Zondag 5 juni 2016 Weer heerlijk geslapen en wakker worden met alweer de zon. Vandaag om half 9 de wekker want vandaag moeten we om 10 uur uitgecheckt zijn. We ontbijten voor de laatste keer in Maleisie, maar wel met uitzicht weer op het strand en de zee. We pakken de laatste spullen in en we houden super veel plek over. Alles redelijk goed ingeschat wat we in het begin bij de Tesco gekocht hadden: nog maar 6 luiers over, nog maar 2 potjes groentes en 2 fruit welke vandaag nog wel opgaan. Bijna alle billen- en gezicht doekjes zijn op en bij de zonnebrandfles zien we de bodem ook al. 10 uur uitgecheckt en dus tot 11.45 uur wachten in de lobby van ons hotel om opgepikt te worden. Dat is niet erg, want deze lobby is open, dus het windje waait, we zitten bijna op het strand en ze hebben heerlijke banken en loungekussens. Youp zijn we telkens weer kwijt hetzij aan alle personeelsleden, hetzij aan andere toeristen die hier ook zitten te wachten of langs lopen. Iedereen pakt hem weer op, gaat met hem op de foto, lacht naar hem etc. Hij gaat al die aandacht straks nog eens missen in Nederland van al die vreemden. Wij spelen ondertussen wat potjes pesten met kaarten en Jantine checkt de zitzakken die hier liggen eens. Om 12 uur zitten we achter een tractor in een soort laadbak. Met dit soort dingen worden alle toeristen van de bootjes naar de resorts en teruggereden. Is fijn, hoeven wij niet met alle spullen te sjouwen door het zand en bovendien zitten we in de schaduw, want is het is weer superzonnig en warm. We worden bijna tot op de laadklep van ons bootje gedropt, dus prima. Met gemengde gevoelens varen we weg: Jantine zou hier nog wel een tijdje kunnen relaxen en amuseren, het is hier echt schitterend en super rustig. Erik kan niet wachten om de drukte weer op te zoeken en dan met name het internet weer eens en die zon te verlaten. Met dit bootje varen we naar een grotere ferry, dit is eenzelfde ferry als wij hadden van Penang naar Langkawi en die was superkoud door de airco en misselijkmakend door de hove golven. We hebben mazzel en bezetten nog snel de laatste 4 plekken naast elkaar op de boot. Hij zit bomvol en we doen net of we al die zoekende mensen niet zien. Youp kijkt zijn ogen ondertussen uit en klimt een paar keer bijna over de stoelen heen naar de achterburen. Gelukkig was deze overtocht op kalme zee, dus Youp slaapt al lekker snel op 2 stoelen en wij kaarten nog wat verder. Tegen een uur of 3 komen we in Terengganu aan. Dit blijkt een veel grotere plaats te zijn dan gedacht. Er staat bij aankomst meteen iemand met een bordje "Mr Erik Linsen", dus we zitten snel in de taxi naar het vliegveld. Hier zijn we dan ook al rond half 4. Bedoeling was hier onze koffers al in te checken of anders bij een bagage depot te droppen, maar de incheck gaat pas half 8 open en een depot hebben ze niet. We zien het niet zitten met al onze koffers en tassen weer terug een taxi te nemen een half uur naar de stad, dus doden we de tijd maar op dit kleine vliegveld. Om beurten gaan we een stukje met Youp lopen, de ander kan eindelijk weer eens fatsoenlijk internetten. Erik koopt voor Jantine nog wat oorbellen en een uilenbroche en Jantine koopt nog wat mini souvenirs. Voor het avondeten hadden we niet veel keus, maar we zagen een rip off van de Subway en besluiten die te testen. Alleen hadden wij de laatste vlucht van de dag en komen er hier uberhaupt maar 8 vluchten per dag, dus bijna alles was op. Geen keuze meer uit het soort brood, halve beleg keuze was op (alleen maar kip in allerlei soorten) en de bij vullingen waren ook beperkt. Ook jammer dat we onbedoeld barbecuesaus kregen i.p.v. honeymosterd en deze was veel te pittig en daardoor proefden we niets meer. We laten Youp lekker maar op de grond knoeien, dat verdienden ze wel. Ingecheckt en wachten bij de gate, waar Youp vrienden maakt en lekker rondkruipt. En hij plast Eriks broek lekker nat. Gelukkig hadden we voor hem reserve kleren bij ons, voor Youp althans. De vlucht van Terangganu naar Kuala Lumpur duurt maar 50 minuutjes en zit helemaal vol, dus Youp op onze schoot lekker laten slapen. Alleen was hij vertraagd, dus het was flink haasten naar onze volgende vlucht. Snel met het treintje en een stuk lopen en weer door de douane. Bij de gate aangekomen, zit bijna iedereen al in het vliegtuig. Wij zitten bijna achterin en hij blijkt ook weer bomvol te zitten. Dus dat wordt ruim 12 uur met Youp op schoot. Eerste stuk Erik, tweede stuk Jantine. Youp slaapt redelijk goed, wij totaal niet. Tegen half 6 lokale Nederlandse tijd landden we op Schiphol. We hebben mazzel bij de douane, na ons is de rij veeeeeel langer, ook omdat er maar 2 balies open zijn. Onze koffers liggen al op de bagageband, beiden met afgerukte handvaten helaas. Jantine verschoond Youp even en Erik gaat een schaderapport laten opstellen bij de KLM balie. We bellen budget parking en we moeten even wachten op een ander stel uit Dubai. Onze auto staat keurig geparkeerd, alleen onder een laag woestijnstof. We laden in en rijden naar huis. Youp valt uiteraard op de snelweg al snel in slaap. Het was weer een supermooie en coole vakantie! |
Vrijdag 3 juni 2016 Prima geslapen met als wekker Youp vandaag. Alles mag en niets hoeft vandaag, RELAXEN dus. Dus eerst even lekker met ons drieen op bed liggen kroelen om daarna te gaan ontbijten. Er was weer vanalles, en we hebben met zijn drieen ook de laatste 6 mini croissantjes op gemaakt. We besluiten eerst een strandwandelingetje de baai rond te maken. Dus Youp in de draagzak bij papa deze keer. We ontdekken verderop waarschijnlijk de ferry naar het vaste land, welke we later nog nodig hebben. Ons resort is samen met die van de buren wel het chicste van deze baai, dus wij zitten goed. Ons omgekleed en lekker op het strand geinstalleerd. Het is totaal niet druk, we zijn de enigen op ons rijtje strandstoelen. Erik verbouwd de boel een beetje, zodat we 2 parasollen hebben en Youp lekker in de schaduw kan spelen, want man wat brand de zon ondanks factor 30 en 50. Youp heeft het prima naar zijn zin, Jantine ook. Wie zou het niet naar zijn zin hebben, zo liggen in de schaduw, lekkere temperatuur met zon en een briesje in deze paradijselijke omgeving? Nou Erik probeert een gat naar de andere kant van de aarde te graven om hier weg te komen. Die verveelt zich en houdt niet van zon of zand. Dan zit hij in deze omgeving niet echt op zijn plek. Nog even lekker gezwommen in onze mooie endless pool om alle zand af te spoelen en Youp is daarna prima gaan slapen. Na zijn siesta zijn we weer naar het strand gegaan, waar Erik weer een gat heeft gegraven en Jantine en Youp lekker hebben gezwommen. Youp vond zijn verse kokosdrank best prima te verteren, dus dat was wel grappig en hij vind het spelen in het zand nog steeds top. We hebben Youp nog even ingegraven in het gat dat Erik had gemaakt, ook dat vond hij weer best. Inmiddels is het al bijna 7 uur, dus douchen en omkleden en lekker uit eten gaan. Erik had deze keer de beef rendang, welke prima was, alleen een beetje pittig en Jantine had deze keer een pizzaatje. Youp zat weer lekker volop aan de 'rice-cake', oftewel: kleine rondjes gemaakt van rijst met kokosmelk, die zijn prima door hem zelf naar binnen te stoppen. Tegen het einde van de maaltijd liep Youp wel flink rood aan.....dus maar eens snel de rekening gevraagd en naar ons onderkomen gelopen. Het is trouwens weer een mooie heldere avond met superveel sterren, heel in de verte zien we het onweren. In ons appartement, ontdekken we dat al dit exotische eten voor Youps darmen wat te veel van het goede is, dus zat meneer ouderwets tot zijn nek toe onder.....en hij maar schateren van de lach. Erik heeft Youp maar even snel verschoond, terwijl Jantine een handwasje kon doen. Gelukkig droogt alles met deze temperaturen binnen het uur buiten op ons balkonnetje. Youp is binnen een paar tellen weer in slaap, wij relaxen nog wat na. |
