kasteel tot bovenin klimmen, letterlijk klimmen want de tredes waren soms wel 40cm hoog. Het kasteel telde 6 verdiepingen en dus was het een redelijke klim. Daarna zijn we nog even om het kasteel gelopen om ook daar foto's van de maken. Vervolgens terug naar het hotel waar de bus op ons wachtte om naar een wassabi boerderij te gaan. Gek genoeg klinkt dit authentiek en kleinschalig, maar toen we aankwamen zagen we weer twee volle parkeerplaatsen en 5 bussen. Ook hier dus weer drukte en allerlei winkeltjes. Je had er wassabi ijs, wassabi bier, wassabi nootjes, wassabi sap, wassabi gevulde kip en een wassabi kroket. Kortom, alles flink pittig.... Na de wassabi boerderij was het tijd voor het all-you-can-eat BBQ restaurant voor de lunch, voor de lunch !?!?, ja voor de lunch!! Er was dus vooral veel te eten, en je kon alle vlees aan de tafel klaarmaken op de geïntegreerde tafel-BBQ. En Erik tuurlijk lekker aan de sushi. Naderhand natuurlijk nog een toetje in de vorm van taartjes, slagroomsoezen, ijs en suikerspin...Met name Jantine had wat moeite om een goede suikerspin te produceren, ach ieder zijn vak he Door in de bus, langs de heilige berg Fuji. Dit was echt supermooi om te zien, met zijn besneeuwde top. Alle kanten eromheen gereden voor mooie uitzichten. Echt cool dat we deze ook weer gezien hebben. Door naar de eindbestemming Hakone, echt in de middle of nowhere. Eerst langs 'Hells valley', met de kabelbaan omheen en daar waren allerlei stomen warmwaterbronnen van 80 tot 100 graden celcius. Was weer erg leuk om te zien, maar die stank pffffff, blijft een zwavelgeur waar je soms letterlijk doorheen moest wandelen. Uiteraard even langs de souvernier shopjes, waar je met name eieren kon kopen die ze hier in de bronnen koken en die er pikzwart uit komen. 1 ei zou je 7 extra levensjaren geven, 2 eieren 14 jaren en 3 eieren een hoog cholesterol. Wij gaan liever zo dood zonder dat ei, dus die eieren maar laten liggen. Alle Japanners kochten trouwens echt scheepsladingen vol van die eieren. Nu in ons supercool echt authentieke verblijf voor vanancht: een Ryokan, oftewel een Japanse herberg. Schoenen uit voordat je de slaapkamer ingaat, aparte slofjes voor op het toilet, ons allemaal in de Yukata verkleden en straks allemaal vanaf de vloer zittend eten. Schijnt een typisch Japanse maaltijd te worden, met veel vis, mmmmmmm, Jantine verheugt zich er al flink op. En Erik verheugt zich op de nacht: dan slapen we op traditionale tatami-matten, op de vloer...... Oja: Jantine heeft uiteraard weer even de Onsen geprobeerd, er was er 1 binnen en 1 buiten en wederom was die buiten flink beter om in te vertoeven, dus die gaat lekker gebadderd aan het diner beginnen. Bij het eten was iedereen in zijn Yukata, dus was weer flinke hilariteit alom! En dan de super mooi gedekte tafels, maar ja.... hoe ga je daar in yoga-houding op de grond aan zitten, in je Yukata, zonder al je edele delen te laten zien??? En hoe hou je dat zitten het hele diner vol, zonder dat je benen gaan slapen en je rug zeer gaat doen? Allemaal essentiele vraagstukken van de avond. Oja: het diner was zeeeer uitgebreid, zeker 10 gerechten, helaas zeker 7 hiervan was met vis, dus Tinus is na het diner nog een ijsje uit de automaat wezen halen om de honger te stillen..... Later terug op de kamer, was ons tatami-bed opgemaakt (op de rieten matten op de vloer dus.....). Erik had het meteen gezien en ging in het bed liggen, maar Jantine ging er toch vol voor. |
Zaterdag 18 mei Vandaag wederom in de rij voor het ontbijt, eerlijk wachten op je beurt, terwijl er nog allerlei lege plekken zijn.....en niemand die klaagt behalve die gekke Hollanders. De Japanners maar braaf wachten op hun beurt. We verlaten Kyoto en gaan op weg naar Matsumoto. We trekken vandaag de Japanse alpen in, dus een enorm mooie route met vergezichten, bergen, watertjes etc. Eerste stop bij een 'service-area'. Hier stoppen we vaker: een plek met rijen superschone toiletten (kan een gemiddeld Nederlands toilet langs de snelweg niet alleen een puntje aan zuigen, maar eigenlijk gewoon een heel stuk aan zuigen) en met eettentjes, een supermarkt en wat souverniers. Door naar Shirakawago, een plaats midden in die bergen, welke op de Unesco werelderfgoedlijst staat ivm zijn unieke huizen: allemaal een dik rieten dak in een spitse punt, zogenaamde prayer-houses. (als je bid vouw je ook je handen in een puntje naar elkaar toe, vandaar prayer). Nu een supertoeristisch dorpje, in de winter bedolven door meters dikke lagen sneeuw en van de buitenwereld