Woensdag 1 juni 2016 Vandaag weer geen wekker, maar wakker worden wanneer Youp wakker wordt. Die slaapt weer keurig 13,5 uur en zodoende zitten we rond een uur of half 10 aan ons ontbijt. Erik besteld 2 'sunny side up' eieren en komt terug met 2x2 spiegeleieren. Zal de inhaal van het gemiste ei van gisteren wel zijn. Vandaag een superrelaxt dagje: na het ontbijt smeren we ons uiteraard fors met sunblock in en zoeken 2 strandstoelen in de schaduw uit. Erik bouwt deze keer een supergroot kasteel van 3 dagen (het perfectioneren van het kasteel van de afgelopen dagen) inclusief vlag in de top. Youp amuseert zich met zijn schepje en wat water en wordt af en toe door Jantine meegenomen de zee in. Het is al fors warm, dus we blijven zoveel mogelijk in de schaduw. Rond half 1 voeden we Youp en gaat hij lekker slapen. Erik probeert al dagen fatsoenlijk internet te vinden op dit resort en klimt bijna de router in, maar ook dat mag niet baten. Het blog erop zetten blijft een kwestie van een lange adem hebben. Na de siesta smeren we ons uiteraard nogmaals in en besluit Jantine voor 1 euro een snorkel en een masker te huren, want het koraal ligt hier gewoon 3 meter vanaf het strand. Dit was weer supermooi, vele vissen voorbij zien komen in alle kleuren van de regenboog. Daarna lekker met zijn drieen wat keuvelen op onze strandstoelen, al zitten en liggen die wat hard want stoelkussens kennen ze hier niet en moeten we af en toe verkassen om in de schaduw te blijven liggen. Er komen wat mensen weer foto's van Youp maken, die vindt het wel weer best. We verbazen ons wel over de hoeveelheid zwemvesten die we hier zien, bijna iedereen heeft er 1 aan, dus blijkbaar hebben velen hier moeite met zwemmen. Tegen half 6 weer in ons hutje. Youp besloot nog vlak hiervoor zijn zwemluier te bevuilen, dus dat was even lastig afspoelen. Jantine blijkt ondanks 2x factor 30 insmeren en continu de schaduw, toch haar rug verbrand te hebben van die 2x snorkelen. We gaan voor de laatste keer naar dit restaurant, al blijkt de barbeque vandaag pas vanaf 18.45 uur open te zijn en dus kan Erik al zijn lekkere keuzes niet kiezen en kiest maar een hamburgertje, terwijl Jantine haar spaghetti met Youp deelt, die er heerlijk van smult, maar wel van top tot teen onder de bolognese saus eindigt. We rekenen bij de receptie al het eten en drinken van de afgelopen dagen af, want morgen vertrekken we naar ons volgende eiland. Terug in ons hutje pakken we dus alles zoveel mogelijk in en leggen Youp tegen 8 uur op bed. Die slaapt weer binnen no time, vast dromend over zandkastelen en koraal. |
Maandag 30 mei 2016 Vandaag weer zonder wekker lekker wakker worden. We horen hoe Youp rond een uur of 8 het niet meer leuk vindt in zijn deryan en daarna staan we alle 3 op. We ontbijten weer onder het bamboedakje bij het riviertje met weer de vele muggen, maar wel met lekker brood, kaas, jam en eieren. We hadden gister voor half 10 het "aapje-haalt-de-kokoknoten-uit-de-palmboom" geboekt, maar de mevrouw van dit onderkomen komt al naar ons toe en zegt dat de 'monkey is sick today'. Voor de mensen thuis die voor dierenrechten zijn: zijn wij ook zeker, wij zullen nooit iets boeken wat dieronvriendelijk is. Hier is het de normaalste zaak van de wereld om de aapjes de kokosnoten te laten plukken: zij doen het 4x sneller dan mensen en er vallen duidelijk minder menselijke slachtoffers. De aapjes worden goed behandeld hoor. Jammer maar dus geen aapjes vandaag. Dan maar rustig onze koffers weer inpakken en Erik regelt dat de taxi die ons naar de veerboot in Kuala Besut brengt een uurtje eerder komt, zodat wij daar wat rond kunnen wandelen. Dit was een airport taxi: een ruime taxi, vrij nieuw in tegenstelling tot de gewone taxi's, daar gebruiken ze de meest aftandse auto's voor en hij reed lekker door, dus na 1 uur en 20 minuten waren we bij de ferry. Youp heeft trouwens lekker bij Erik op schoot zitten slapen. Aldaar hadden we dus nog anderhalf uur om wat rond te wandelen. We vinden een speelterrein, waar Youp nog even van de glijbaan kan, wat kan kruipen door een soort tunneltje en zowel alleen als met mama even gaat schommelen. Maar zo'n speeltuin is niet gebouwd voor papa's en mama's dus mama stoot hard haar hoofd waardoor de rest van de dag de celletjes wat in de war zijn. De glijbaan blijkt wel erg warm geworden zo pal in de brandende zon. We proberen een beetje in de schaduw verder te wandelen en we kopen voor Youp alvast een strandset voor op het eiland een een schildpad knuffel met "Perhenthian" erop. We zijn inmiddels volleerd in- en uitstappers op boten, kano's en andere varende zaken, dus Youp zit zo met buggy en al aan boord. De overtocht zou zo'n 45 minuten duren, plan was om Youp even te laten slapen, maar meneer zag en hoorde te veel, dus daar trapte hij niet in. Jantine geniet nog wel even heerlijk helemaal voorop de boot in haar uppie: zon, wind in de haren, supermooie groen/blauwe zee, allerlei kleine en grote eilandjes met regenwoud erop, wat een mooi uitzicht! Uitstappen van boord was wat lastig: het was vloed, dus we moesten een stuk door het water lopen en daarna op het strand, dus onze schoenen en buggy zitten al snel onder het zand. Na ons welkomsdrankje checken we vlot in, huisje 40, een beetje achteraan, maar dat is ivm geluidsoverlast voor Youp niet zo erg. Het zijn geschakelde houten huisjes op palen, niet heel ruim, maar we zitten binnen 10 passen op het strand. Eerst Youp nog even laten slapen in zijn deryan, maar rond 5 uur beluiten we maar even lekker naar het strand te gaan. Jantine had zich hier super op verheugd: relaxen op het strand. Nou Youp vond de zee eng, die golven die maar om zijn benen sloegen, hij moest even de kat uit de boom kijken. Bovendien was het op dit tijdstip nog steeds zeer warm en brandde de zon nog flink, dus alle 3 maar weer even ingesmeerd. Erik zat te mopperen dat er allemaal zand in zijn slippers zat en dat koraal pijn doet aan zijn tere voetjes. Na een paar keer in de zee gegaan te zijn, gaat Erik met Youp zandkastelen bouwen met zijn nieuwe strandset. Ook hier moest Youp even aan het zand wennen. Erik als echte architect bouwt een kasteel met goede vormen en 2 lagen. Youp breekt voornamelijk alles weer af en vindt zijn eigen schepje veel leuker. Erik graaft Youp nog een beetje in, die vindt uiteindelijk alles best. Na anderhalf uur houden we het voor gezien en douchen we al het zand van ons af en gaan lekker eten in het restaurant. Aan de receptie hebben we trouwens ook niets, op al onze vragen komt geen antwoord, dus we zien wel hoe de snorkerltrips morgen en overmorgen gaan en hoe we over 3 dagen naar het volgende eiland gaan. We hebben een cool tafeltje aan de rand, dus kijken heerlijk uit over het strand en zien het langzaam avond worden. Donker is hier ook echt donker. Erik heeft garnalen van de barbeque op een palmblad met wat groentes. Jantine heeft een salade met wat frietjes. Youp kijkt zijn ogen uit, zoveel te zien hier, maar eet ondertussen keurig zijn eigen groentes en fruitjes op. Terug naar ons houten huisje, Youp even voeden en lekker op bed nu een boekje lezen. |
Zaterdag 28 mei 2016 Na een wat korte nacht (Jantine is om 3.50 uur op de deur bij de buren gaan bonzen in haar nachtkledij, omdat die nog steeds zeer luid de televisie aan hadden staan en het is dat we geen Maleisisch spreken, maar anders hadden we letterlijk de TV mee kunnen luisteren), gaat om 7.00 uur de wekker. Even lekker beneden ontbijten, want om 7.45 uur staat er een prive chauffeur voor ons klaar om ons naar de andere kant van eiland te rijden, naar de mangroves. Op de aanlegsteiger nog even alle 3 in de zonnebrand en deet en hup de prive-boot in. Wat een supermooie omgeving hier! Meteen volop in de mangroves, langs een krokodil, langs apen in de bossen, langs kreeftjes, onder de "crocodile-cave" door. Het is hier echt schitterend met regenwoud / jungle. Wat een verschillende kleuren groen en met de wind in de haren een lekkere vaartocht gemaakt. Even uitgestapt bij de batcave. Hier beetje bukken om binnen te komen, maar het plafond hangt hier uiteraard vol met vleermuizen. Even verderop flink wat eagles zien vliegen, welke hier gevoed worden met kippetjes. Door naar de open Adamnan zee met volop van die kleine bounty eilandjes begroeid met groen en af en toe een onaangeraakt zandstrandje. Wat een geluksgevoel hier zeg, dit is echt een stukje paradijs. Youp valt lekker in