afgesloten. In zo'n huis geweest en uiteraard weer wat gekocht: die souverniers worden nog een thema deze reis. Oja en dit dorpje staat bekend om zijn Hida-beef: zeer mals biefstuk omdat deze koeien blijkbaar gemasseerd en vertroeteld worden, dus ook dit even geprobeerd. Verder in de bus, met mooie besneeuwde bergen. Onderweg nog wat waterkrachtcentrales gezien met mooie stuwdammen en stuwmeren. Ook hele stukken in tunnels doorgebracht, want het is hier tunnel, brug, brug, tunnel etc. Er wonen 130 miljoen mensen in Japan, maar op maar 30% van het land, omdat 70% bestaat uit bergen, meren, vulkanen etc. Dus we komen nu veeeeeeel bergen tegen, erg mooi allemaal. Net geëindigd in Matsumoto, een plek 70km van Nagano af (ja die van de winterspelen), dus ook wat skiresorts, skiliften etc gezien. We gaan zo eten: keuze uit allerlei soorten noodles of een Duitser met schnitzels en bier, mmmmmm: ben benieuwd welke wij gaan kiezen?!? Na het eten zijn we terug gelopen naar het hotel en in de hal gaan zitten. Hier wees onze gids Dustin er op dat het showgun kasteel waar we morgen heen zouden gaan nu mooi verlicht was en slechts een kleine tien minuten lopen. Dus daar zijn we dan nog maar even heengegaan. |
Vrijdag 17 mei Vandaag hadden we een heerlijke vrije dag in Kyoto. Oftewel lekker wat later opstaan, zodat het ook rustiger was bij het ontbijt en we zo konden aanschuiven bij Dick & Jacqueline. Met zijn 4-en gingen we de stad onveilig maken! En onze eerste aankoop van de dag was meteen ook de beste: een onbeperkt buskaartje voor 1 dag! Onze voetjes zijn er blij mee.... en het hotel zit aan de achterkant van Kyoto central station, dus die bussen waren zo gevonden. Route van de dag uitgestippeld, met bus 100 naar de zilveren pagode. Fantastisch om te zien hoeveel Japanners er in 1 bus kunnen!!!! En niemand duwen of trekken, niemand piept voor, iedereen is uitermate beleefd. Wij waren blij dat we de op de volgende bus hadden gewacht: want nu konden we tenminste alle 4 zitten, want de rit duurde toch een uur. De zilveren pagode is jammerlijk. Hij is namelijk nooit verzilverd en is dus gewoon een klein bruin houten pagodaatje. Maar de tuinen eromheen maakten veel goed. Ook hier weer een Zen-tuin, maar dan van zand, waar 6 man flink mee bezig waren. We werden er niet echt Zen van, maar was toch mooi om te zien. De tuinen wat rondgewandeld en dit was echt supermooi! Bovendien was het 26 graden en zonnig, dus onze dag kon al niet meer stuk. Vanaf de zilveren pagode startte ook 'het filosofie-pad': een heel mooi paadje langs een rustig kabbelend beekje met helder water onder de bomen door, dus zeer rustgevend. Al hebben we veel te veel gekletst en te veel naar de artistieke kunstenaarswinkeltjes naast het pad gekeken. Dus echt diepzinnige conclusies konden we na dit pad niet trekken. Na nog 3 tempels en shrines (1 met een zeer mooi aquaduct) werden we wat 'schrijn-en-tempel-moe' en zijn we met bus 100 terug naar het station gereden. Weer zat de bus bommetje vol, maar wij waren slim en zijn eerst tegenover gesteld gereden, zodat we lekker alle 4 een zitplekkie hadden. Wat zou een dag zijn, zonder wat foute souvernirs, dus op het station maar weer wat leuks gekocht ;-) Daarna hadden we een busroute gezien die een ronde zou maken in Kyoto en weer zou eindigen op het station, dus dat leek ons wel wat. Op de kaart was dit een klein rondje, maar we hebben ruim 1,5 uur in die bus gezeten, waarbij Dick meerdere zitplaatsen heeft uitgeprobeerd om tot het beste resultaat te komen qua zithoogte, beenruimte, zicht, achterburen etc. Ook wat lol om een boerende achterbuurman. We wilden eigenlijk gaan dineren op een dakterras van 1 of ander hotel, maar dit was enkel buffet en zeer prijzig, dus hebben we maar weer ondergronds in het porta-winkelcentrum gegeten. Heerlijk wijntje op. Terug naar ons hotel, waar we nog even een flurry bij de Mac namen, waarbij ineens een paar mannen mooi in pak wel met ons op de foto wilden, wat weer zeer humorvol was. Kyoto: een enorm grote stad, waar op iedere hoek van de straat, soms wat verborgen, soms geheel onverwacht wel weer een schrijn, tempel of een mooie tuin te zien is. Waar qua architectuur dat enorme Kyoto station staat, maar ook vele kleine typisch Japanse huisjes met van de mooie daken pal naast een foeilelijk appartementencomplex. Kyoto, waar zeker een paar 1000 winkels te vinden zijn, shop na shop na shop na shop met voornamelijk kleding die zelden te betalen is, maar waar je ook nog volop dames in kimono op straat ziet lopen en gelukkig soms ook een geisha of maiko kan spotten. Als je werkelijk alles goed wil zien hier, kan je nog zeker dagen vooruit, maar morgen vertrekken we alweer. |
Donderdag 16 mei Vandaag eerst wat strubbelingen met het ontbijt: Japanners zijn echt super gewoontedieren met flink veel regeltjes. Zo waren wij vandaag in tegenstelling tot gister vanmorgen wel naar het ontbijt met onze ontbijtbonnen gekomen, zit daar een rij wachtenden. Wat blijkt: we moeten allemaal op onze beurt wachten 'to be seated'. Wat dus inhoudt dat er allemaal 4 persoons tafeltjes zijn, met maar 2 man eraan de rest dus buiten kan wachten. Teveel mensen kunnen ze niet aan. Oftewel: 25 minuten wachten en bijna de bus naar Nara gemist. Nara is één van de oude hoofdsteden een uurtje rijden vanaf Kyoto. Daar aangekomen eerst de south-gate door met zijn enorme wachters die flink boos kunnen kijken....om daarna het grootste houten gebouw ter wereld te aanschouwen! Was echt supermooi. En in dat gebouw staat weer het grootste bronzen Buddha beeld ter wereld, ook weer supermooi (en vooral groot en hoog). Wat we even vergeten te meldden was dat bij aankomst er zeker al ruim 100 (jaja je leest het goed meer dan 100!!!) bussen op de parkeerplaats stonden. En die bussen waren voor 99% gevuld met schattige Japanse kinderen, maar hoe schattig dan ook, het bleven er veeeeeeeel! Maar super beleefd en met goede manieren: 2 aan 2 handje vast in de rij, niet duwen, niet voordringen, niet gillen etc. Maar het was er dus wat drukjes! De oudere kinderen hadden de opdracht van school gekregen om 3 vragen aan buitenlanders te stellen 1: how are you, 2: where are you from en 3: what is your name. Dit ging gepaard met veel gegiechel en onverstaanbare antwoorden maar het was leuk. En het hele park was vergeven van de loslopende herten: dit zijn namelijk de boodschappers van god. Nog even wat bambi's geaaid. Door naar een ander speciaal plekkje: hier stonden heeeeeeel veel stenen altaartjes met mos begroeid in een bos, wat weer erg mooi was. Bovenaan was nog een Shintu-shrine, met allerlei priesteressen in functie (welke we niet echt herkenden achter de kassa, maar okee). Door naar stop 3: een pad van zeker 2 uur lopen met duizenden Torri's: oftewel van die oranje-rode poorten waar je onderdoor kunt lopen met allerlei teksten hierop, het Fushimi Inari Shrine. De kunst is om een foto te bemachtigen zonder mensen erop maar met al die torri's. Nog mooier is het om ons 2-en erop te krijgen zonder andere mensen maar met al die torri's, dus dat was een leuke opdracht, maar hij is gelukt. Terug naar Kyoto waar we een vrije middag hadden. Lekker een sub bij de subway gehaald om wandelend op pad te gaan naar de Sanjusangendo-tempel. Was even een stuk lopen, maar met Jaqueline & Dick onderweg lekker gebabbeld en het Japanse leven aanschouwd. Daar aangekomen bleek dat we binnen geen foto's mochten maken, dit stond er echt 3000 keer, dus we konden moeilijk zeggen dat we dat even niet hadden gezien. Bij straffe van het afnemen van je camera en het controleren van je camera bij buitenkomst, durfde Erik maar geen foto's te maken. Hierbinnen stonden 1000 beelden, elk met 33 hoofden en 33 paar handen, want deze god had 33 gedaantes. Was erg cool om te zien. De foto hiernaast dus maar even gegoogled. Doorgewandeld naar de oude wijk Gion, dit was nog best een flink stuk. Even de rosse buurt nog gezien (€80,- voor 30 minuten). We vonden het gister zo leuk, dus vandaag weer even Geisha-spotten!!! Het lijkt wel safari, waar we de leeuwen en luipaarden gingen spotten, maar we konden het kleine weggetje van gister nog herkennen en ja hoor: staan we daar met ons 4-tjes komt er weer een Maiko (Leerling Geisha) voorbij, zo cool! We konden d'r zo aanraken en goed filmen en fotograferen. Voldaan terug gelopen naar de winkelstraat van Kyoto: winkel na winkel na winkel. We hebben er nog nooit zo veel op zo'n klein stukje gezien. Gedineeerd en helemaal terug naar ons hotel gelopen!!! We hebben vandaag onwijs ver gelopen, so our feet are killing us.... Maar met een nachtje rust gaat het morgen helemaal goed komen! |