Jantine's armen in slaap en wij varen heerlijk. Nog even op de valreep naar een fishfarm, waar ze allemaal bakken hebben met grote en kleine vissen en grote roggen, welke ze hier even voeden, zodat we ook hun monden kunnen zien. Maar we moesten terug naar ons hotel, want om half 12 werden we opgehaald om naar het vliegveld gebracht te worden, waar we zo weer waren. Door de security check en blijkbaar hadden we ineens 10 kg opgepikt ten opzichte van de heenreis (??), of klopt deze weegschaal niet, maar in ieder geval moesten we ineens 4 kg uit de koffers in de handbagage stoppen. Ook goed. Even wachten bij de gate, waar Youp geentertaind wordt door 2 dames uit Saudi Arabie en waar wij kletsen met 2 Nederlanders uit Zuidland welke we al 2 keer eerder tegen waren gekomen een paar dagen geleden. Lopend over het asfalt naar ons vliegtuig, hopelijk pakken we het goede vliegtuig, want er staan er 2 van Firefly. De dame bij de gate zei nog het 2e vliegtuig, maar de dame op het asfalt zei toch het eerste. Het blijkt een propellorvliegtuig te zijn. Maar we zitten prima met ons drietjes en we geven Youp wat te drinken tijdens het opstijgen, waardoor hij meteen in slaap valt. Dit is trouwens de allereerste keer dat een vliegtuig te vroeg vertrekt en bovendien doet hij er maar een uur ipv een uur en 20 minuten over, dus we zijn veel eerder in Kota Bharu. De koffers zijn er ook zo, Erik regelt een airporttaxi en we zitten dus zo op ons kampong. Echt in de the middle of nowhere, welke bestierd zou worden door een Nederlander. We weten niet zo goed wat we thuis bedacht hadden om dit uit te proberen, maar de eerste indruk is dat hier 7 kleine houten hutjes staan op palen, waarvan nr 5 van ons is en wat allemaal een beetje erg primitief is. Supermarktjes of restaurants zijn weer tig kilometer terug over dat landweggetje, dus we hopen dat het niet te veel afzien wordt de komende dagen. Een korte siesta voor Youp om daarna lekker te gaan zwemmen in het zwembad wat hierbij zit. Even omkleden in ons hutje, nou daar kreeg Jantine de schrik van haar leven: er zat echt een enorme harige spin op de badkamer! Zeker 10 cm groot! Nou Jantine stond half aangekleed te bibberen en Youp....die stond keihard te schaterlachen die boef! Erik was gelukkig zo dapper om hem dood te meppen. Nou heeft Jantine weer ergens gelezen dat spinnen altijd met zijn tweeen zijn....Dus dat wordt vannacht slapen met de mond dicht en de oren afgeplakt! Terug naar het zwembad: Dit is een prima bad, met uitzicht op het groen en een rivier. Daarna een taxi besteld om naar Kota Bharu centrum te rijden over wat landweggetjes. We zijn daar rond een uur of 7. Dit deel van Maleisie is totaal niet toeristisch en we zien dus ook echt bijna geen 'blanken'. In het centrum: iedereen zwaait en lacht naar Youp en hij wordt weer tig keer op de foto gezet. Het is wel streng moslimgebied hier, dus iedereen en echt iedereen, ook de allerkleinste meisjes hebben hier een hoofddoek op. We zien ook bijna geen taxi's, dus we hadden met onze chauffeur afgesproken dat we wat zouden eten in het centrum en over een uur kon hij ons op de afzetplek weer oppikken. Wisten wij veel dat ze hier supertraag zouden zijn en Erik dus 3 kwartier deed over wat te eten halen, wat overigens geeneens lekker was helaas. Nog even snel een supermarkt binnen voor wat flessen water en colo zero en met dezelfde taxi weer terug naar the middle of nowhere. We zitten nog niet in ons chaletje en het begint me hier te onweren! Flinke flitsen en donderslagen en de regen klettert op ons hutje. Youp wordt daar blijkbaar rustig van, want die slaapt in een zucht. Jantine durft niet te gaan slapen, uit angst voor harige spinnen die revanche komen nemen! |
Donderdag 26 mei 2016 Allereerst hiernaast even een kaartje met de route die wij door Maleisie maken. We varen vandaag dus vanaf Penang naar Langkawi. Die liggen beiden links bovenaan op het kaartje tegen Thailand aan. Vandaag heel vroeg op, om 6.55 uur ging onze wekker alweer, want om 7.40 uur hadden we een taxi besteld om ons naar de ferry te brengen. Het ontbijt was nog niet geopend, maar speciaal voor ons heeft de kok al wat eieren staan bakken en brood staan roosteren. Uitgecheckt, alles in de taxi en naar de ferry. Dit ging allemaal prima, al is een roltrap op met Youp in een buggy en 3 koffers best een dingetje. Aangekomen bij de steiger liggen daar 2 boten: de ene best redelijk, de andere ziet er uit als een roestbak die amper blijft drijven. Dus zowel Erik (die alle foto's maakt) en Jantine (die altijd alles filmt), staan die redelijke boot te fotograferen / filmen. We lopen de steiger op naar die eerste boot, maar nee, we zitten in die drijvende roestbak aan de andere kant..... Nou lekker snel maar een plekje gezocht, 4 stoelen voor ons 3-en en goed gekeken waar de nooduitgangen zaten. Als dit ding zou zinken, zouden we het allemaal niet echt overleven, het is er laag, bedompd en krakkemikkerig. We hadden ons van tevoren een ander beeld van de ferry bedacht. We zeiden nog in de taxi hiernaar toe, dat we buiten een plekje in de schaduw wilden bemachtigen, mmmmm. Youp die kijkt echter zijn ogen uit, iedereen zwaait weer naar hem. Een Chinese dame wie wij niet verstaan en die ons niet verstaat, tilt Youp tot 3x op en gaat met hem de hele boot doorwandelen. Ach ze kan op open zee onze zoon toch niet ontvoeren. Naast ons een hele aardige man uit Taiwan, die lekker met Erik kletst over reizen, cameralenzen en over Youp. Uiteindelijk belanden we in elkaars facebook account en hebben we een leuk adres voor onze Taiwan vakantie. Nu de 4 uur durende boottrip zelf: het was er steen en steenkoud, de airco stond op standje loeien, dus Jantine nog uit haar koffer (die overigens vooraan op een grote hoop met koffers ligt), nog een dekentje voor Youp eruit gehaald en we hadden enorme golfslag op open zee. Dus arme Erik: die zat met een Youp die alles wilde zien en horen, dus enorm aan het draaikonten was en met een Jantine die alleen maar probeerde de horizon in de gaten te houden met een kotszakje in haar hand. Die horizon was soms best lastig: de golven waren zo hoog, dat die horizon soms gewoon niet te zien was en wat ook niet hielp was de stank van andere kotsende mensen en we zaten vlak bij de toiletten. Youp valt trouwens lekker bij papa op zijn borst in slaap, die kan de golfslag niets boeien. Deze veerboot trip gaan we maar snel vergeten. Op het kaartje hiernaast staat trouwens one route die wij hier in Maleisie afleggen. Zo zien we dat de vaarroute van vandaag best lang was en dat we overmorgen naar de oostzijde gaan vliegen. Aangekomen op Langkawi, staat onze chauffeur al te wachten om ons naar ons hotel te brengen. Na 40 minuutjes zijn we er en willen we inchecken. Alleen zijn de kamers pas vanaf 14.00 uur beschikbaar, ook al wil Youp graag een middagtukje doen. Dus we maken van de nood een deugd: We trekken onze koffers open en Erik brengt snel even zo'n beetje al onze kleren naar de laundry service aan de overkant van de straat: morgen is alles weer lekker fris en fruitig en ruikt het niet meer naar zweet. Jantine heeft ondertussen Youp zijn zwemkleren aangedaan, want we gaan om de tijd te doden maar even plonzen in dit zwembad. Zwemmen met deze temperaturen is echt heerlijk. Youp heeft de meeste lol met spetteren en van de kant het water in plonzen. Stipt 14.00 uur krijgen we toegang tot onze kamer, prima te doen, dus Youp meteen in de deryan en die heeft lekker tot 17.00 uur geslapen. Daarna zijn we gaan lopen naar Pantai Cenang, hier zouden de mooiste standen liggen en een leuke boulevard met winkeltjes. Uiteindelijk helemaal heen en terug door die straat gelopen, was leuk om te doen en de stoepen zijn hier prima. Veel beter dan waar tot nu toe tegen gekomen. Al ontbreekt ook hier nog soms een tegel, of zitten er ook hier gaten in het dek. Op het strand nog even een leuke foto met Youp gemaakt, maar het is tegen 18.00 uur dus de meeste gaan sluiten, want het wordt hier zo donker. Nog wat geshopt: voor Youp een knuffelaap gekocht en voor Jantine een uilentas. Avond eten hebben we vandaag bij de subway gedaan, een lekker broodje is ook eens fijn. Rond een uur of 8 weer in ons hotel, nog even met Youp op bed gespeeld, gevoed en leker in zijn deryannetje gelegd, kunnen wij nog even relaxen. |
Dinsdag 24 mei 2016 Vandaag beetje zelfde tijdstip op als andere dagen, alles weer in de koffers en hup de auto in, want we gaan verkassen. Eerst nog even ontbijten op ons strawberry resort, Youp onder andere aan het vers fruit en wij aan de ei a-la-sunny-side-up, toasted bread, croissants en chocomuffins. De eerst 80 kilometer is dwars door de highlands, dus met een supermooi uitzicht, slinger-de-slang weggetjes met af en toe een klein dorpje. Inhalen is lastig met 1 baans wegen en we nooit verder kunnen zien dan een paar honderd meter omdat dan de weg weer om de berg heen kronkelt, maar is soms nodig, want er rijden hier echt slakken. Het lijkt wel zondag vandaag. Het was trouwens nog even lastig puzzelen met ons navigatiesysteem. We dachten dat hij stuk was ofzo, maar hij blijkt beveiligd te zijn, zodat er al rijdende nooit een nieuwe bestemming ingevoerd kan worden. Uiteindelijk toch keurig in een keer onze tussenstop bereikt: Het oerang oetan eiland bij Bukit Merah. Dit is onderdeeel van een groot amusementspark, met een groot waterpark en andere activiteiten, wij willen alleen de oerang oetans zien. Het blijkt bij het uitstappen, dat we ook de hooglanden hebben achtergelaten qua temperatuur: was het vanmorgen nog fijn 22 graden, is het hier weer fijn 34 en volop zon. We stappen in een bootje naar het eiland, om met 2 duitsers een tour over dit eiland te krijgen. Het idee is hier dat normaal in dierentuinen de oerang oetans gevangen zitten en wij ze dan bekijken, maar hier lopen wij in een soort kooi het eiland over en kunnen de oetangs vrij rondslingeren. Het doet ons een beetje denken aan jurrasic park. Wel cool om even het opperbaasje van dichtbij te zien: een enorme behaarde oetan, die blijkbaar niet in zijn hum was, want we mochten niet te dicht bij de hekken komen. Toch maar fijn op een metertje afstand gehouden dus. Was leuk om te zien en te doen en Youp keek zijn ogen uit, zeker als ze geluid maakten of bewogen. Door met de auto, gelukkig is dit stuk rechttoe, rechtaan rijksweg, dus Youp sukkelt vrij snel uiteraard in slaap. Af en toe even stoppen voor een tolpoortje (we zijn blij met de tip van ons autoverhuurbedrijf om maar 50 ringgit op de kaart te zetten vooraf en geen 120 zoals onze reisagent, want we waren totaal 39,40 ringgit kwijt, blijkt nu). Laatste keer door een tolpoort: op de brug naar Georgetown op het eiland Penang. We moeten weer even wennen aan de drukte op de wegen: de afgelopen week enkel een paar kippen tegengekomen, hier is het weer krioelen, en kunnen we weer best met 4 auto's op 2 rijbanen rijden + wat scooterrijders ertussen. Omdat we nu nog een auto hebben, besloten we de verre dingen op Penang reeds te gaan doen, dus eerst naar de Kek Lok Se Temple: de grootste Boeddistische tempel van Maleisie. Boven op een berg, nou groot is hij ook zeker! Met Youp in de draagzak bezoeken we het hele complex, want het bestaat uit vele aparte delen. Gelukkig is het hier weer loeiwarm, dus we zweten alle 3 als snel als ottertjes, maar het was het bezoek zeker waard. Voor 2 eurootjes nemen we ook een kabelbaantje naar de hoogste tempel ipv te gaan lopen in deze hitte: daar stond een enorm groot bronzen beeld en hadden we een heel mooi uitzicht over Georgetown. Onderweg in dit complex langs heeeel veel souvernier winkeltjes, de ene nog kitseriger dan de andere, maar mooi om allemaal te zien. Terug naar de auto en de airco, snel wat verkoelends te drinken en op weg naar de kabeltram. We reden per ongeluk even verkeerd, maar kwamen hierdoor wel uit bij de lokale dam, die volgens ons een erg laag waterpeil had. De kabelbaan was daarna zo gevonden, Youp even verschoond in een warme auto en daarna naar boven. Deze keer in de buggy. Youp vond de kabeltram wel tof en had me weer overal aanspraak. Boven aangekomen, mooi wat foto's van het uitzicht gemaakt over Georgetown, want we zitten op 712 meter boven de zeespiegel. Youp werd door 6 giechelende dames gevraagd of ze hem even mochten vast houden voor een foto. Dit bleek per stuk met iedere dame. De eerste 5 vond Youp nog wel prima, daarna was hij het geforceerd lachen wel een beetje zat. Nog even een rondje bovenop gewandeld, helaas hadden we geen tijd meer voor het uilenmuseum, leek ons wel wat met Youp. Naar ons hotel in een drukke spits, even tussen wat auto's doorwurmen, de tank volledig vol gooien voor pak hem beet 8 euro. Youp sliep alweer uiteraard en tegen een uur of 6 waren we er. Dit blijkt een oud Chinees pand te zijn, supersfeervol, midden in het auto centrum, maar met superkleine kamers. Onze huidige kamer, past in de badkamer van ons vorige hotel. Met wat passen en meten zijn we geinstalleerd en plonzen we nog even het zwembad in om alle zweet af te spoelen, daarna gaan we op zoek naar een hapje te eten. We vinden een paar deuren verderop een leuk restaurant waar ze tapas serveren. Youp wil tegenwoordig alleen maar lopen en staan en zaken ontdekken, dus die valt op een gegeven moment met stoel en al achterover in dit restaurant. Gelukkig niets aan de hand. Terug in ons Yeng Keng hotel, wil Youp ineens spelen en niet meer slapen, maar eenmaal in de deryan sluit hij toch binnen de minuut de oogjes. |
Maandag 23 mei 2016 Erik en Youp hebben goed geslapen vannacht, Jantine voelde iedere springveer in het plankharde bed, maar vooruit. Ontbijt was weer goed, beetje standaard. Tot nu toe kan je overal kiezen uit een lokaal ontbijt en een westers ontbijt, maar genoeg keuze. Youp vond de muffins wel wat. We werden vandaag opgehaald voor een tour: dus om 8.45 uur stond er een landrover voor ons resort, wij erin en nog een ander stel met 2 kleine kinderen opgepikt even verderop om op pad te gaan naar Gunung Brinchang, met 2013 meter de hoogste berg in de Cameron Highlands. Dat andere stel kwam uit Penang, Maleisie zelf en waren supervriendelijk. Youp stond al snel achterstevoren tegen de rugleuning van onze bank om met die kinderen te kletsen en met hun autootjes te spelen. Zij konden hem prima verstaan :-) Over een smal hobbelig paadje langs en door theeplantages, naar de top van de berg, waar ook nog een uitkijktoren stond. Die hebben we uiteraard ook beklommen voor het beste uitzicht rondom over alle valleien met nog meer theeplantages. Een stukje terug gelopen om naar de 'Mossy forrest walk' te doen. We dachten gisteravond nog even de verkeerde tour te hebben geboekt, want de complete mossy walk is 4 uur over blubberpaden met handen en voeten klauterend omhoog, dat zagen we al echt zitten met Youp. Gelukkig hadden we de goede, want een deel is keurig geplaveid met een houten pad met wat trappetjes omhoog en naar beneden, prima te doen. We kregen nog wat uitleg van de lokale gids over 'pizzaplanten', over de 130 verschillende soorten mossen hier, over orchideen in de bomen, was leuk om even te horen. Het goede nieuws hier is: de temperatuur is top, rond de 23 graden, volop zonnetje en toch geen muggen ivm de hoogte. De mossy trail hebben we totdat het houten pad ophield gelopen, ook dat was mooi om te zien en te doen. Al mekkerde Youp wat in de draagzak, maar wat was er nou? Was hij moe? Nee. Had hij een vieze luier? Nee. Had hij dorst? Nee. Het bleek dat meneertje honger had, dus met wat biscuitjes werd het weer stil. Terug in de landrover op weg naar de theeplantages. Helaas is elke maandag de fabriek gesloten, dus konden we daar niet in, maar we kregen uitleg over dat het hier zo snel groeit dat iedere 21 dagen (!!!) er geoogst kan worden. Dit gebeurd niet secuur blaadje voor blaadje plukkend zoals in bv Sri Lanka, maar met grote snoeimachines. Anders zou het veel te veel personeel kosten met deze snelle groei. Dus de kwantiteit gaat voor de kwaliteit hier. Nog wat leuke foto's van Youp midden in de theeplantages gemaakt. Door met de landrover naar de vlindertuin. Ondertussen heeft Youp van de Maleisische kinderen rozijntjes te eten gekregen en honeyloops. Youp is net een bodemloze put, daar gaat alles in. De vlindertuin was mooi, veel vlinders gezien, Youp wist niet waar hij kijken moest. AL hadden we