Woensdag 15 mei De dag begon al goed: we vergaten onze ontbijtbonnen en dan is de meneer die je naar je ontbijtplaatsen brengt echt onverbiddelijk: wachten en de bonnen halen voordat we ook maar iets mogen doen.....ach typisch Japans zullen we maar denken. Het ontbijt zelf was zeer uitgebreid: van sushi en noedels, via patatjes (als ontbijt ?!?!) naar gelukkig ook toast en croissantjes. We begonnen de Kyoto-trip vandaag bij de Kyomizu-dera tempel. Jaja: check! Weer 1 van de 13 'reserve-wereldwonderen' uit onze lijst. En het was er megadruk: het is excursieweek van de alle schoolkinderen, dus busladingen vol met Japanse schooljeugd! Via allerlei tempels naar uiteindelijk de hoofdtempel met een mooi houten terras waar de samoerai-krijgers ooit vanaf sprongen (zo'n 13 meter naar beneden) en wat geheel zonder spijkers in elkaar is gezet. Via een tempel van de liefde waar 2 stenen lagen waarvan je blindelings van de ene naar de andere moest lopen zodat je je ware liefde tegen zou komen....alleen stonden ook hier zo'n 80 kinderen tussen steen a en steen b! Door naar de brontempel met helder bronwater wat geneeskrachtig zou werken.... maar je raad het al: ook hier stonden zo'n 100 kinderen voor ons in de rij, dus we hebben maar even gekeken ipv geproefd. Via de souvernier-straat (de eerste van deze reis) zijn we weer wat foute kitsterige souverniers rijker. Door naar een mooie Shinto-schrijn, met een mooie grote Japanse tuin eromheen dus lekker gewandeld. Inmiddels 28 graden en zonnig, dus een mooie dag voor wat natuur. Lunch even bij de bakker om de hoek om daarna naar een zijdefabriek te gaan waar we wat uitleg kregen en een kimono-modeshow zagen. Gelukkig hadden ze ook een shop en dus brandde dat geld in Jantine d'r zak voor nog meer foute souverniers ;-) Verder naar dé Zen-tuin van de wereld: een tuin van 25 bij 10 meter, vol grind en 15 stenen die je maar vanaf 1 plek vanaf de veranda alles 15 tegelijk kon zien liggen. Hier zou je dus uren naar kunnen kijken om je gedachten leeg te maken, hier genoemd 'Mu'. Wij waren het al iets eerder zat en hebben de mooie wandeling om de vijver maar gelopen. Tijd voor de laatste tempel van de dag: de gouden! Geheel met bladgoud bedekt (dus hier komen we 's nachts nog een keer voor terug ;-) is meteen de reis betaald). Was mooi om te zien en Tinus lukte het weer als enige om meteen haar muntje in het potje te werpen: dus de wens is gemaakt nu kijken of hij uit komt. Door voor het diner: een typisch Japans gerecht: een soort dubbelgevouwen pannekoek met van alles erin. Helaas ook met wat vis erin, dus Erik heeft er anderhalf op en Jantine een halve. Wat rondgelopen door de wijk Gian: de oude wijk van Kyoto. De brug van 'dagboek van een Geisha' gezien en toen op Geisha-spotting-tocht. Nou en samen met ons nog 300 andere toeristen. En ja hoor....van de 120 nog bestaande Geisha's hebben wij er 3 gezien!!! Zo cool om te zien en we leken wel paparazzi: klik, klik, klik. Sterker nog, we leken wel een stel Japanners!!! De cultuurshow van de avond was een beetje teleurstellend. We zagen een show met 7 authentieke Japanse Ambachten, oftwel zaten we te kijken naar 2 dames die aan het bloemschikken waren, 2 dames op een soort liggende harp aan het spelen waren, een dame die een theeceremonieel uitvoerde en dat allemaal uitermate sierlijk, maar ook sloooooooom. De geisha-dans was nog wel mooi om te zien, het komische theater was geheel in het Japans en bij het poppenspel deden we ons best om de 3 personen geheel in het zwart gekleed inclusief zwarte sluier, die achter de pop zaten niet op te merken...... Alerlei mot achter ons, omdat er mensen voor zaten of opstonden of aan het kletsen waren, maar okee. Net terug in het hotel. Erik heeft in de supermarkt net sake en cola gekocht, zodat hij aan aan lekker drankje zit. |
Dinsdag 14 mei Vanmorgen 6.45 uur de wekker, om heerlijk te ontbijten: dit is weer een westers hotel, dus lekkere broodjes met chocolade erin, croissantjes en lekkere cappuccino. Op naar het Hiroshima Paece memorial park, hier lag het epicentrum van de atoombom van 9 augustus 1945, die om 8.15 uur gevallen is. Er staat nog een A-Dome memorial: een afgebrand, half kapot gebouw dat als 1 van de weinige gebouwen in Hiroshima deels overeind is gebleven, dit begint dus al indrukwekkend! Nog veel indrukwekkender wordt het wanneer we eerst de documentaire 'A Mothers prayer' bekijken in het museum. Zeer aangrijpende zwart-wit beelden van toen en de jaren erna met vele doden, slachtoffers en leukemie patiënten. Je kreeg er echt kippenvel van. Daarna het museum in, wat zeer goed is opgebouwd met wederom veel materiaal en eindelijk ook Engelse uitleg! De jaren ervoor, tijdens en na de oorlog. Je realiseert je dan ineens echt goed wat deze bom heeft gedaan en dat we anno 2013 nog 1000x sterkere bommen hebben. Vele grootmachten als Amerika, Rusland en China maar ook Engeland, Frankrijk, India, Pakistan en uiteraard Korea hebben nu zulke bommen! In het museum is een stuk te zien, waar een man zat te wachten tot op 6 augustus de bank open ging: er rest nu enkel nog een verkleurde schaduw van die man op de stoep, de rest is geheel en al verteerd. In het middenpunt werd het namelijk 3000 graden!!! Diep onder de indruk van dit alles nog even het park rond gelopen waar nog meer beelden staan, waaronder die van een meisje dat 2 was toen de bom viel en uiteindelijk op haar 12e overleed aan leukemie. Zij probeerde 1000 kraanvogels te vouwen, want in Japan geloven ze dan dat je wens uitkomt. Ze is helaas maar tot 650 kraanvogels gekomen. En anno 2013 komen er iedere dag vele schoolklassen die haar een eerbetoon geven en allerlei kraanvogels daar neer hangen. Op naar wat luchtigers: we gaan met de Shinkansen vandaag van Hiroshima naar Kyoto. Oftewel we zoeven met 280 kilometer per uur door Japan en dit alles gaat super smooth!!! Daar kan de NS nog een puntje of 2 aan zuigen (ze hebben namelijk ook nooooooit vertraging!!). De Japanse conducteur en de cateringdames buigen iedere keer voor het verlaten van onze coupe nog even naar ons allen, ook weer mooi om te zien! Kyoto is een enorme stad, iets van de 7-na grootste van Japan: dit hadden we niet verwacht: we hadden meer kleinschalige tempels te zullen zien en op iedere hoek een geisha, maar dit alles hopen we morgen te kunnen aanschouwen. Eerst maar weer even pinnen om daarna met Annemiek & Anton en Jacqueline & Dick nog even te winkelen. Gekke is dat Sony en Panasonic, beiden uit Japan, goedkoper zijn in Nederland dan hier. Dus onze nieuwe videocamera hoeven we hier niet te halen. Nog even wat semi-Japans voer op voordat we terug gingen naar ons hotel, vlak bij het treinstation. Na heeeeeeel veel 5-en en 6-en van kamer geruild met een rokende groepsgenoot omdat onze kamer meurde naar een enorm rokershol en daar hadden we even geen trek in. Leek ons ook niet zo handig voor Erik's astma. Dus nu heerlijk op de kamer even typen en dan naar bed, want morgen wordt een leuke dag naar het schijnt. Nog even wat Japans: echt op iedere hoek van iedere straat staat hier een 'vending machine'. 1 of a apparaten waar je allerlei drankjes uit kunt halen, dus we kunnen overal wat te drinken kopen. Dat zijn dus heeeeeeeel veel van zulke apparaten! En nog iets: echt in ieder hotel liggen er 2 pyjamaatjes voor ons klaar (passen niet echt, maar okee) en 2 paar slippertjes, ook zo mooi. |
Maandag 13 mei Vandaag 7 uur gewekt, want we moesten de koffers inleveren: die gaan met de DHL alvast naar Kyoto, want die kunnen morgen niet mee met de hogesnelheidstrein. Ontbijt was niet echt om over naar huis te schrijven: Japanse gerechten op de nuchtere maag valt ons nog wat zwaar soms. In de bus naar het volgende eiland Honshu. Nog een leuke fotostop gemaakt bij de grootste hangbrug van Japan: de Kanmon Kaikyo, ook die kunnen we weer uit ons boek onderin onze salontafel weg schrappen: check (zo bijzonder was hij eigenlijk niet, maar hij staat toch in ons boek for some reason?!). Nog even langs de snelweg ergens gelunchd, en de toiletten blijven ons fascineren: super schoon, maar zo'n enorm verwarmde WC-bril....schrik er nog iedere keer van. En die 30 knopjes met wat voor shower je aan je billetjes wil, of je er een muziekje bij wil, of je er een geurtje bij wil, welke temperatuur je dan aan je billetjes wil, hoe hard de straal moet zijn tegen je billetjes aan: keuze te over! Eten dus langs de weg, kan je kiezen uit allerlei Japanse gerechten of gewoon patat met een hamburger of bij de bakker wat broodjes halen. Even door gereden naar de ferry om ons naar het heilige Miyajima te brengen, een eiland voor de kust wat geheel aan het Shintoisme is gewijd. Je ziet als je aankomt meteen de enorm grote Torri: de rode heilige poort die op iedere omslag van iedere reisgids van Japan staat en de grootste Torri van heel Japan is. Toen we aan kwamen varen stond hij nog net met zijn voetjes in het water, dus meteen wat foto's maken. Door naar de grote Zen-schrijn, die van Ithsukushima. Allemaal rode wandelpaden, maar verder vrij leeg, wat bij het Zen is alles vrij leeg. Verderop de berg nog een enorm Buddha-complex: hier vele tempels, met Buddhabeelden, muziek, wierrook een een mooi Mandela van gekleurd zand gemaakt. Dit was echt supermooi om allemaal te zien! Vele kodak-momenten verder, terug naar het strand gelopen en hier was het inmiddels eb, dus konden we door het drassige zand onder de Torri door lopen, wat ook weer indrukwekkend was! Terug op de ferry om naar Hiroshima te rijden, de stad die op 9 augustus 