gehoopt dat er ook een deel was waar de vlinders op je kwamen zitten zoals bv op Bali. Naast de vlindertuin ook allerlei bakken met wasberen, hagedissen, schorpioenen, enorme boskikkers, maar ook tarantulas en slangen, ieks. Alles wat bewoog vond Youp fascinerend, al was hij al aardig moe, dus tijd om terug te gaan naar ons resort, waar meneer lekker na zijn voeding wat uurtjes kon slapen. Ondertussen hadden wij de route voor de middag uit de reisgids geplozen, dus rond een uur of 3 weer op pad. Eerst naar de Sam Poh temple, een grote Boeddistische tempel hier in Brinchang, welke best mooi was. Wat leuke foto's met Youp gemaakt. Daarna naar een Hindu-tempel die we toevallig vanmorgen onderweg al waren tegengekomen. Deze tempels zijn altijd rijdelijk versierd. We spraken hier een oud stel: een man die 65 jaar geleden uit Nederland naar Canada is geemigreerd en zijn Maleisische vrouw die dus ook naar Canada is geemigreerd. Hij wilde graag een gesprekje met ons aan om zijn Nederlands weer te oefenen, heel leuk. Door naar een thee-plantage, we weten dat op maandagen alle theefabrieken dicht zouden zijn, maar hier konden we wel een kopje thee drinken. Nou Jantine had hier makkelijk de gehele dag kunnen vertoeven: supermooi terras, met super uitzicht over de vallei met thee-struiken as far as you can see en wat beter was: we hadden een pot thee besteld, maar de gebakjes hier waren om te smullen, mmmmmm! Wij hadden de tiramisu, maar de chocolade en de aardbeien en de scones en de wafels zagen er ook zeer appetijtelijk uit. Toch maar weer op pad, niet nadat Youp uiteraard weer door wat wildvreemden op de foto is gezet "he is so cute". Even langs het strawberry resort om wat eten voor Youp op te pikken en om nog even in de speeltuin van ons resort voor Youp te zitten. Youp vond met name de glijbaan superleuk. De rest was hij nog wat te klein voor. Verder naar Brinchang, een ander dorp dan gisteravond, iets minder toeristisch, iets meer lokale smaak. Hadden we gister niet al verteld dat alles hier te kitserich is versierd met aadbeien, verschrikkelijk lelijk. We wandelen een klein rondje en belanden toch maar bij de KFC, omdat we geen zin hebben in noodles of rijst vanavond. Grappig is: dat we voor Youp allemaal gezond eten meenemen, vol vitamientjes etc, en dit gaat er prima in, maar zodra hij ziet dat wij wat anders eten, wil hij geen hap meer van zijn eigen eten en wil hij dat van ons, welke helaas niet altijd zo gezond is. En die oude boef gaat er gewoon hard om lachen, hij weet gewoon dat hij ons beduveld. Ook trouwens hier weer veel aandacht voor Youp, continu zit hij achterste voren in zijn kinderstoel, alles te bekijken. Kunnen wij wel rustig eten. Nog even een rondje gewandeld en wat lokale thee gekocht voor de buurvrouw die op onze katten thuis past en we gaan weer terug naar ons resort. Youp valt binnen no time in slaap van alle indrukken van de dag. Wij genieten nog even in de relaxstand na, van al het moois wat we vandaag gezien hebben, was echt een hele mooie dag vandaag. |
Zondag 22 mei 2016 Zo wat is het weer heerlijk wakker worden vandaag: van de junglegeluiden: volop gekwetter van vogeltjes, volop al de krekeltjes, dat is nog eens mooi. Ook bijzonder is dat we de afgelopen 3 nachten af en toe iets op het dak van ons chaletje hoorde springen, geen idee wat het telkens was (we zijn niet midden in de nacht met ons zaklampje op onderzoek uit gegaan), maar we denken iets van leguanen ofzo. Bovendien zat er afgelopen nacht een tropische eend te kwaken onder ons huisje (dit staat namelijk op palen, zoals bijna elke woning hier). Youp gewekt en gevoed, even de laatste spullen inpakken en voor de laatste keer in dit resort ontbijten. Erik aan de pancakes met stroop en en omeletje en Jantine aan de toast en muffins. Was prima te doen. Uitgecheckt, de koffers gingen weer met het kabelbaantje naar beneden, op dezelfde manier als ze hier ook naar boven waren gekomen en wij stapten voor de laatste keer in een kano naar de overzijde. We zijn inmiddels super bedreven in het in- en uitstappen, het over geven van Youp aan elkaar tijdens het in- en uitstappen. Erik haalt de auto op de carpark en Jantine wacht met Youp met alle spullen op de kade. We gaan vandaag op pad naar de Cameron Highlands. Eerst 50 kilometer dezelfde weg weer terug zoals we ook waren gekomen, het park Taman Negara weer uit. Daarna rechtsaf richting de Highlands. En wat is het weer een mooie route vandaag. Dwars over heuvels en bergen, langs en door allerlei groenparken, langs palmplantages, langs minidorpjes. De lunch bestaat vandaag uit wat broodjes uit de supermarkt, opgegeten op een overdekt bankje in een onbekend klein plaatsje. Youp heeft ook hier weer vrienden gemaakt met het lokale drogisterijpersoneel en uiteraard moesten zij even op de foto met Youp. Even een stukje over de weg: die is over het algemeen prima te doen, al zitten er soms flinke gaten in het wegdek (dus als we een voorganger zien uitwijken, doen wij dat ook maar en tot nu toe werkt dat goed), houden rijbanen om zeer onduidelijke redenen ineens op te bestaan (dus zonder pijlen op de weg of bordjes langs de weg), zijn we op de snelweg terwijl wij 110 km/uur reden gewoon over de vluchtstrook ingehaald door een gammel brommertje die 150 km/uur reed, en komen sommige vrachtwagens de bergen bijna niet op en rijden ze ineens 15 km/uur ofzo en moeten wij ze inhalen. Verder ook een dode aangereden aap midden op de weg gezien, maar gelukkig ook meerdere levende aapjes langs en op de weg gezien, evenals een joekel van een leguaan. En 2 flinke brommerletsels: brommers op de weg en 2x een bebloed iemand ernaast, omringt door vele lokale mensen, dus Jantine hoefde niet de EHBO-en. Youp heeft natuurlijk niet alles meegekregen, want die heeft het eerste stuk liggen slapen. Inmiddels raken we ook zeer bedreven in het gezamelijk verschonen van Youp op de meest onhandige plekken (langs de kant van de weg of op een parkeerplaats). Youp heeft vandaag de poeperitis, 4 goede luiers vol en dat zonder diarree. Zal wel door de warmte komen. Aangekomen in de Highlands, hadden we het toch iets anders verwacht. Na 3 nachten in de jungle in the middle of nowhere, is dit een enorm toeristisch dorp, vol winkeltjes, barretjes en toeristen. En ineens ook heel veel kassen, want blijkbaar is dit supervruchtbare grond hier. Zeker ook heel veel aardbeien, want alles heet hier 'strawberry', zelfs ons resort. Ons resort ligt boven op een berg, buiten het dorp, het oogt chic, dus echt wat voor ons ;-). De auto parkeren we voor onze deur en we hebben weer wifi. Dat is fijn, kunnen we het thuisfront laten weten dat we nog leven. We zien dat er ook een zwembad is hier, dus wij wilden wel even plonzen. Dit viel even tegen, want het was in de kelder van het resort, het galmde van jewelste, Youp moest daar even aan wennen en het water was koud. Oh ja: na 4 dagen jungle met 38 graden en 90% luchtvochtigheid, valt 22 graden ineens wel een beetje tegen. Maar onze zweetklieren krijgen eindelijk een beetje rust, en alle kleren in onze koffer kunnen eindelijk een beetje drogen (in Taman Negara moesten we ons 1x per dag verschonen na een tocht, maar niets droogde daar omdat het zo vochtig was). Na het zwemmen, rijden we de berg af om in het dorp wat te gaan eten. We komen veel restaurantjes tegen, maar we kiezen degene waar het druk is en waar veel toeristen zitten, dan moet het wel goed zijn toch? Erik besteld biefstuk voor toch zeker €5,- en Jantine eet vanavond chicken fagitas. De biefstuk was prima te doen, maar had wat vetranden, de fagitas waren heerlijk. Youp zat de gehele maaltijd omgedraaid op zijn kinderstoel te kletsen en te lachen met de buren uiteraard. Op de terugweg nog even over een lokale markt gelopen, maar het werd al laat voor Youp, dus weer terug via de haarspeldbochtjes naar ons mooie resort. Youp voeden, blogje typen, even lezen wat we morgen kunnen gaan doen en dan zo gaan slapen. |