1945 kompleet van de kaart is gebombardeerd door de 1e atoombom, maar hier horen we morgen alles over. Na te zijn ingecheckt, zij we met onze gids Dustin nog even door het centrum van Hiroshima gelopen om daarna met ons 8-en een leuk restaurant op te zoeken. Het was er gezellig: onze schoenen weer uit, bukken om in de kuip-tafel plaats te nemen, en dan maar wat gerechten aanwijzen op de Japanse kaart en hopen dat het wat is.....nou op de kaart zag het er veeeeel appetijtelijker uit, dus dat was jammer, maar dit kon de pret niet drukken. Ook onze buren waren luidruchtig aanwezig want alle zakenmannen mogen 's avonds pas om 22.00 uur thuis komen, dus gaan vaak 's-avonds met het hele kantoor inclusief baas uit eten en daarna de karaoke-bar in. Er zat flink wat drank in die mannen naast ons zeg..... Oja: nog even prototyperend: iedere Japanse dame (en vaak ook de jongere mannen) gaan op de foto met 2 vingers als V-teken in de lucht en we zien veel dames met kleine kanten rokjes en enorme hoge hakken of plateauzolen: de mannen kijken soms hun ogen uit! |
Zondag 12 mei Vandaag om 6.00 uur de wekker, even lekker ontbijten en op pad. Bij de koffiestop nog een mooi uitzicht over de baai en het is een heerlijk zonnige dag van zo'n 26 graden! mmmmm!!!! Door naar de ferry, bus de boot op en wij uitstappen. Ook hier weer heerlijk in het zonnetje en in de wind beetje staan kletsen buiten (en dolfijnen en walvissen gespot ;-). Na de ferry een mooie Japanse tuin bezocht, leek ons een beetje op de groene teletubbie heuvel soms, maar het was er zeker mooi. In deze tuin zat ook een Shinto-shrine: een mooie tempel van het Shintoisme. Dus nog enige uitleg krijgen en we zagen een stel met een jong kindje. Kinderen hier mogen de eerste 30 dagen (indien een jongetje) of 31 dagen (indien een meisje) niet naar buiten of gezien worden. Pas na die dagen gaan ze naar een tempel om gezegend te worden. Moeders in een mooie kimono, dus was leuk om te zien. En we kregen uitleg over een soort 'fortune-cookies', die je hier kon krijgen en waar altijd iets negatiefs op zou staan, waar je aan moest werken. Dus Jantine zo'n strookje kopen en wat bleek: haar 'fortune was excellent', 'all her wishes will come true', dus dat geloven we ook niet meer. Na de tuinen staken we het eiland over naar rechts: naar Beppu. Hier zie je ineens allerlei stoomwolken naar boven dwarrelen, allerlei hotsprings, die vast weer geneeskrachtig zijn. Eerst naar de blue-pool: mooi blauw water wat flink rookte. Al hadden alle mannen hier veel meer interesse in een zeer luchtig geklede dame met een rode string aan...... Door naar de red-pool, ook hier een lekkere zwavelgeur! We zitten nu in ons hotel in Beppu: we worden geacht vanavond traditioneel gekleed te gaan, dus met een soort kimonootje (heet anders, maar de naam is ons ontschoten) aan, naar het diner straks om daarna naakt in de onsens te gaan: een bad van zo'n 41 graden wat veel mineralen bevatte en goed voor je zou zijn. Voorlopig levert het veel hilariteit op bij ons achter in de bus! Nog even een update van gisteravond: iedereen was verkleed in zijn Japanse gevalletje, sommigen met niets eronder, sommigen met gewoon hun kleren eronder. Leuke groepsfoto gemaakt. Het eten was een buffet, best lekker, maar Annemieke en Jantine vonden vooral het kannetje Sake van 2 eurootjes wel lekker. En na ieder glaasje sake werd het lekkerder en lekkerder, het werd wel alleen wat warm binnen en erg melig.... Aan het einde van het eten mocht je ook nog je eigen bakje ijs vullen. Ofwel met een kop erop en veel chocoladesaus..... Om het nog warmer te krijgen zijn Annemiek, Jaqueline en Jantine dus in de Onsen's gegaan. Grappig hoor: zoals gezegd staat er in Japan niets in het Engels of anders aangegeven, dus wat we precies moesten doen, wisten we niet, maar we volgden de andere dames maar. Dus wij in ons nakie, ons eerst voor allemaal grote spiegels goed gescrubd en gewassen en toen het binnenbad in: pffff: dit was warm!!! Dus maar snel naar de buiten-onsen en hier was het prima toeven. In plaats van de meditatie hebben we wel als 3 schoolmeisjes zitten giechelen, maar het was leuk! Nooit willen missen en je huid wordt er strak, schoon en 10 jaar jonger van (zeggen ze). Alleen jammer dat Jantine voor het slapen gaan met haar 'warme sake-onsen-hoofd' nog even op dokters-huisbezoek moest, maar gelukkig liep dat ook goed af. |