Zaterdag 21 mei 2016 Vandaag om 8.00 uur de wekker, want we hadden om 9.00 uur een excursie naar de Orang Asli stam, een lokale stam die hier in de jungle leeft. En ja hoor: wij kunnen best binnen 45 minuten alle 3 aangekleed zijn, 3x in de zonnebrand, 3x in de anti-mug, 3x ontbijten en de tas voor de dag inpakken....mmm het was wat krapjes, maar we waren keurig om 8.45 uur met de kano de rivier overgestoken naar de plek waar we zouden vertrekken. Wij leveren onze voucher in, waar echt 9.00 uur op staat, zegt die meneer gewoon "sorry vandaag is de tour om 15.00 uur, tot ziens". Nou wat we ook deden, helaas pech, zelfs geen korting. Nog even gebeld met happy travel, onze lokale reisorganisatie, maar jammer pech helaas. Toen wilden we nu een verkorte versie doen van een trip waar je naar de oudste boom van Teman Negara ging, stukje vederop vissen ging voeren zodat die uit het water sprongen en dus een stukje gingen varen. Oorspronkelijk zat bij die trip ook een uur zwemmen in de rivier, onder een soort waterval, klauterend over rotsen bij in. Die wilden wij ivm Youp skippen, maar dat kon niet en dus zouden we veel geld kwijt zijn. Een halve trip betekende helaas gewoon de volle mep betalen en de rest van de trip uitzitten. Dus wij met de kano weer terug naar de overzijde, waar we nog even op het terras bij het restaurant hebben gezeten. Jantine voelde zich niet heel lekker, want die had vannacht te weinig geslapen ivm keelpijn door de airco, dus die ging nog even een tukje doen in het chalet. Erik en Youp volgden al snel. Youp heeft weer keurig 2,5 uur liggen tukken en Erik pretendeerde een boekje te lezen met zijn ogen dicht. Lekker hoor zo'n siesta middden op de dag. Om 15.00 uur werden wij weer keurig bij ons hotel opgepikt met de kano om nu dan wel naar die Orang Asli stam te varen. Youp vindt varen leuk, al is het niet zo leuk als je in de draagzak zit bij papa op zijn rug en papa probeert met zijn rug tegen de rugleuning van het bankje van de kano te gaan zitten. Verder blijft het een kunst om in en uit de kano's te komen en telkens op de grond te moeten zitten in die dingen. Na een minuutje of 10 waren we bij het dorp van die stam. Even naar boven klauteren en daar stonden wat bankjes onder een plastic zeil, waar we uitleg kregen over hoe ze leven, huwen, jagen, rondtrekken van plek naar plek, rituelen bij overlijden en welke stammen en tribes er allemaal zijn. Orang Asli zijn onderdeel van de Batek stam, hebben een Afrikaans uiterlijk met donkere huid en kroeshaar. Ze jagen met een blaaspijp met giftige pijltjes (althans dat beweren ze hier). Inmiddels was het loeiwarm en benauwd onder het plastic zeil, dus Jantine ging even een frisse neus halen en een rondje lopen in het dorp. Was wel erg grappig om te zien, ook omdat zij eigenlijk wat schuw in hun hutjes zaten, denkend "alweer van die blanke toeristen die hier naar ons aapjes komen kijken", want zo was het wel een beetje, maar omdat Jantine Youp op de arm had, kwamen de kinderen en de vrouwen ook toch een kijkje nemen. Youp natuurlijk weer lachen en zwaaien naar iedereen, en hij gaat ook bij iedereen zo mee op de arm. Verder lieten ze zien hoe ze makkelijk vuur konden maken. Echt in een paar minuten was het gebeurd. Hierna mochten we zelf een poging doen om met de blaaspijp te schieten, Erik's 3e poging was prima in de prooi, dus hij kan met een gerust hart gaan slapen vannacht. Vervolgens weer de berg af geklauterd naar beneden om naar de kano's te gaan en terug naar ons resort te varen. Daar nog een drankje gedaan op het terras, terwijl Youp weer al kruipende het restaurant doorging en uiteraard met de serveersters weer aan het sjanzen was zodat zij met hem gingen lopen op de arm. Zo konden wij even afkoelen, fijn overal die gratis baby-oppas. Eenmaal terug in het huisje stond Youp in een onbewaakt moment even mama's koffer te legen op de grond, ook heel handig. 's-avonds hebben we weer gegeten in het restaurant van het hotel. Beiden bestelden we wat wat we eerder lekker vonden, Jantine uiteraard de kip-sate en Erik een Rendang pizza, dat is hier het lokale gekruide vlees. Youp at juist van het potje dat we mee hadden gebracht. Helaas kwam de bestelling niet gelijktijdig. Youp had zijn potje op toen de kip-sate kwam, op zich handig, echter kwam de pizza juist pas enkele minuten nadat Jantine de kip-sate al op had. Nou ja het was niet anders. Daarna snel terug naar ons huisje zodat Youp nog snel even kon douchen. En onderweg bleek ook de lokale tapier weer te zijn gearriveerd zodat we toch even met hem op de foto moesten. Uiteindelijk liep hij zo ongeveer het restaurant binnen. Youp keek zijn ogen uit maar was te moe om er echt in mee te gaan. Die hebben we dus snel ff gedoucht (vond meneer ook geen succes), en na nog een fles melk erin te hebben getankt snel de deryan in..... |
Vrijdag 20 mei 2016 Na een supergoede nacht (Youp heeft gewoon weer keurig het klokje rond geslapen op de badkamer) gaat vandaag om 8.15 uur de wekker. De jungle geluiden zijn heerlijk om bij wakker te worden, vooral de krekeltjes. Eerst Youp wekken, hem daarna van top tot teen insmeren met zonnebrand, daarna aankleden en voeden en daarna totaal in de citronella zetten. Daarna lekker gaan ontbijten. We nemen Youp mee in de buggy, want ze hebben hier een soort kinderstoel, maar daarvan is gebleken dat Youp er aan 3 kanten uit kan vallen. Erik aan de groentenomelet, Jantine aan de toast met jam en Youp krijgt wat kaas, wat toast, wat muffin en wat ei toegestopt. Die eet ook werkelijk alles. Om half 10 hadden wij een canopy tour geboekt, reeds vanuit Nederland. Maar we bleken om half 10 ineens ergens weer aan de overkant van de rivier op te moeten stappen. We hadden nog 5 minuten om daar te komen, dus als een speer de berg van ons resort af, naar de waterkant op zoek naar een bootje wat ons wilde overvaren. Youp zat vandaag voor het eerst bij Erik op de rug en het is best ingewikkeld om op een gammel kano bootje te stappen, welke overdekt is, zodat Erik bukte om in te stappen en Youp bijna een ijzeren stang in zijn gezicht had. Maar alles gelukt: we waren prima op tijd voor onze excursie. Met (achteraf) 2 Duitsers, 3 mensen uit Nieuw Caledonie en 2 Autraliers in de volgende kano-achtige boot op weg naar onze excursie. Stukje gevaren over de rivier met mooi uitzicht op de jungle, uitstappen is weer een kunst, en toen kwamen er flink wat trappen de berg weer op. Gelukkig is het vandaag 38 graden en een luchtvochtigheid van 90%, dus na 10 stappen waren we compleet doorweekt. Halverwege hadden we de keuze: daar aan het begin van de Canopy-boom-tour wachten of een tour van 1,5 uur doen naar de top van de berg en weer terug naar dit punt. Wij vonden het wel prima zo en hebben lekker op een bankje midden in de jungle met allerlei voorbijgangers zitten kletsen. Echt iedereen spreekt je aan, of sterker nog: Youp spreekt iedereen aan. Hij zwaait, hij lacht, hij kletst, hij spreekt ineens vloeiend alle talen, hij kruipt naar iedereen toe. Hij is weer door allerlei vreemden op de foto gezet en wat een plezier heeft hij van alle aandacht. Op een gegeven moment was het rustig op de canopy, dus wij werden gewenkt dat wij 3-en naar boven mochten: Bovenaan de boomtoppen is hier een hele trail uitgezet op een hangbrug met allerlei houtje-touwtjes en een smal plankje in het midden, van boomtop tot boomtop. Op minstens 30 meter boven de grond. We moesten minstens 10 meter afstand houden van elkaar. Het was echt supergaaf, wat een mooie bomen, planten, groen, junglegeluiden etc, maar aan de andere kant: zou de "inspectie voor canopy trails" dit wel regelmatig controleren op rotte planken of versleten touwen? En het was echt superwiebelig, zeker als je met zijn 2-en op hetzelde stukje liep. Helemaal aan het einde: toen hadden ze gewoon een metalen ladder in die touwen gehangen, waar we over af moesten dalen. Topppunt van wiebeligheid. En weer sprak iedere ranger Youp weer aan. Terug beneden, kwam de rest van ons groepje er ook weer aan. We hadden echt niets gemist: op de bergtop ook enkel bomen, bomen, bomen en nog eens bomen. Terug in onze kano, naar ons resort. Youp viel al bijna in slaap, dus die hebben we een schone romper aangedaan (die wat hij aan had was compleet doorgezweet) en is Youp weer lekker 3 uur siesta gaan houden. Rond 15.00 uur weer wakker, we besloten weer naar het dorpje aan de overkant van die rivier te gaan om dat te bezoeken en om op zoek te gaan naar iets van wifi, want hier zijn we verstoken van alle berichtgeving. Dus weer de berg af, deze keer hadden we de buggy mee, we raken bedreven in het in en uitstappen uit de kano met Youp, over loopplanken etc., dus we zijn er zo. Alleen steil die berg weer opgelopen en meteen gutst het zweer weer van ons af. Wij ergens bij een informatiepunt gevraagd naar wifi, en hier gaven ze aan dat een resort net buiten het dorpje wel wifi zou hebben, dus wij daarheen gelopen, maar ook hier bleek de wifi zo ontzettend traag dat het niet was te doen. Wel waren we Youp weer kwijt aan al het personeel wat hem weer mee nam, aan het lachen kreeg en met hem ging wandelen. Terug naar de bootjes om weer in ons resort te komen, daar een lekker drankje in het restaurant gedaan en Youp wat laten kruipen. Ook hier waren we Youp weer kwijt aan 2 personeelsleden die met Youp aan de haal gingen. Speaking of Youp: wij zijn wel heel trots op hem: binnen 4 dagen heeft hij hetzelfde slaapritme van Nederland alweer te pakken, dus de jetlag overwonnen. Hij vindt alles wat we doen maar wat goed, blijft de hele dag lachen ondanks dat wij hem van hot naar her zeulen, hij sjanst met alles en iedereen hier, eet van alles mee en dat bij deze temperaturen en al die insecten etc. 's-avonds hebben we heerlijk bij het hotel gegeten, Jantine eindelijk haar sate en Erik Beef Rendang met rijst. Er is aan deze zijde van het water niets anders, en ook aan de andere kant houdt het niet over. Zeker ook op vrijdag aangezien veel dicht is vanwege de sabat. Omdat het eten snel gaat kan Youp na een grondige schoonmaak om 19.30 zijn bedje weer in. Zonder enig huiltje vond hij het best en ging gelijk slapen in zijn deryan. Wij hebben daarna met een rootbeer en een watertje op het terrasje bij ons chaletje zitten canastaen. Erik paste telkens de spelregels wat aan zodat hij won en Jantine kon zich niet echt concentreren, want die werd lek geprikt door de muggen. Erik bleek zich stiekem wel opnieuwd te hebben ingesmeerd met deet en Jantine niet. Verder kwam de lokale huis-tapir ook nog even langs gewandeld. |
Donderdag 19 mei 2016 Het is voor ons ook even wennen met ons drieen op een kamer slapen, dus schrok Youp wakker van Erik die even moest hoesten. Uiteindelijk hebben de mannen in het 2 persoons bed en Jantine heerlijk in het enkele bed toch de hele nacht door kunnen slapen. 8.15 uur de wekker, want om 9.30 uur was de drop off van onze huurauto bij ons hotel. Blijkbaar hadden we de afgelopen 1,5e dag de behoefte gehad om onze complete koffers te legen in de hotelkamer, dus het weer inpakken duurde langer dan we dachten, alles er maar wat ingepropt. Beetje gehaast ontbeten zodat we toch stipt om 9.30 uur in de lobby waren. Daar zat een mevrouw van het autoverhuurbedrijf al klaar, en de Toyota Vios (nog nooit van gehoord, maar best een okee auto) stond al voor de deur. Na het papierwerk en alle instructies, wilden we in gaan stappen, blijken er 2 kinderstoeltjes voor Youp op de achterbank te staan. De 1e is ronduit voor een pop, zeer fragiel en klein (de mevrouw "had geen verstand van kinderen en wist niet in wat voor stoeltjes Youp zou passen") en de 2e was krakkemikkerig en hiervan bleek Youp binnen 30 seconden de gordels los te kunnen klikken. Dus uiteindelijk heeft die mevrouw ons mee genomen naar haar verhuurbedrijf, waar Erik een stevig en degelijk auto-stoeltje heeft op kunnen pikken. Youp erin en gaan maar. Voor het ongemak kregen we nog een tolkaart mee die we enkel nog hoefde te vullen, we hadden hier niet om gevraagd. Maar jah, zij hebben er waarschijnlijk al een berg van liggen die huurders in de auto's hebben achtergelaten. Je koopt die kaart namelijk eerst en kan die daarna opladen. Even wennen links rijden en die strenge tom tom meneer is ook niet even duidelijk, maar we reden al snel op de snelweg, weg uit de drukke stad. Ook het systeem van de tolwegen hadden we na het eerste tolpoortje gelukkig door. Youp was inmiddels in slaap gevallen, dus die moesten we wekken bij de Tesco, een enorme supermarkt, waar we luiers en babyvoeding hebben ingeslagen, aangezien we maar voor 3 dagen bij ons hadden uit Nederland. We durven het toch niet aan om vers fruit aan Youp te geven, gezien de gemiddelde hygiene hier en we geen zin hebben in een zieke Youp of een Youp met diarree, dus hebben we ook maar fruithapjes kant en klaar gekocht. Al zijn de combinaties hier wat raar (aarbeien met rijst en yoghurt in 1 potje?! en wisten we niet dat Heinz behalve tomatenketchup ook babyvoeding maakte). Hup de auto in, naar een olifanten weeshuis. Dit was een half uurtje omrijden van onze gewone route en dus een welkome stop voor Youp. Al lag hij van de 2 uur durende rit, 1 uur en 50 minuten te slapen uiteraard. Inmiddels was het een uur of 1 en bloedverziekend heet bij die olifanten. Even goed Youp ingesmeerd met zonnebrand en citronellaspul, petje op, zonnebril op, maar alles dreef er gewoon vanaf. Het was daar zeker 40 graden in volle zon. Youp vond het daarentegen fantastisch: kletsen tegen de olifanten en olifanten voeren en olifantenslurfjes aaien, dikke pret. We kregen nog wat uitleg over wie welke olifant was met welke achtergrond en uiteindelijk zagen we de olifanten nog een bad nemen in de rivier. Was echt heel leuk, maar man man man, wat was het daar warm zeg. Terug bij de auto, Youp zijn drijfnatte romper maar uitgedaan en alleen met een shirtje in zijn autostoel. Hij zat ook te zweten, maar viel desondanks binnen een paar minuten weer in slaap en heeft van deze autorit van 2,5 uur ook maar 15 minuten mee gekregen ofzo. Taman Negara is een een grote jungle, de oudste jungle ter wereld, 150 miljoen jaar oud, ouder dan de Amazone. Dus we reden continu door mooie groene bossen, palmbomen volop, bergen en mooie vergezichten. We snapten nu ook waarom het zo drukkend warm was: het begint halverwege te gieten: echt een grote tropische regenbui. Aangekomen op onze bestemming, blijkt ons hotel aan de overzijde van de rivier te liggen. En de juffrouw die wij het vroegen zei eerst dat we hier de spullen uit de auto moesten halen en dan de auto ergens parkeren en dan met de boot oversteken. Erik alles uitgeladen, bleek bij onze laatste tas, dat het toch handiger zou zijn, wanneer we beneden bij de bootjes de auto leeg zouden halen en dan de auto ergens moesten parkeren. Dus hup alles weer de auto in en beneden alles uitgeladen. Erik kon helaas pas aan het einde van het dorp een parkeerplek vinden, dus moest hij een heel eind terug lopen. Ondertussen trokken Jantine en Youp trokken weer veel bekijks. Youp is alweer een paar keer door wildvreemden op de foto gezet. Met een kleine boot de rivier over, is toch best tricky met een wiebelende zoon in je armen over een loopplankje of een schommelende boot in en uit stappen. Maar we hebben droog de overzijde gehaald. Ingecheckt in ons mooie resort. Er blijkt hier een soort miereneter als huisdier te worden gehouden, dus die ook op de foto. We hebben een zeer leuk vrijstaand houten chaletje voor onszelf, met een joekel van een badkamer, wat Youp zijn slaapkamer gaat worden. Avondeten in het restaurant op het resort, weinig andere keus, al hebben ze een uitgebreide menukaart, alleen een beetje prijzig. Terug in ons coole chalet Youp nog even gevoed en die lag weer binnen no time te tukken, vast te dromen over olifanten. |