Zaterdag 11 mei Vandaag de wake-up call om 7.00 uur, want om 8.15 uur op pad naar Huis ten Bosch. We waren met een zeer gezellig groepje: de zes van gister en hier nog Jaqueline en Dick aan toegevoegd. Eerst met de tram, overstappen volgende tram en daarna op de trein, was ook weer een hele belevenis! Aankomst op treinstation Huis ten Bosch en meteen al de eerste aanblik was fantastisch: het centraal station van Amsterdam, geheel nagebouwd maar dan nu als hotel. Heel dit park is op Hollandse arcitectuur gestoeld: dus de Dom van Utrecht staat er (deze heeft wel een lift binnenin: dus helemaal naar boven voor het uitzicht), het stadhuis van Gouda was er, grachten van Amsterdam, met een heuze kanaalboot, Huis ten Bosch uiteraard, kaasmarkten, klompenboeren, Nijntje, tulpen, draaiende molens, bollenvelden etc etc: echt een super grappig en mooi park, zo leuk om 12.000 km van huis, lekker Hollandse kitsch tegen te komen. We konden er zelfs stroopwafels kopen! Toen we eenmaal bij Huis ten Bosch zelf rondliepen bleken binnen een aantal klederdrachten te staan. Hier stond ook een overzicht bij op een kaartje van Nederland. Hier bleek dat Erik van oorsprong komt uit het gebied met de 'Bolvormige zak' en Jantine uit het gebied met de 'Floddermuts'. Dat weten we dan ook weer.... (zie foto 13) Dus wij hadden een prima dag, heerlijk in het zonnetje! Wat wel een minpuntje was, maar dit is tot nu toe echt overal in Japan: alles maar dan ook alles staat in het Japans aangegeven, en heel zelden in het Engels. Dus lezen of begrijpen kunnen we het nooit. En helaas dus zelfs in dit park bijna geen vertalingen. Ook spreekt er bijna geen Jappanner ook maar 1 woord Engels; al werden wij vanmorgen in de tram spontaan aangesproken door een Engelssprekende Japanner die vroeg of hij ons ergens mee kon helpen, dus uitermate vriendelijk zijn ze hier wel. Wat nog een fantastische belevenis is, is ieder toilet: super kraakschoon, maar met 15 verschillende knoppen, inclusief voor de verwarmde toiletbril, voor de warme of koude shower, de hoge of lage sproeier, voor de toiletcleaner etc. Het is wel even wennen iedere keer als je op zo'n warme bril gaat zitten, begint er meteen iets automatisch te lopen..... Ook weer terug met de trein, nog wat lol om wat Jappanners, want verstaan kunnen ze ons toch niet en een goed gesprek met onze reisleider Dustin. Nog even naar het Peace Memorial Park: met allemaal gedenktekens van allerlei landen, dus ook van Nederland, om de vrijheid te vieren. Om er te komen gingen we een roltrap op. Halverwege liep die ineens horizontaal verder en daarna ging hij weer omhoog. Dat kennen we in Nederland ook niet. Na het Peace Memorial Park zijn we nog even doorgewandeld naar de plek waar om 9 augustus 1945 de 2e atoombom viel op Nagasaki. Indrukwekkend om te bedenken dat er ineens 76.000 doden waren: 25% van de stad! En nog vele doden door leukemie en andere gevolgen in de jaren erna. Indrukwekkende foto's van hoe het er toen uit heeft gezien, hier wordt je wel een beetje stil van. Terug met de tram richting centrum / Chinatown om met zijn 8-en weer te belanden in hetzelfde leuke restaurant van gister. Deze keer wisten we precies wat lekker was en wat we moesten bestellen, dus weer lekker gegeten. Nog even snel bij de McDonalds een oreo-flurry gescoord en terug gewandeld naar ons hotel. Zo lekker slapen, want morgen weer heel vroeg op..... |
Vrijdag 10 mei Heerlijk geslapen als een blok, Europees ontbijtje, alhoewel je ook de dag al kon beginnen met sushi, maar dit leek ons wat te vroeg voor rauwe vis. Meteen weer even langs de pin, om nu maar wat extra's te pinnen, want deze automaat doet het tenminste en we weten niet wanneer we de volgende werkende pinautomaat tegen komen! Alle ABN-klanten in onze groep hebben trouwens nog steeds een probleem: bij hun doet de pin het nog steeds niet, dus wij hebben maar voor een ander stel Yennetjes gepint, die zij in eurootjes weer naar ons over maken. Door via de tolweg naar Nagasaki en we komen er inmiddels wel achter dat daadwerkelijk alles hier toch best duur is: tolpoortje voor onze bus €70,-! En zo kwamen we er zeker 5 tegen. Internationale basisschool: €1500,- per kind per maand! Wel hele mooie omgeving onderweg: veel groen, veel bos, maar helaas ook wat regen, maar gelukkig zitten we in de bus. Aangekomen in Nagasaki eerst naar Glover-park: een mooi park bovenop een berg met mooi uitzicht over de stad en met koloniale huizen. Zo kun je mooi zien hoe de Schotten hier in de 19e/20e eeuw leefden. Ook leuk om de mega koy-karpers even te voeren. Lunch was traditioneel met rijst, garnalen, kip en groentes. Jammer hoor: we zijn de kip teriyaki nog niet tegen gekomen, maar