Woensdag 18 mei 2016 8.00 uur de wekker voor ons alle 3 gezet, want we hadden in Nederland al kaartjes voor de Petronas towers gekocht voor 10.00 uur. Ontbeten in de ontbijtzaal, Youp wat toast en stukjes gebakken ei gegeven. We nemen een taxi naar de Petronas tower en halen onze tickets op. Daarna hebben we nog een half uurtje zodat we buiten nog wat foto's van de voorzijde kunnen maken met Youp ervoor. Die vindt het helemaal top en lacht zich helemaal krom. Weer naar binnen: wat een overgang die airco telkens. De buggy mag niet mee, dus Youp in de draagzak bij Jantine op de rug en zo zoef eerst naar de 41e verdieping, naar de skybridge. Leuke foto's gemaakt. Daarna verder naar de 86e verdieping helemaal bovenin het puntje voor de mooie uitzichten. Youp trekt weer veel bekijks. Gelukkig is het mooi weer en kunnen we dus ver kijken. Naar beneden waar we een taxi nemen naar de Thean Hou tempel, een mooi versierde Chinese tempel met vele vlaggetjes boven op een berg. Met de buggy is het weer lastig, dus Youp weer in de draagzak. Al is er hier geen airco en lopen we gewoon buiten in de volle zon met 35 graden, dus Jantine zweet als een otter en Youp dus ook. Die heeft het zo warm, dat hij maar in de draagzak in slaap is gevallen. Terug met de taxi naar ons hotel. Youp even voeden en rond half 1 in zijn bedje gelegd voor zijn middagslaapje. Hij komt al steeds meer in deze tijdzone. Rond een uurtje of 3 wilden we een taxi pakken naar central station, maar gelukkig wees een taxichauffeur ons erop, dat we daar al vlak bij waren, dus echt bij ons hotel in de buurt. We konden er inderdaad makkelijk heen wandelen, alleen nu goed opletten welke trein, welke richting we pakken, maar alles staat hier goed aangegeven. Enige wat vrijwel overal zo is: liften en roltrappen met kleine trappen er voor of achter!!! Arme gehandicapte rolstoelrijders of moeders met kinderwagens: echt overal liggen nog minimaal 3 traptreden, die je maar op moet zien komen. Geldt trouwens ook voor de stoepen hier: vol gaten, kuilen, afgebroken stenen, er staat en ligt van alles op geparkeerd, dus telkens met onze kinderwagen maar weer stoep op, stoep af en goed kijken waar je loopt en vaak met zijn 2-en even die trappetjes op tillen. Maar continu in de draagzak is ook niet te doen met 35+ graden. Youp keek overigens zijn ogen uit in de trein, hij zat op de grond te sjanzen met allemaal dames. We bleken trouwens wel in overtreding: wij zaten met ons 3-en in een "enkel vrouwen coupe", dus alleen Jantine mocht daar eigenlijk zitten. Net gedaan of onze neus bloedde, geen zin om een een stuk verderop te gaan kijken en niemand maakte bezwaar. De Batu caves hadden we 4 jaar geleden ook al bezocht, dus we wisten van die enorme trap ernaar toe. We kregen de tip om ergens wat te gaan drinken en daar lief te vragen of we de buggy daar mochten stallen. Dit lukte, dus hup Youp op de rug en gaan met die banaan. Jantine kreeg de dankbare taak om met 35+ graden die miljoen treden te beklimmen met Youp op de rug. Erik daarentegen had een even zware rugzak op en de handtas bij zich. Jantine moest wel nog een lange omslagdoek over haar kleren aan om alles te bedekken. Conditioneel ging dit prima, maar bovenaan had ze geen droge draad meer aan haar lijf. Was wel weer heel top om te zien. Overal zitten hier trouwens aapjes, dus wij wilden die aan Youp laten zien, maar die was halverwege in de draagzak in slaap gevallen, het kon hem niet heel erg boeien. Terug met de trein, lekker afkoelen in de airco. Weer uitgestapt op central station en gelopen naar het Merdeka plein met het Sultan Abdul Samad gebouw, wat mooie foto's gemaakt, doorgelopen naar de central market. Hier weer veel souvenir en foute meukzaakjes, maar wel met heerlijke bananensmooties en een boterham met pindakaas voor Youp. Hadden ze gewoon hier op het menu staan. Terug naar ons hotel gelopen, waar Erik enorm baalt, want de USB controller van onze netbook is blijkbaar stuk en kunnen we dus geen foto's meer kopieren van de camera's af en bij ons blog voegen. Dus vanaf nu meer foto's met een telefoon maken om die op het blog te kunnen zetten. Inmiddels is het rond half 8, we besluiten hier in de buurt wat te eten te zoeken, want Youp is moe van alle indrukken van de dag: van alles wat hij gezien en gedaan heeft en van iedereen die hem aanspreekt, naar hem lacht, naar hem zwaait, maar hem ook aanraakt, kietelt of over zijn bol strijkt. Wildvreemde mensen: blijf van Youp af met je vieze handen, maar ach, het zal zijn weerstand wel verhogen zullen we maar zeggen. Rond half 9 zijn we weer terug en Jantine doucht nog even met Youp samen alle zonnebrand en deet eraf. Youp slaapt na zijn voeding binnen 1 minuutje in. |
Dinsdag 17 mei 2016 Gezien het 6 uur eerder hier is, landden we rond een uur of 3 in de middag hier. Ook hier weer mazzel: stonden enorme rijen voor de douane, dus Jantine even heel onschuldig gevraagd of er geen speciale "baby-rijen" waren en ja hoor: we mochten de diplomaten-rij in waar niemand stond. Er werd even van ons alle 3 een foto gemaakt, alleen hoefde Youp zijn beide wijsvingertjes niet op de scan te leggen. Wel weer een mooie stempel in zijn paspoort erbij. Bij de uitgang stond meteen iemand met een bordje "Erik Linsen", dus we zaten zo in een taxi naar ons hotel. Was ongeveer een uurtje rijden en wel fijn in de airco. Want caramba: bijna 30 graden warmer als toen we weggingen uit Nederland en zo'n 90% luchtvochtiger dan in Nederland. Die warme vochtige deken sloeg ons een beetje om te oren. Ons hotel ligt midden in Chinatown, aan Petaling street: de straat waar alles wat nep, kitserig of blinkt voor heel weinig te koop is. Wel een heel gezellige drukte hier. Ons hotel is simpel maar schoon. Wat lastig te komen met de buggy over wat trappen en 2 liften, maar okee. We installeren Youp in zijn deryan en laten hem zijn middagtukje doen van 5 tot 6. Op de 1 of andere manier heeft de warmte, het tijdsverschil en de druk in het vliegtuig effect op Youp zijn darmen. We zullen de details besparen, maar we hebben hem nog nooit zoveel ontlasting zien produceren. Daarna gaan we de buurt van ons hotel lopend verkennen. Bedoeling was naar een leuk uitgaanscentrum te lopen, waar wij 4 jaar geleden ook al hadden gegeten en wat bekend staat om zijn leuke gezellige restaurants. Alleen lopen we 3x verkeerd, want van straatnaambordjes hebben ze hier nog niet gehoord. Youp krijgt wel echt van iedereen weer aandacht, vooral van tandloze oude gerimpelde vrouwtjes. De straatverkopers hangen voor we het weten allerlei speelgoed aan de buggy of geven het in Youp zijn handen, dus daar zijn we soms moeilijk van af te komen. Plots een dikke flits en fors gedonder, voor ons gevoel gaat het zo regenen en we konden de weg toch niet vinden, dus nemen we een goedkope taxi naar dat Bintang district. Het wordt hier uiteraard vroeg donker in de tropen en we lopen wat rond op zoek naar een leuk restaurant. We belandden uiteindelijk bij Nando's. Waar ze wel een kinderstoel hadden, maar met volle verbazing naar ons groentehapje voor Youp keken. Het eten viel tegen: de kip skewer, bevatte alleen de vetranden en de botjes van de zielige kipjes en niet het filet. Dan de patatjes maar op. Inmiddels is het na negenen en nemen we een taxi terug naar ons hotel. Youp besloot nog even een spuitluier eruit te persen, dus de housekeeping kon fijn ons bed verschonen en Jantine kon fijn de allereerste avond meteen aan de handwas in de badkamer. Youp gevoed en in zijn deryan gelegd, maar daar had meneer geen zin in. Voor zijn gevoel is het ook pas 4 uur s'middags en heeft hij iets te veel indrukken te verwerken, dus slapen: ho maar. We laten hem tussen in maar inslapen en leggen hem daarna over. Alle 3 prima de hele nacht doorgeslapen. |
Maandag 16 mei 2016 Vanmiddag nog de laatste zaken ingepakt, want we gaan op avontuur naar Maleisie! Gezien de verhalen dat door de strenge security op schiphol er lange rijen overal zouden staan, waren we maar op tijd vertrokken. Maar het autoparkeren en de check-in en de douane gingen weer supersnel. Weer een extra balietje voor Youp en die mevrouw had zelf kinderen, dus die dacht fijn mee en gaf ons 2 plekken aan het raam, omdat het vliegtuig niet vol zat en er dus waarschijnlijk geen 3e naast ons zou komen te zitten. De tijd weer gedood in de babylounge, Youp lekker nog laten kruipen nu het nog kon. Bij de gate werden we persoonlijk aangesproken en mochten we als allereerste het vliegtuig in, dus ook weer prima. Bleek helemaal achterin totaal niet vol, dus Youp gooide zijn charmes in de strijd bij de stewardessen. Het gevolg: er werden wat mensen verplaatst en hoppa: wij hadden gewoon 4 stoelen voor ons (terwijl we voor 2 hadden betaald). Youp kon dus languit in het midden op 2 stoelen tukken en dat heeft meneer ook de hele vlucht gedaan. Uurtje voor het landen werd hij wakker en kon hij nog net een broodje mee eten. Zelfs wij hebben nog best goed geslapen. |