dat schijnt ook niet echt super Japans te zijn. Nagasaki heeft veel Hollandse invloeden: zo slapen we in 'Holland street', is er een 'Dutch slope' en ligt hier zelfs een heel eiland 'Dejima eiland', wat vroeger van de Nederlanders was. Dutch slope is een gebied waar de Nederlanders hun vrije tijd doorbrachten met wandelen. Japan is van ongeveer 1641 tot iets van 1841 geheel gesloten geweest voor alle buitenlanders, enkel de Nederlanders mochten handel met ze drijven, maar enkel vanaf een eilandje voor de kust: Dejima-eiland, dus hier leuk te zien weer hoe ze vroeger leefden, een documantaire in het Hollands gezien over vroeger en konden we stroopwafels in de souvernir shop kopen. Zo komen de Japanse woorden voor koffie (hier iets wat klinkt als 'Korrie') en bier gewoon uit het Nederlands en zijn ze hier gek op 'Miffy', onze Nijntje Pluis. Met de bus verder naar Chinatown, hier wat gewandeld en toen gezocht naar een restaurant. Hier kwamen we een bar tegen die tot 27.00 open is... Uiteindelijk zijn we met Hans & Adri en Anton & Annemieke bij een soort 'Banzai' beland: we hebben erg gelachen, want echt niets staat hier in het Engels of een andere taal aangegeven, enkel in het Japans en daar kunnen we geen teken van lezen. Dus wij met 6 man dat restaurant in, worden we door wat gangetjes naar boven geleid, schoenen moesten uit en in de kluis, wij naar een tafeltje achter wat gordijntjes, konden we in een soort kuip plaats nemen en op de gok wat gerechten bestellen. Dus maar de mixed chicken, mixed pork en mixed beef besteld: allemaal op een stokje. De levertjes, niertjes en tongen vielen niet echt in de smaak, maar we heben ook de heerlijk andere op en die onthouden we voor morgen! Net terug gelopen naar het hotel: een grappig oud koloniaal pandje met een binnentuin en prima kamers. |
Donderdag 9 mei Geland in Hong Kong, 4 uur wachten tot de overstap, lezen en wat luieren, want dit vliegveld kennen we nu inmiddels wel. Door met Dragon-air, klinkt goed en was ook verder een prima vlucht. Rond 15.30 uur lokale tijd geland in Fukuoka Japan. Allerlei formuliertjes invullen voor de douane en verklaren dat je gezond was....dit werd trouwens ook telkens omgeroepen op Hong Kong airport: dat je bij hoesten en koorts vooral snel naar een dokter moest gaan, want er heerst weer een fijne griep. Wat trouwens wel erg grappig was: toen we landden op Fukuoka, stonden er op de grond bij de gate een stuk of 10 mannen op een rijtje, en toen we stopten, bogen ze allemaal gelijktijdig naar het vliegtuig en klapten even! Een mooi ritueel wat we echt nog nooit ergens hadden gezien. We hebben een leuke jonge Nederlandse reisleider: Duncan en een Japanse: Thomas. Aan het einde van de middag werden we gedropt in ons hotel. Onderweg er naartoe valt al op hoe schoon hier alles is, niemand toetert, iedereen houdt zich braaf aan de regels, is dit wel Azië?? We proberen voor het welkomstdiner nog even te pinnen, 11 automaten geprobeerd zonder enig succes. Blijkbaar zijn vanaf 17 april alle maestro-kaarten geblokkeerd in de VS en Japan ivm frauduleuze praktijken!!! Da's dan mooi, wij hebben geen rode cent contant geld, het staat klaar op de bank, waar we dus niet bij kunnen. Dan maar ons welkomsdiner, in een groot winkelcentrum. Een groot buffet, van sushi, via noodels naar pizza en ijs toe. Voor ieders wat wils, best binnen te houden. Thomas heeft gehoord dat we mogelijk bij het postkantoor kunnen pinnen en ja hoor: pinautomaat nummer 12 geeft zowaar geld aan ons mee!!! Ole ole ole. Nu om 22.15 uur op de kamer, blogje typen en zo alle gemiste slaap van gister maar even in halen! |
Woensdag 8 mei Jaja: hier begint ons nieuwe reisavonduur weer: JAPAN! Onze trouwe chauffeur Hanz staat stipt om 9.00 uur voor de deur om ons weg te brengen naar Schiphol, ole ole ole. Boek de Japanner in Ridderkerk maar alvast Hanz! Lekker snel ingecheckt, wachten bij de gate, de bodyscanner door en hoppa om 12.55 uur vliegen. Nu hebben we in januari 2011 exact dezelfde vlucht al eens gemaakt (naar Nieuw Zeeland) met exact dezelfde maatschappij en exact dezelfde tijden. Wat is namelijk het probleem: ja landt om 23.55 uur Nederlandse tijd en dat is 6.55 uur Hong Kong tijd, oftewel: om 15.30 gaan de luikjes in het vliegtuig dicht en moet je maar proberen te gaan slapen....dit is Tinus redelijk gelukt, maar Erik niet echt. Het helpt ook niet echt dat je stoel niet naar achteren kan, maar enkel je zitting iets naar voren schuift! Dan maar 2 leuke films kijken op je eigen schermpje en verder een lange vlucht. |